Brandweerman Sam in het theater

De laatste jaren is het niet ongebruikelijk dat helden van de televisie ook in het theater te zien zijn. Na de terugkeer van Thomas de Stoomlocomotief vorig jaar is het dit seizoen de beurt aan Brandweerman Sam. In deze voorstelling verveelt Norbert zich nogal, nu al zijn vrienden weg zijn. Maar er is een circus in aantocht, en op de kazerne wordt een open dag georganiseerd. Dat betekent dus werk aan de winkel voor Sam, zijn chef Staal, zijn collega Jenny en de wat onhandige Elvis.
De voorstelling is een feest voor kleine kinderen. Deze middag in Roosendaal wemelt het voor aanvang al van de mini-brandweermannen, die staan te popelen om Sam te zien. Het maakt het voor sommige ouders in de màªlee van helmen en pakken zelfs lastig hun kind terug te vinden , als dat even is weggelopen. Langzaam vult de zaal zich, waar de circusdirecteur met twee acrobates de weg naar de haven vraagt. Want in de haven van Piekepolder moet hij deze avond zijn tent neerzetten.
De voorstelling heeft twee kanten. Aan de ene kant is er het avontuur dat de karakters beleven, aan de andere kant is er het educatieve element, dat voor kinderen, en in sommige gevallen misschien ook nog voor de ouders, handig kan zijn. In dit geval wordt bijvoorbeeld de vlam in de pan behandeld. Niet blussen met water, maar afdekken met een branddeken. Hoewel ik zelf gewoon een deksel pak, zijn er misschien nog mensen die nu een branddeken in huis halen.
Het merendeel van de cast bestaat uit mascottes van de bekende televisiefiguren. Alleen de circusdirecteur, en twee acrobates staan als mens op het podium. Dat betekent dus dat er door de hoofdfiguren groots wordt gespeeld. Alle emotie moet met beweging worden aangegeven, omdat er aan de gelaatsuitdrukkingen natuurlijk niets valt af te lezen. Die zijn vast, en blijven dat. Ook hun teksten staan vast, zodat het opzwepen van de zaal vooral bij de circusdirecteur (Bart Mijnster) ligt, die dat ook met succes doet. Hij zingt ook live, wat de sfeer van de voorstelling zeker ten goede komt. Want hoe goed ook gedaan, stemmen op band komen toch net wat minder natuurlijk over. Dat een uur stilzitten voor sommige kinderen een hele opgave is, wordt ook goed opgevangen. Er zijn diverse momenten dat de kinderen mogen meedoen, en dus gecoördineerd in beweging zijn.
Met een aantal ingenieus gemaakt draaibare decorstukken wordt de plaats van handeling eenvoudig veranderd. Grappig is dat bijvoorbeeld als de kisten van het circus ook het meldsysteem in de kazerne blijken te vormen. Het houdt de vaart erin.
Opvallend is wel dat dit de derde Van Hoorne-voorstelling in twee jaar is waarbij circus een rol speelt. Vorig jaar had Thomas ook al een circus op bezoek, en de musical van Suske en Wiske draaide ook om een circus. Het ging hier natuurlijk steeds om bewerkingen van bestaande shows, dus een link met de controverse rond dit type vermaak zal er niet zijn, en de vanzelfsprekendheid dat er wilde dieren in zitten is grappig in de voorstelling verwerkt, maar zal de gemiddelde dierenactivist niet storen. De circusacts in deze voorstelling blijven ook beperkt tot een paar goocheltrucs, die klein maar fijn zijn, en wat acrobatiekwerk, dat wel iets meer uitstraling had mogen krijgen.
Als het doek is gevallen, is het feestje voor de kinderen nog niet helemaal voorbij. Na de voorstelling is het druk bij de plaatsen om op de foto te gaan met Sam of met Elvis en Norbert, om het brandweerdiploma op te halen (gratis) en ook bij de merchandise-stand (niet gratis), waar de circusdirecteur zelfs een enkele keer zelfs nee moet verkopen.