Recensie

Carthago - Storytellers

Wie aan Zoetermeer denkt, heeft misschien niet direct de associatie met de oudheid. En toch is in het Buytenparktheater aldaar een stad van 2000 jaar oud herrezen. Storytellers brengt Carthago, een musical in de openlucht.

Waar veel amateurgezelschappen kiezen voor bestaand repertoire, maakt Storytellers al jaren eigen musicals. Na voorstellingen als De Bokkerijders en HEX: Het verdwenen dorp, is onder leiding van schrijver en regisseur Sebastiaan Smits opnieuw gekozen voor een historisch thema. Dit keer worden we meegenomen naar de oudheid.

De musical is een bewerking van het klassieke drama van Dido en Aeneas en vertelt het verhaal van de stad Carthago. Het stuk begint wanneer een groep Trojaanse vluchtelingen - de meesten soldaat - neerstrijkt en asiel aanvraagt. Dido, de koningin van de stad, stemt toe en geeft de Trojanen bed, bad en brood, een mooie verwijzing naar de huidige vluchtelingensituatie. Wanneer Carthago wordt bedreigd door de Nubiërs, biedt Aeneas - legeraanvoerder van Troje - aan om te helpen. Nadat hij met zijn leger de Nubiërs heeft verslagen, ontstaat een romance tussen hem en koningin Dido. Deze liefde heeft echter een zeer noodlottig einde.

De voorstelling opent wat traag. Een ziener doet een voorspelling en vervolgens zien we met veel bombarie de Trojanen aankomen in Carthago. Het kost even moeite om in het verhaal te komen. Er zijn erg veel verhaallijnen die niet altijd even duidelijk zijn.
De show is zo goed als doorgecomponeerd. Een behoorlijke prestatie van componisten Tjeerd de Haas en Joost Limberger. De muziek doet op veel momenten denken aan de musical Aïda van Elton John. Zeker wanneer er een gevecht plaatsvind met het nabijgelegen Nubië wordt duidelijk dat beide heren hier goed naar hebben geluisterd. Toch stoort dit geen moment. 

De tweede helft heeft wat meer vaart. Langzaam maar zeker heb je als kijker door wie de personages zijn en welke kant het verhaal opgaat. Maar toch denk je nog iets te vaak: “Wat gebeurt hier nou weer? Waarom doen ze dat?” Zo komt de ontknoping behoorlijk uit de lucht vallen en zou juist hier iets meer uitleg geen kwaad kunnen.

Toch zijn er genoeg momenten die Carthago zeer de moeite waard maken. Direct valt op dat er een groep zeer sterke zangers op toneel staat. Het ensemble straalt van enthousiasme en weet zich prima raad met de soms lastige koorpartijen. In de cast valt vooral Robin Reitsma op. Als vertrouweling van Aeneas springt hij eruit in menig powerballad waarin hij zijn angst bezingt dat Troje nooit meer heroverd zal worden. Werkelijk iedere noot is zuiver en elk woord is te verstaan, maar bovenal geloof je wat hij zingt. Koningin Dido (Rianne Visser-Veenstra) en Aeneas (Kevin van der Leeuw) dragen voor een groot deel de voorstelling en hebben beiden een prettige stem om naar te luisteren. En dan is er nog het gevecht tussen de Nubiërs en de legers van Carthago en Troje: een waar spektakel. Als publiek zit je hier zo dicht bovenop dat je zo nu en dan de neiging hebt om nog iets dieper onder je dekentje weg te kruipen. Wel zijn de strijdende partijen hier wat lastig uit elkaar te halen, aangezien het ensemble zich voor dit gevecht niet heeft omgekleed en we met een beetje fantasie dus zouden kunnen denken dat Carthago zichzelf aan het aanvallen is. Maar een zuurpruim die zich daar aan stoort. En als het langzaamaan wat donkerder wordt in het theater en in Carthago de lichtjes aan gaan, kom je steeds meer in de sfeer van de oudheid. Al is het onder een dekentje tussen de sportvelden.

Carthago is nog te zien tot en met 10 juli.

Scènefoto’s: Fred Roland (Redlinefotografie)

02 July 2016
Reguliere voorstelling
Zoetermeer
Buytenparktheater
http://www.buytenpark.nl