De combinatie thriller en musical ligt niet erg voor de hand, en hoewel het wel vaker geprobeerd is, leverde dat meestal producties op die uiteindelijk meer comedy dan thriller werden, en je dus niet echt op het puntje van je stoel lieten zitten. Dat geldt niet voor deze Vals. De toon is behoorlijk serieus, en ondanks een paar momentjes die grappig uitpakten, valt er weinig te lachen.
De thrillermusical Vals is gebaseerd op een bekend jeugdboek van Mel Sanne Wallis de Vries. In vals zien we in eerste instantie een nogal gestreste Pippa, die angstig op de bank zit, en niet goed weet wat ze moet doen. Langzaam wordt duidelijk dat ze in een huisje in de Ardennen zitten dat ze daar samen met Abby, Kim en Feline met de Kerst naartoe zijn gegaan. Naarmate de voorstelling vordert wordt langzaam duidelijk waar die stress vandaan komt: dat er spanningen zijn tussen de vriendinnen. En dat de een ook een beduidend sympathieker karakter heeft dan de ander. Zo blijkt Pippa een zeer egocentrisch, arrogant meisje, die er niet voor terugdeinst vriendinnen van een ander af te pakken (Kim), een ander te chanteren (Feline), of het met het vriendje te doen (Abby). De spanning loopt verder op door de angstige omgeving, waar regelmatig geweerschoten te horen zijn, waar het lijkt of er iemand op zolder loopt, er geen bereik is voor de telefoon en de stoppen regelmatig doorslaan. Als dan ook nog eens eerst Kim verdwijnt, en daarna Feline, dan wil je wel bang worden.
De plaats van handeling is de woonkamer van het vakantiehuis, waar zich een bank en een tafel bevindt. Een grote achterwand van schrootjes, gaat af en toe omhoog, om foto’s of beelden te tonen die relevant zijn voor het verhaal, of om het uitzicht op het sombere bos te laten zien. En zien we daar ook niet een geheimzinnig silhouet.
De voorstelling wordt gedragen door de vijf acteurs in het stuk. Priscilla Knetemann is met haar Spangas-achtergrond voor de doelgroep waarschijnlijk een bekende actrice. Aan haar is de taak om de bitch in het stuk gestalte te geven, waar ze redelijk goed in slaagt, al mist af en toe wat kracht. Abby wordt vertolkt door Patricia van Haastrecht. Abby is de rol waar waarschijnlijk de meesten zich goed mee kunnen identificeren, een redelijk normale tiener, die ook wel domme dingen doet. Ze speelt de rol vol overtuiging, en knalt in een hartverscheurend solonummer. Kim is de enige van het stel die nog maagd is en met lede ogen ziet hoe Pippa haar beste vriendin heeft afgepakt. Feline heeft een vervelende thuissituatie, rookt en drinkt. Rianne Peterson en Vivian Panka zingen prachtig, en vertolken hun rollen goed. Een mysterieus silhouet, die vragen stelt aan de meiden, en van wie pas op het laatst blijkt wie hij is, maakt het vijftal compleet. We horen Stef Pits dus meer (praten) dan dat we hem zien. Zijn weinige spelscenes zijn overigens prima.
Maar ondanks het sterke spel, en de spanning die zo wordt opgebouwd, heeft de voorstelling ook een minpunt. Helaas is gekozen om veel van de liedjes staand voor de zaal te zingen, wat het nogal statisch doet overkomen. Het zorgt er wel voor dat je de teksten goed kunt verstaan, maar in combinatie met het gebrek aan decorwijziging — de plaats van handeling is immers steeds dezelfde — wordt het op een gegeven moment toch wat saai. Het geeft het zo ook meer het gevoel dat we naar een toneelstuk met liedjes zitten te kijken, dan naar een musical. Ook de ontknoping valt zowel inhoudelijk als visueel een beetje tegen.
Vals is dus een voorstelling die de doelgroep van tienermeiden vast zal aanspreken. De makers weten de spanning ook zeker op te bouwen, maar door de presentatie van de liedjes soms ook nodeloos weer te laten wegzakken. En daarmee is het als thrillermusical slechts deels geslaagd.
