Via filmbeelden wordt de pers mee op reis genomen in de, nog korte, geschiedenis van het project. Zo zien we hoe Chantal Janzen en Martijn Fischer als Rachel en André Hazes voor het eerst ‘Geef Mij Nu Je Angst’ zingen in het bijzijn van de familie Hazes.
Achteraf vertelt Rachel op film dat ze ontzettend nerveus was en dat het boven verwachting uitpakte. André Junior vertelt: ‘Martijn heeft dezelfde trieste blik als mijn vader soms had. Het is heel erg herkenbaar.’
Op 8 mei werd voor het eerst het script van het stuk gelezen samen met de familie van André erbij. Op de beelden is te zien dat Rachel duidelijk geraakt is en ook Joop van den Ende benadrukt de emotionaliteit van de dag. ‘Het laatste kwartier was één tranendal.’
Dankzij Roxeanne Hazes wordt langzaam meer van het verhaal duidelijk. ‘Eigenlijk is het gewoon een hedendaags sprookje. Het is gewoon het verhaal van een Belle en het Beest. Het wordt echt heel romantisch!’
Terug van de filmbeelden naar het theater. De pers krijgt voor het eerst stukjes uit de show te zien. Maar, zo benadrukt Joop van den Ende, ‘het gaat hier slechts om vingeroefeningen’. De cast heeft de afgelopen drie weken samen workshops gevolgd en het voorproefje aan de pers moet eigenlijk als deel van de workshop gezien worden. Het grotere geheel moet nog aan Joop gepresenteerd worden.
Van den Ende legt uit: ‘Ik ben enorm betrokken bij dit project. Ik ben aanwezig bij het zetten van elke letter en komma. Twee jaar lang ben ik manager geweest van André. Ik was degene die hem uit de kroeg haalde en in het Concertgebouw neerzette. André was meer dan een fenomeen. Het werkte niet als je André willekeurig ergens neerzette en hem liet zingen. Bij een optreden van André hoorde een bepaalde sfeer. Bij André moest alles echt zijn.’
Joop van den Ende benaderde Rachel Hazes al een tijd geleden. Gelukkig vertelde Rachel hem dat André altijd zei dat als iemand met zijn verhaal aan de slag ging, dat het dan van den Ende moest zijn; ‘want Joop is te vertrouwen’.
Toch is diezelfde van den Ende nog best onzeker als hij de eerste stukjes van zijn nieuwe show laat zien. ‘ Alle bouwstenen zijn goed. Iedereen in het team staat garant voor kwaliteit. En toch is dat geen garantie voor succes. Ik heb nog nooit iets gemaakt waarbij de personen waar het over gaat in levende lijve aanwezig zijn. Ik gaf Rachel vetorecht, zij nam uiteindelijk de beslissing. Maar ik ben ook verantwoordelijk voor de makers. Zij willen een mooi verhaal vertellen.’ Gelukkig liet Rachel op de eerder vertoonde filmbeelden weten er ‘niet 100% achter te staan, maar wel 1000%.’
‘Hij Gelooft In Mij’ gaat het verhaal van de laatste 20 jaar van het leven van André laten zien. Van den Ende benadrukt dat het geen concert gaat worden, maar meer onder de noemer muziektheater zal vallen. Zo is er een ensemble aanwezig maar zullen er geen grote balletten te zien gaan zijn.
Regisseur Ruut Weissman vertelt dat er een duidelijk hoofdthema is binnen het mooie verhaal wat er verteld zal worden. ‘De gelaagdheid van het verhaal is er door Rachel. Vanaf kleins af aan luisterden haar ouders al naar de muziek van André. Als twintigjarige trouwt zij met hem. De centrale vraag is van wie Rachel nu eigenlijk houdt? Is het de man zelf of de zanger?’
Ook het ensemble werd voor het eerst gepresenteerd. Kok-Hwa Lie weet meer te vertellen over de rol van het ensemble. ‘Of ik het meest onwaarschijnlijke castlid ben voor deze oer-Hollandse show? Nee, dat was het geval met Ciske, haha. Nee, een deel van het verhaal speelt op de Albert Cuyp, en daar zie je toch een dwarsdoorsnede van de Nederlandse samenleving. Ik heb voor deze show gekozen omdat het me een uitdaging leek. Een nieuw product en een uitdagend creatief team. Ik wil steeds weer blijven leren. Enerzijds is het heel nieuw, anderzijds stap ik in een warm bad. Ik mag namelijk weer werken met ]Daan Wijnands (red. de choreograaf) en ik ben, wederom, zijn dance-captain.’ Kok-Hwa weet meer te vertellen over een dance-captain in een show waarvan net verteld werd dat er niet veel gedanst zal worden. ‘Niet alleen dans in choreografie. Dat is elke beweging. En voor iedereen in het ensemble zijn steeds weer kleine rolletjes weggelegd.’
Kees Prins en Frank Ketelaar zorgen voor ieders rol, ze zijn namelijk samen verantwoordelijk voor de teksten en het script. In tegenstelling tot wat er op de website van Stage Entertainment staat werkten de heren al eerder samen aan een musical. ‘Heel lang geleden maakten we voor de voorloper van theaterfestival De Parade een musical. Dat was eigenlijk het verhaal van Romeo en Julia maar dan in de Tweede Kamer.’
Toch is het werken aan een musical beide heren goed bevallen maar ze zijn wel wat moeilijkheden tegen gekomen. ‘Het verhaal was naar verhouding makkelijk. Het inpassen van de muziek daarentegen… We hebben er heel even over gedacht om zelf liedjes toe te voegen. Maar we waren er al snel uit dat dat met een musical over André Hazes eigenlijk niet kan. We hebben hier en daar wel wat kleine tekstaanpassingen gemaakt om de liedjes beter in het verhaal te laten passen.’ Dat was eerder die middag ook al te horen. Toen Chantal Janzen en Martijn Fischer ‘Bloed, Zweet en Tranen’ zongen was de koek niet op voor de vrienden van André maar voor zijn liefste.
De vraag die na de eerste blikken op het stuk en op het promotiemateriaal op komt is of het hier niet om Rachel de Musical gaat? ‘Nee, je moet het vergelijken met de film Amadeus. Het verhaal gaat onmiskenbaar over Mozart maar het wordt vertelt door Salieri’, legt Ketelaar uit. Prins vult aan ‘Er is ook meer te doen met actieve personages. Het publiek kijkt mee vanuit het blikveld van Rachel. Maar het gaat echt over André.’
De foto’s van Musicalworld volgen zo snel mogelijk.
