In een tijd waarbij de professionele producenten vooral stukken brengen die we al kennen, is het leuk als amateurgezelschappen durf tonen een met een bijzondere titel komen. Dit jaar heeft Unidos dat gedaan met The Hired Man.
The Hired Man is een vroeg stuk van componist Howard Goodall, van wie Love Story (of misschien Bend it like Beckham) de bekendste musical is, maar wiens muziek we ook kennen van de televisieseries van Rowan Atkinson. Een stuk dat eerder werd gespeeld door de musicalafdeling van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen rond de laatste eeuwwisseling.
Het verhaal begint rond de voorlaatste eeuwwisseling. John, pas getrouwd, vindt werk als seizoenarbeider op een boerderij. Zijn broers zijn van een ander slag. Isaac is een flierefluiter die continu nieuwe dingen oppakt, en Seth is een vakbondsman, en kiest voor werk in de mijnen. Werk dat John voor geen goud wil doen. John’s vrouw Emily is in verwachting. John stort zich op het werk en Emily mist de aandacht van John. Ze raakt geïnteresseerd in Jackson, de zoon van de baas van John, en ook John’s vriend, die haar ook wel ziet zitten. Pijnlijk omdat Sally, Emily’s vriendin, Jackson ook wel ziet zitten. Als Jackson besluit het leger in te gaan, komt John erachter dat er wat speelt, en valt Jackson aan.
In de tweede akte zijn we 16 jaar verder, en hebben John en Emily twee kinderen. John werkt inmiddels voor het geld toch in de mijnen. Dochter May is een dromer, en de jongere overenthousiaste Harry een ongeleid projectiel. Hij wil ook de mijnen in, als zijn vader, waar Emily zwaar op tegen is. Als de oorlog uitbreekt, gaan alle mannen het leger in. En eenmaal bezig volgt een paar jaar later ook Harry, liegend over zijn leeftijd. Je hoeft 14-18 niet gezien te hebben, om te weten dat dit vast niet goed zal aflopen…..
Wat wonderlijk is de keuze om de exposé, de toelichting op het stuk, pas te geven als het stuk al even op gang is. Het geeft je wel de gelegenheid om de inschatting die je rond de omstandigheden hebt gemaakt ook daadwerkelijk kloppen. De tijdsprong in de pauze wordt wel meteen vermeld.
Een sober decor met drie verhogingen, en wat rekwisieten zorgen dat de nadruk ligt op de spelers, die wel raad weten met hun rollen. Er wordt overtuigend geacteerd, en over het geheel genomen ook goed tot heel goed gezongen. Veel van de songs zouden niet misstaan op een officieel castalbum. Ook de kostuums zien er tiptop uit, passend bij het arme arbeidersmilieu waarin het verhaal zich afspeelt.
Als meeslepende vertelling is de musical The Hired Man in de basis al niet helemaal geslaagd. Daarvoor is de vertelling te fragmentarisch, en worden de karakters onvoldoende uitgewerkt, waardoor de sympathie bij de sullige John ligt, en we tot de tweede acte moeten wachten voor wie iets van die gevoelens voor Emily gaan krijgen. Van de bijbehorende score mogen de nummers misschien geen oorwurmen zijn, de songs zijn evenwel prachtig, en worden door de leden van Unidos, waarbij we zeker ook het orkest willen benoemen, ook geweldig vertolkt. Koorpartijen zijn zuiver, en verstaanbaar. Soms klinkt het bijna religieus.
Voor volgend jaar is met Footloose gekozen voor een bekende titel. Op basis van de ervaringen van de afgelopen jaren zal de uitvoering ook dan wel dik in orde zijn, maar wij kunnen niet wachten op de volgende avontuurlijke titel, zoals het fenomenale Bare in 2011 (en het in 2015 nog originele Spring Awakening).
