Een lange reis naar een afspraak betekent soms dat je veel te vroeg arriveert, omdat je tegenslagen wel incalculeert, maar niet hebt. Zo ook bij de reis naar Sint Kruis, waar de deuren bij aankomst nog gesloten zijn. De cast is aan het oefenen, en door de deur heen klinkt het al prachtig.
Deze ochtend is de perspresentatie van Carrie, de ‘jongerenvoorstelling’ van Koté Koer, en worden tevens de geplande voorstellingen voor de komende twee jaar bekend gemaakt.
Carrie
De oorspronkelijke Broadway-voorstelling van Carrie is er eentje die in de boeken is beland. Bijvoorbeeld in de boektitel “Not Since Carrie: Forty Years of Broadway Musical Flops”, Met een officiële run van drie dagen en een budget van 7 miljoen (anno 1988) is het een van de meest notoire flops uit de musicalgeschiedenis. Zoiets levert al snel een cultstatus op en zorgde ervoor dat de show met enige regelmaat (doorgaans niet helemaal legaal) te zien was. En er kwam zelfs een officiële revival, begin van dit decennium, off-Broadway, “om de show aan de vergetelheid te ontrukken”.
Uitgaand op het bronmateriaal verdient Carrie dit lot niet. De basis ligt natuurlijk in een geweldig verhaal van Stephen King, rond een onderwerp dat helaas immer actueel lijkt te blijven. De lotgevallen van een meisje dat niet in de groep past, en door haar klasgenoten wordt buitengesloten. En dan geeft Stephen King haar ook een godsdienstwaanzinnige moeder en griezelige krachten, en een happy end lijkt verder weg dan ooit.
De cast van de voorstelling bestaat uit jongeren/jongvolwassenen in de leeftijd 17 tot 27 jaar, en wederom vraag je je ad hoe het mogelijk is dat er weer zoveel talent (bekende en nieuwe gezichten) op het podium staat. “Veel staan op dit moment voor de keuze of ze verder willen in het theater met een opleiding, of dat ze voor iets anders kiezen en het bij een hobby te laten”, zal een van de bestuursleden me later nog zeggen.
De voorstelling zal in “De Biekorf” in Brugge worden gespeeld, een vlakke-vloer theater, Daarom wordt ook het voorproefje voor het podium gegeven; het moet een voorstelling zijn die zich ‘in your face’ afspeelt. Dat lukt zeker, gezeten op rij 1 kijkt een van de castleden je op een gegeven moment recht in je ogen aan. De opzet van de show is de getuigenis van één van de betrokkenen bij het verhaal, Sue Schnell, wordt gehoord over de gebeurtenissen, die wij nog te zien krijgen. Wij krijgen onder andere de reactie te zien van de klas op Carrie, die voor het eerst ongesteld wordt: hard en gemeen, maar ook de scene tussen Carrie en haar moeder, die nog veel meer indruk maakt.
Omdat een deel van de cast ook betrokken is bij Soho Cinders vraag ik me af of het repetitieproces bij de twee voorstellingen ook anders is. Matthijs Vandekinderen, regisseur van Carrie en James Price in Soho Cinders: “Toch wel. De repetities voor Carrie zijn intenser, omdat het zwaardere materie is om te brengen. Het is heel geconcentreerd, en soms met heel weinig mensen. De scenes tussen Carrie en haar moeder repeteren we heel bewust alleen. Omdat er voor sommigen grote barrières liggen. Maar voor- en nadien wordt er ook heel veel gelachen, en dat moet, want anders is het alleen maar kommer en kwel. Het zijn geweldige mensen; ik had het natuurlijk gehoopt, maar er zijn heel veel goede mensen op de auditie afgekomen , en dan zie je ze ook nog groeien van auditie stap voor stap in het personage, dat is superleuk. Het creatieve team werkt ook heel goed samen: Er is een goede wisselwerking met Pieter Roets, die de zang doet, en Ellen Braet, de choreografie. Het is ook geen pure dans wat we doen, meer beweging om het verhaal kracht bij te zetten.
De verdere toekomst
Waar dit seizoen de vereniging twee geweldige titels heeft gekozen, die niet of nauwelijks te zien zijn geweest in ons taalgebied, biedt de toekomst een stuk bekendere, maar ook leuke producties. Dat geldt zeker voor de kleine productie van volgend seizoen, die in Nederland inmiddels de meest gespeelde musicaltitel in het amateurcircuit moet zijn, maar voor Vlaanderen weldegelijk een primeur is. Urinetown staat voor dat seizoen op de rol. Het jaar erna zal de schouwburg in Brugge het toneel zijn voor Legally Blonde. Tot die tijd zijn eerst dus nog Soho Cinders (medio mei) en Carrie (september/oktober) in Brugge te bewonderen. De eerste bevelen we van harte aan (misschien kom je zelfs de schrijvers Stiles en Drewe nog tegen), en van de tweede hebben we al genoeg geproefd om meer te willen zien en horen.
