Recensie

Abba Mania

De hele voorstelling heb ik met gemengde gevoelens in de zaal gezeten. Ik zag de mensen om mij heen genieten. Ze klapten en ze dansten alsof ze daadwerkelijk weer in de jaren 70 waren. De muziek was leuk en herkenbaar, de act was ook goed neergezet. Maar toch knaagde er iets.

Woensdag 3 november sprong Musicalworld in een tijdmachine. Het tijdspad waar we naar toe reisden: midden jaren 70. De tijd van de foute broeken, de foute danspasjes, pastelkleuren, en natuurlijk Abba! Om maar meteen het hoge woord er uit te gooien, het gaat niet om een voorstelling van Mamma Mia! die momenteel in het Beatrix Theater te zien is, maar om een onvervalste coverband die precies dat doet wat Abba 30 jaar geleden deed.

De hele voorstelling heb ik met gemengde gevoelens in de zaal gezeten. Ik zag de mensen om mij heen genieten. Ze klapten en ze dansten alsof ze daadwerkelijk weer in de jaren 70 waren. De muziek was leuk en herkenbaar, de act was ook goed neergezet. Maar toch knaagde er iets. Het is begrijpelijk dat er een serieuze Abba-coverband op staat nadat 30 jaar geleden Waterloo het songfestival veroverde. Maar door de timing waarmee deze act wordt neergezet krijg je de vervelende bijsmaak dat ze willen meeliften op het succes van de musical Mamma Mia!

Door dit gegeven los te koppelen van de show heb ik toch van de avond kunnen genieten. De act zit goed in elkaar en de 4 acteurs doen enorm hun best om niet alleen de sfeer en de magie van een Abba-voorstelling neer te zetten, maar ze letten ook op de kleinste details. De choreografie, de kleding, de haren, de make-up, alles lijkt sprekend op Abba. Die perfecte kopie werkte ook goed voor het publiek. De eerste acte werd het publiek nog enigszins geinstrueerd wanneer men mocht staan en dansen, in de tweede acte kwam het er op neer dat je vooral stond mee te springen. Er werd door de dames gegild als “Bjorn” (Peter Weisz) of Benny (Dale Forbes) hun kunstje deden. De vingers gingen massaal de lucht in bij Supertrooper en tijdens de afsluitende medley werd het dak even getild toen uit de lucht honderden ballonnen vielen. De tweede acte was dan ook veel leuker om naar te kijken dan naar de opwarm-ronde, maar toch miste ik dat Abba-gevoel. Dat gevoel dat je hebt als je naar echte grootheden staat te kijken. Het blijft immers niet meer dan een act.

De voorstelling is waarschijnlijk alleen een aanrader voor mensen die echt van Abba-muziek houden, of gewoon een avondje willen feesten. Want behalve het feit dat Abba in de details wordt nagedaan, is het een weinig verassende voorstelling. De nummers, decors en lichtshow zijn redelijk voorspelbaar. Zo bestaat het lichtplan voornamelijk uit pastel-kleuren. Het decor is eenvoudig, maar wel strak ontworpen. En gaat de playlist van ‘Waterloo’ naar ‘Mamma Mia’, en van ‘Fernando’ naar ‘SOS’ tot ‘Supertrooper’. Ook stond het geluid in de eerste acte niet helemaal correct afgesteld waardoor met name “Agnetha” (Joanne Libby) een schelle stem kreeg. Het was dan ook jammer voor “Frida” (Katrina Wallis) dat zij niet meer solo’s had, want haar stem was ontzettend mooi.

Première
Rotterdam
Schouwburg Rotterdam
Officiële website

abba, mamma, mia, musical, zweden