Recensie

Een wonderlijk Muziekfeest in de Efteling

De Efteling is alweer toe aan de derde Sprookjesboom-musical. Wederom is het een uur vermaak voor jong en oud met een Sound of Music sausje..

In het Sprookjesbos vindt jaarlijks het Muziekfeest plaats. Iedere bewoner uit het Sprookjesbos treedt op met zijn of haar instrument. Zelfs de bewoners die zich meestal niet van hun sociaalste kant laten zien doen mee. Zo blijkt Wolf viool te spelen, gaat Draak los op de trom en heeft Heks zelf een instrument gemaakt. Iedereen in het bos is druk bezig… Geitje Benjamin is ook druk met het Muziekfeest maar op een heel andere manier. Benjamin speelt namelijk geen instrument. Hij trekt zich terug in het bos en komt daar juf Lianne tegen. Juf Lianne is een muziekjuf die samen met haar klas verdwaald is geraakt in het Sprookjesbos. Juf Lianne laat Benjamin in zien dat iedereen zijn of haar belangrijkste instrument altijd bij zich heeft, namelijk zijn stem. Dit stemt het geitje hoopvol. Maar toch loopt het Muziekfeest niet helemaal zoals de bedoeling was. Als je benieuwd bent hoe dat komt moet je naar het Eftelingtheater!
De meeste castleden uit ‘Een wonderlijk muziekfeest’ zijn geen vreemden in het Eftelingtheater. Zo mag Janneke Iking de rol van Heks weer op zich nemen. Tjonge jonge, wat valt er nog te zeggen over de kwaliteiten van Iking in de Efteling? Ze is gewoon ontzettend goed! Janneke en de Heks zijn niet alleen door het slimme design van de poppen met elkaar vergroeid. Je ziet dat Janneke echt van ‘haar’ Heks is gaan houden en gaat lekker los als zij (en Heks) een solo mogen weggeven op de welluidende’ Kwabbedongetingel’ (het bijzondere instrument van Heks). Janneke voorziet ook Roodkapje van lijf en leden en doet dit ook goed. maar o wat is ze heerlijk als Heks!
Amy Galatá kennen we ook al als Assepoester en geitje Benjamin. Vooral Benjamin is veel te zien tijdens deze musical van Sprookjesboom. Benjamin heeft een aantal momenten waarop hij mag zingen en Galatá krijgt het voor elkaar om zelfs de solo van een geit zuiver te laten klinken! Benjamin heeft een sterkere vibrato dan Galatá’s Assepoester om te zorgen dat je hoort dat hij een geit is. Maar wonderlijk genoeg wordt dat nergens irritant.
Aan Thijs van Empel de eer om te zorgen dat niet alleen Draak en Wolf gaan leven maar hij neemt ook de rol van Klein Duimpje nog op zich. In tegenstelling tot de eerdere Sprookjesboom musical ‘Een gi-ga-gantisch avontuur’ heeft Duim hier een kleine rol. Dus heeft van Empel meer kans om te stralen met zijn Wolf en Draak. Zijn Draak is heerlijk vilein naar het klasje van juf Lianne en zijn Wolf laat een beestachtig goede persiflage op André Rieu zien. Ook Thijs is zichtbaar van zijn Draak en Wolf gaan houden en stort zich met tomeloos enthousiasme op het geven van een persoonlijkheid aan beide heren.
Ook Niels van der Gaarden heeft al eens eerder in de huid van diverse Sprookjesbos-bewoners mogen kruipen. Deze keer waagt hij zich aan zijn oude bekende Langnek en aan Ezel en Kabouter Ko. Drie verschillende karakters die hij alle drie heel anders invult. Langnek is de normaalste van het stel, Ezel is ietwat ‘gay’ en Ko is een echte oude man. Van der Gaarden wisselt, ogenschijnlijk zonder moeite, om de beurt deze drie karakters met elkaar af.
Een poppenspeler die beduidend minder zichtbaar is is Laura van Bentum. Hier en daar ondersteunt ze andere spelers, maar haar aandeel is vooral backstage. Aan de bewoners zijn drie heerlijke leuke, en helder zingende, handpoppen toegevoegd. Als er op het podium iets ingrijpend veranderd zingen Konijn, Eekhoorn en Specht de boel als een barbershop koortje aan elkaar. Hun jingle-achtige liedje blijft in je hoofd zitten.
De enigen die wel als mens in zicht zijn zijn juf Lianne en haar klas. Wieneke Remmers speelt de classy zangjuf die af en toe wel heel erg aan Maria von Trapp doet denken. Remmers stond nog niet zo heel lang geleden als Maria in The Sound of Music in hetzelfde theater en hier wordt duidelijk aan gerefereerd. De kinderen die zij nu onder haar hoede heeft zingen diverse keren liedjes, waar do, re en mi veel in voorkomen en ze lijken gekleed te zijn door Kapitein von Trapp. En ja, ook Maria von Trapp heeft natuurlijk eenzame geitjes van een stem voorzien.
Hiermee komen we gelijk op het punt waarin deze Sprookjesboom-musical ietsjes minder leuk is dan de voorgangers. Normaal zijn de grappen en de referenties wat minder overduidelijk en minder makkelijk. Sprookjesboom kan teren op een aantal vaste hits die in deze show pas laat om de hoek komen zetten. Toch is ‘Een Wonderlijk Muziekfeest’ voor de kinderen een fijne show. Het decor is sprookjesachtig, bijna alle bekende bewoners komen om de hoek kijken en is er veel te horen en te zien. Wil je je kinderen op een kindvriendelijke manier kennis laten maken met musicals en zelf ook een leuke tijd hebben? Dan is ‘Een Wonderlijk Muziekfeest’ een hele goede!

27 September 2014
Première
Kaatsheuvel
Efteling Theater
http://www.efteling.com
Sprookjesboom, wonderlijk muziekfeest, recensie, wieneke remmers, efteling

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen