In een tijd waarin de bekende producenten het moeilijk hebben, en kleinere stoppen of failliet gaan, is het bewonderingswaardig om juist dan te beginnen. I&L entertainment kwam vorig jaar met een aantal try-out voorstellingen van Arthur en de strijd om Camelot, om vervolgens dit seizoen in première te gaan. Dat gebeurt komend weekend, maar Musicalworld zag afgelopen weekend een van de laatste try-outs.
Arthur houdt een spreekbeurt op school over zijn favoriete onderwerp: koning Arthur. Deels zien we ook wat er gebeurt, het verhaal wordt ook als toneelstukje opgevoerd. Zo maken we als publiek kennis met de oude koning Uther Pendragon. Hij raakt gewond in de strijd, en zijn dochter Morgana verzorgt hem. Maar de koning wordt niet beter, en op zijn sterfbed benoemt hij zijn zoon Arthur, die hij door Merlijn heeft laten verbergen, tot zijn opvolger, en niet Morgana. Zij is woest.
Arthur zelf heeft het niet zo makkelijk. Zijn vader heeft een nieuwe vrouw, en zijn stiefbroer Kaj, die bij hem in de klas zit, doet naar tegen hem. Zo sloopt hij zijn fiets, waardoor Arthur in noodweer lopend terug naar huis moet. Zijn stiefmoeder heeft het te druk om hem met de auto op te halen. Als hij ontwaakt is hij in de Middeleeuwen, waar Guinevere aangevallen wordt door een schurk. Niet veel later, maar wel te laat als Arthur niet had ingegrepen, verschijnt ook Lancelot ten tonele. De twee accepteren deze ‘tijdreiziger’ en het drietal gaat op zoek naar het zwaard in de steen. Waar aan de ene kant deze Middeleeuwen heel middeleeuws ogen, heeft het toch ook wat eigentijdse trekjes. Dat heeft vooral met Morgana te maken, die een bekende popster is, waar Guinevere helemaal fan van is. Morgana heeft een hulpje, Mordred, die ontwapenend eerlijk is, een kwaliteit die Morgana niet kan waarderen. Zijn onderdanigheid valt dan weer wel in de smaak, zeker als hij zijn taak als af- of opstapje weer goed vervult. Ook zij is uiteraard op zoek naar het zwaard in de steen, en maakt daarbij handig gebruik van het drietal.
Het decor is minimaal, maar weet zonder veel poespas goed de plaatsen van handeling voor te stellen. In een (handom)draai zijn we op een andere plek. De muziek klinkt eigentijds en ligt goed in het gehoor. Van de filmische ouverture tot het Borsato-achtige Alweer honderden jaren geleden, van het extreem poppy van Ik ben een popster via rap tot het Studio 100 achtige Het zwaard in de steen.
De cast wordt geleid door Ruud van Overdijk. Hij speelt Arthur als een jongen die tegen puberen aan zit. Zijn zang lijkt wat te lijden onder het feit dat dit de derde voorstelling van de dag is. In de hoge en lage regionen is het wat minder overtuigend; in het midden gaat het prima. Folkert van Diggelen doet het prima als de competitieve Lancelot, die in zijn gedrag ook nog een tiener is. Erwin Dekker heeft een kort optreden als Merlijn, waar niets op aan te merken is. Guinevere is een pittige tante met een stoere kant, wat ze in haar beweging ook goed duidelijk maakt. Wel heeft ze de neiging soms wat te snel te praten, en lettergrepen in te slikken.
Janneke van Dooren is als Morgana vooral lekker slecht, maar heeft ook een zekere stijl. Held van deze show blijkt echter de anti-held. Van Martijn Dijkstra heb ik sinds Top Stars niets meer vernomen, maar deze terugkeer in de schijnwerpers is een welkome. Hij is prachtig als Mordred, heeft de lachers op zijn hand. Dankzij de eerlijke opmerkingen, waar iedereen met wat meer takt (en minder waarheid) zou reageren. Een beetje dom, maar vooral ook tragisch, en een mooi contrast de met etterbak Kaj, die ook door hem wordt gespeeld. Hoewel op het gebied van zang nog wel wat winst valt te behalen, is zijn optreden een regelrechte revelatie. Je sluit deze Mordred in je hart.
Arthur-puristen zullen misschien niet zo blij zijn met deze bewerking, die wel veel van de originele namen gebruikt (tot aan Kaj in het heden aan toe), maar een eigen draai aan verhaal en karakters geeft. Maar de loop van het verhaal, waarin Morgana niet alleen wanna- be vorstin is, maar ook een populaire popster, maakt wel duidelijk dat we hier niet een geschiedenisles krijgen. De ontknoping van de musical is wat gezocht en de draai in het verhaal is niet zo heel geloofwaardig, maar het levert dan wel weer een mooi zoet einde op. En wie wil dat nou niet?
Deze voorstelling is de eerste van een drieluik. Wij kunnen niet wachten op het tweede deel, dat volgend seizoen te zien zal zijn. Zal het dan ook weer lukken om een originele invalshoek bij de bekende Arthur-verhalen te vinden. Want voor deze voorstelling geldt meer dan voor de frisdrank die het ooit gebruikte: Een beetje vreemd, maar wel lekker.
