My ebony-covered body, exuding my danger an enticing creature, a gorgeous stranger my dark walnut skin, red bloody mouth look into my eyes, and come closer death is my music, and I, the composer.
Je was nog nooit zo dicht bij je doel…
Met deze tekst wordt de groep aangemoedigd door regiseur Peter van Thiel. Paul Walthaus heeft zojuist namens de duitse cast van Der Tanz Der Vampire een aandenken uitgereikt om de groep een hart onder de riem te steken. Paul had in eerste instantie auditie gedaan bij Stage Affairs en was aangenomen. Na slecht een repetitie kreeg hij te horen dat hij was aangenomen voor de duitse cast van Der Tanz de Vampire. Inmiddels speelt hij daar al geruime tijd in het ensemble en is hij understudy voor Graaf Krolock en Herbert. Hij is speciaal overgekomen om de premiere van Carpe Noctem bij te wonen. Het bloedvergieten kan beginnen.
Carpe Noctem verhaalt over Professor Abronsius (Berry Reijnen) en zijn assistent Alfred (Rik van de Rijdt) die in de diepe wildernis van Transylvanie bewijzen zoeken van het bestaan van Vampieren. De bevolking ontkent dit bestaan echter, maar lopen vreemd genoeg wel allemaal met strengen knoflook om hun nek. Maar als de dochter van de waard, Sarah (gespeeld door Marloes Verheijen) verdwijnt, kan het bestaan niet meer ontkent worden.
De professor en Alfred, die heimelijk verliefd is op Sarah, besluiten naar het slot van Graaf Krolock (Richard Spijkers) te gaan. Ze worden ‘hartelijk’ ontvangen door de graaf en zijn zoon Herbert (Jeroen Thomas). Na een onrustige nacht besluiten ze op zoek te gaan naar de graftombes om ze voor eens en voor altijd het zwijgen op te leggen en om Sarah uit hun klauwen te redden. Maar dit loopt anders af dan de bedoeling was.
Vertaling
Stage Affairs heeft geen makkelijke productie uitgekozen. Vertalers Paul Beks en Bert van Gent:“We hebben ruim 2,5 jaar aan de vertaling gewerkt. Vervolgens is er nog 1,5 jaar gewerkt aan de uitvoering, dus in totaal zijn we er al 4 jaar mee bezig”. Maar dit alles heeft zijn vruchten afgeworpen. Ze hebben een productie neergezet die van begin tot einde boeit. Carpe Noctem is een lang verhaal met zeer duidelijke maar ook onverwachte wendingen. Over sommige dingen wordt nogal lang uitgewijd zoals bijvoorbeeld het gebruik van knoflook. Dat dit een belangrijk iets in het dorp is, is al vrij snel duidelijk. Maar de ode aan dit goedje lijkt oneindig.
Ook de dansscene in de tweede akte is nogal uitgebreid. De dans is kwalitatief goed en verdient zeker een compliment, maar misschien had het wat meer uitgespreid mogen worden over de verschillende scenes.
Er is een goede afwisseling in luchtigheid (vooral door de hulp van Graaf Krolock, Koukol) en drama. Er zijn veel momenten in het verhaal waar het stuk zou kunnen eindigen, ware het niet dat er iets onverwachts gebeurd. Alfred zou het verhaal zo kunnen eindigen in de graftomes, maar zijn zwakte maakt dat we nog even verder kunnen genieten. Deze onverwachte wendingen maken dat het stuk je blijft boeien.
De muziek is mooi, maar mist wat afwisseling. Er zijn weinig rustige momenten. In bijna alle melodieen wordt het volledige 11-koppige orkest benut. De rode draad wordt min of meer gevormd door het nummer ‘Wees Bereid’ op de melodie van “Total Eclipse of the Heart”. Dit nummer komt regelmatig in de reprise. Niet geheel onlogisch, omdat dit lied gaat over de ‘voorbereiding’ op het bal van Graaf Krolock, waar Sarah zal worden geofferd.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
Stage Affairs heeft erg veel aandacht besteed aan de details in de uitvoering. De kostuums zien er prachtig tot in de puntjes toe verzorgd uit.
Voor het grime-ontwerp is Nathalie Abbing, een proffesional op dit gebied, aangetrokken. Samen met een groep van nog eens 10 grimeuses verzorgen zij de grime van deze productie. “Vooral in de pauze is dit even hectisch aangezien bijna de gehele cast getransformeerd moet worden in vampiers. Hierdoor hebben we een heel strak schema waardoor we wel op tijd klaar zijn”.
Het stokpaardje van deze productie is toch wel het decor. Werkelijk alles is uit de kast gehaald om een zo proffesioneel mogelijk resultaat te krijgen. Een combinatie van decor en projectietechnieken maken dat alles mogelijk is. Het probleem met de spiegel (vampieren hebben immers geen reflectie) wordt simpel maar doeltreffend opgelost met een doorschijnende doek en een speler met hetzelfde kostuum aan de andere kant. De bewegingen worden perfect in spiegelbeeld uitgevoerd zonder dat het onnatuurlijk lijkt.
Maar een stuk valt of staat met een goede cast. En die was er. Berry Reijnen tekende voor de rol van Professor Abronsius. Ondanks zijn klassieke achtergrond zet hij een zeer luchtige en toegankelijk karakter neer, die iets weg heeft van de uitvinder uit Belle en het Beest. Rik van de Rijdt (Alfred) mag het spits afbijten en zet daarmee meteen de juiste toon. Een paar noten om in te komen en hij staat als een huis. Marloes Verheijen valt echter tegen. Ze zingt niet vals, maar heeft een wat onplezierige stem. In de samenzang komt dit nog enigzins nog goed. Complimenten voor Ilonka ter Heine in de rol van de dienstmeid. Haar stem is krachtig en zuiver en ze had zeker niet misstaan in de rol van Sarah.
Maar Richard Spijker steekt wel met kop en schouder boven de rest van de groep uit. Hij trekt de show en weet precies de juiste sfeer te cree�ren. De Graaf is niet alleen bloeddorstig, maar ook gevoelig. Hij weet hier de juiste balans in te vinden. Hij is ook niet voor niks tot de laatste drie voor deze rol in Tanz der Vampire in Hamburg doorgedrongen, hij beschikt zeker over de juiste de kwaliteiten. Maar zoals Paul Walthaus bij zijn toespraakje al zei: “elke rol in dit stuk is belangrijk, of het nu een hoofdrol of een ensemblerol is.” Het ensemble was sterk, maar af en toe onverstaanbaar. De koorzang achter de coulissen was erg mooi, maar op het toneel was de samenzang iets minder.
Al met al is Carpe Noctem zeker een aanrader. Aan alles is gedacht, elk detail is onder de loep genomen. Voor een semi-proffesionele productie is de kwaliteit zeer hoog. Ennuh, vampieren bestaan… of niet???
