V&V Entertainment grijpt als een van de weinige musicalproducenten nog terug naar de echt klassieke musicals. Producties die een betekenis hadden voor een hele generatie. Producties die teruggrijpen naar de basis van de musical. Musicals die opvallen: niet zozeer vanwege de special effects, maar vaak door de eenvoud en kracht van het verhaal. Was daar vorig jaar ‘Het Hemelbed’ met Jos Brink en Liesbeth List, dit jaar is dat ‘Hello Dolly’ met wederom Jos Brink, maar ook vooral met Willeke Alberti en Jamai. De entree van de cast in Amsterdam gebeurde dan ook niet met een strakke lamborghini, maar helemaal in stijl van de klassieke werken: met paard en koets.
Het verhaal van ‘Hello, Dolly’ gaat in het kort over Horace Vandergelder (Jos Brink) die in New York rijk is geworden met zijn winkel. Zijn vrouw is echter overleden en hij is op zoek naar een nieuwe vrouw. Tegenwoordig zoek je via internet een koppelsite op, je voert wat trefwoorden in en je vindt je droomvrouw. In 1890 echter gebeurt dat door de fameuze Levi Dolly (Willeke Alberti). Zij gaat opzoek naar de perfecte vrouw voor Horace, maar komt er al snel achter dat geen enkele voldoet aan haar eisen want eigenlijk wil ze Horace voor zichzelf. Als Horace en Dolly hebben afgesproken met een kandidate zien de twee hulpjes van Horace een kans. Zij werken in de winkel van Horace, maar besluiten tijdens de afwezigheid van Horace een kijkje te gaan nemen in de Big Apple. Hier willen ze nieuwe dingen ervaren, misschien zelfs wel een kus van een meisje. New York mag dan misschien groot zijn, het valt te verwachten dat dit quintet elkaar gaat tegenkomen. Regisseur John Yost vertelt zijn visie over het verhaal: “Hello, Dolly is een sprookje. Het gaat over het New york van 1890 dat er nooit zo is geweest, maar waar we wel een voorstelling van hebben. Het is New York bekeken door een roze bril. Er is geen armoe, het is niet moeilijk. Er zijn alleen een aantal mensen te vinden die ontevreden zijn met hun lot.”
“Put on your sunday clothes”
Dat gebrek aan realisme wordt ook doorgevoerd in het decor en in de kostuums. Het decor, ontworpen door Roel Schneemann, bestaat uit veel abstracte objecten. “Ik heb een decor ontworpen wat geen decor moet zijn: aldus Schneemann.“Het decor bestaat uit twee bovenelkaar gelegen lagen, bedekt met projectfolie, waar op stilstaande, maar ook bewegende beelden worden geprojecteerd. Ook het meubilair is bekleed met projectfolie. Het lijkt allemaal net echt op Central Park, maar toch is het er niet.De beelden die je te zien krijgt zullen ook niet heel duidelijk zijn, het moet vooral een gevoel gaan geven. Het jaar 1890 zal niet worden getoond, maar je zult bijvoorbeeld wel de wielen van een stoomtrein zien”.
De kostuums die de cast zal dragen (meer dan 100!) zijn met dezelfde zorg samengesteld. Maya Schr?: “De kostuums moeten in mijn ogen een verlengstuk van het verhaal zijn. Mijn grote inspiratiebron voor de kostuums komt ook uit het verleden. Dat is namelijk die zoete snoepjes geweest. Die hartjes waar dan altijd een tekst op staat “I Love You” en zo.” De kleuren, accenten en vormen van de kostuums zijn allemaal heel gedetailleerd uitgevoerd en geven vaak een extra dimensie van wat er op het podium gebeurt. “Mijn uitgangspunt is Willeke geweest. Van haar wilde ik een leuke koquette dame maken. Met die basis ben ik verder gegaan met de rest van de kostuums”.
