Als een van de rovers voorstelt om de buit te vieren met wijn drinken en stomme liedjes zingen antwoordt de hoofdman geïrriteerd dat van wijn drinken nog nooit iemand rijk is geworden. Je hoort een rover dan zachtjes antwoorden: ‘van stomme liedjes zingen wel’. Naast de prachtige vormgeving weet Theater Terra de voorstelling voor iedereen in de zaal boeiend te houden. Spanning voor de kinderen, en genoeg grappen die ook voor ouderen leuk zijn.
Ali Baba is duidelijk bestemd voor een iets ouder publiek dan bijvoorbeeld de Kikker-voorstellingen. Wie de vertellingen van 1001 nacht kent weet dast de vertellingen hun bloederige kanten hebben, en Ali Baba is daar geen uitzondering op. Ondanks dat het verhaal een flinke bewerking heeft gekregen, is het bloedvergieten er niet minder op geworden.
Ali Baba en de 40 Rovers wordt gebracht als een raamvertelling met als basis de vertellingen van duizend-en-een nacht. Als de voorstelling begint horen we Scheherazade het einde vertellen van het verhaal van Alladin. Scheherazade is de vrouw van de sultan, maar evengoed wil hij haar voor de krokodillen laten gooien. De sultan is ooit in de steek gelaten door zijn eerste vrouw, en wil zich niet meer binden, dus liever elke dag een nieuwe echtgenote. Scheherazade zegt dat ze meer verhalen kent in een poging haar leven te sparen. En als ze belooft dat deze niet over de liefde gaat krijgt ze een kans. Het wordt het verhaal van Ali Baba, dat pas kan worden gestart als het uiteindelijke aantal rovers is verhoogd naar 40.
Als Scheherazade haar verhaal begint tovert een van de bewakers (de pop van) Kassim tevoorschijn en later ook diens vrouw. De andere transformeert met een ander hoofddeksel zelf tot Ali Baba. Kassim en Ali Baba zijn broers. Ali Baba is een hardwerkende arme man, Kassim een luiaard, die getrouwd is met een rijke, verwende en nog luiere man. Als Ali Baba bij zijn broer op bezoek gaat ontmoet hij de slavin Morgiana en wordt verliefd op haar (al moet dat natuurlijk niet hardop worden gezegd, vanwege de fobie van de sultan). Hij wil haar vrijkopen, maar heeft niet genoeg geld om dit te doen. Hij besluit nog harder te gaan werken, en vergt het uiterste van zijn ezeltje bij het halen van water. Daar ontdekt hij de rovers en het hol, en de bekende woorden om de poort te openen en neemt daaruit genoeg mee om Morgiana vrij te kopen en haar te kunnen verwennen. Maar de vrouw van Kassim wil perse weten waar het vandaan komt, en uiteindelijk vertelt hij het haar. Natuurlijk gaan Kassim en zijn vrouw naar de plek toe, maar de hebzucht is zo groot, dat ze zich de ‘Sesam open u’ pas weer weten te herinneren, als de roverhoofdman deze woorden zegt. Ze worden (in de coulissen) in stukken gehakt. Als Ali Baba hun restanten ontdekt is hij verdrietig, en wil hen laten begraven, maar twee lichamen in stukken, dat valt natuurlijk wel op. Ondertussen wil de roverhoofdman natuurlijk weten wie er nog meer van zijn grot weet, en gaat op zoek naar Ali Baba.
De voorstelling is een geslaagde combinatie van ‘gewoon’ acteerwerk en poppenspel. De broer en zijn vrouw, maar vooral de dieren zijn pop. Het pratende ezeltje komt ook zonder dat deze poten heeft fraai tot leven, en de bloedirritante grijze papegaai is zowel grappig als beangstigend. De griezels van het stuk worden gespeeld door Sander de Heer, in zijn vorige musicalrol in Misery juist het slachtoffer. Zijn roverhoofdman is kil en zakelijk, de sultan weet met zijn continue onderbrekingen als er het verhaal weer richting de liefde lijkt te gaan toch vooral te amuseren, ondanks dat hij Scheherezade uiteindelijk toch voor de krokodillen wil gooien. Desi van Doeveren speelt Scheherezade goed. Het lijkt of ze zich echt steeds in bochten wringt om het verhaal weer zo’n draai te geven dat ze verder kan gaan. Ondanks dat het alweer een aantal jaren geleden is dat we Juliann Ubbergen in het Huis Anubis konden zien, is hij zijn jeugdige elan nog niet verloren, en weet hij als Ali Baba te overtuigen. Koen Iking is weer een meester met de poppen, zeker als hij er twee tegelijk weet te laten leven en als zodanig een duet zingt. Shaneequa Thelissen speelt Morgiana, die een steeds belangrijker aandeel in het verhaal krijgt. Vooral in de liedjes weet ze op te vallen met een fraai stemgeluid. Sander de Heer en Juliann Ubbergen zijn vocaal een stuk minder, maar weten het meeste van hun zangwerk wel tot een goed einde te brengen. Eenmaal lijkt de melodie wel helemaal verdwenen, maar deze komt daarna ook wel weer terug.
Muzikaal klinkt Ali Baba zoals je verwacht., Eigentijds, maar zeker met oriëntaalse sferen. De hand van Fons Merkies lijkt duidelijk hoorbaar. Het decor is als altijd multifunctioneel. De villa kan in tweeën, en vormt zo meerdere decors, Uiteraard is er een landschap op de achtergrond waarop in miniatuur kan worden gereisd, en het openen van de grot wordt met wat doek en geluid mooi uitgebeeld.
Ali Baba eb de 40 Rovers is een fijne avond uit voor het hele gezin, al maken de scherpe kantjes van het verhaal het wel wat minder geschikt voor de allerjongsten. De humor tovert een vrolijke grijns op ieders gezicht, al zal deze zeker op momenten van de spanning weer even verdwijnen.
