5 Oktober verzamelde de cast zich in Studio 14 van (het voormalig) Focus voor de officiële eerste repetitie, oftewel de perspresentatie van Kruimeltje. Rick Engelkes herhaalde nog eens hoe de musical is ontstaan. De jeugdherinneringen, de rol van vader in de film Kruimeltje, de poster op kantoor waar hij elke dag langsloopt, de grootse plannen voor een musical en een televisieserie, en de contacten met de Efteling die via de AVRO zijn gelegd. Als de afspraken eenmaal zijn gemaakt wordt het tijd het creatieve team samen te stellen. Het begint met de regisseuse. Caroline Frerichs is een bekende; ze regisseerde eerder al de klucht Oranje Boven voor Engelkes. Ook de rest van de creatives telt tal van bekende namen uit de musicalwereld: het script is van Dick van den Heuvel, de liedteksten van Sjoerd Kuyper, de muziek van Jeroen Sleyfer, het decor van Jos Groenier, de kostuums van Cocky Huijkelom, het licht van Uri Rappaport en het geluid van Jörgen Verhaeren. De choreograaf komt uit Engeland, Steven Harris, om daar quasi-serieus aan toe te voegen “en hij gaat er voor zorgen dat de show straks ook op het West End te zien is”.
Jeroen Zwartjes verwoordt waarom Kruimeltje zo past bij de Efteling. “Als je Kruimeltje zegt denk je aan het Anton Pieckplein, aan de stoomcarrousel, maar ook aan thema’s als romantiek, avontuur en familie, iets wat we als Efteling theaterproducties heel erg belangrijk vinden.”
Regisseuse Caroline Frerichs benadrukt dat de neuzen al vanaf het begin dezelfde kant op stonden. “Rick refereerde steeds aan een voorstelling die hij gezien had, maar ik niet. Het gekke was; ik hoefde die ook niet te zien om te begrijpen wat hij bedoelde.” Het ging over sfeer, dynamiek en snelheid. “Het stond voor ons voorop — en dat klinkt heel logisch maar dat is het niet altijd — dat het verhaal constant in beweging blijft, ook in de nummers, dat elke nummer nieuwe informatie brengt. En daar hebben we heel hard aan gewerkt.” Er is hard aan gewerkt om de voorstelling, die zich afspeelt in 1910, de dynamiek te geven van 2010.
Jos Groenier vertelt over het decor aan de hand van beelden die in de maquette zijn gemaakt. Ook hij kent het boek Kruimeltje al van jongs af aan. “Het boek kreeg ik van mijn oma, en heb ik nog steeds.” Het decorontwerp laat niet een stad in z’n totaliteit zien, maar een stad zoals je in een droom ziet. Je ziet er flarden van. De puien van de huizen kunnen schuiven, wat een filmisch gezicht geeft. Een stad die beweegt. De puien zitten aan interieurs vast, dus zodra ze ingeschoven worden heb je zicht in het interieur. Er zijn verschillende locaties, zoals een brug die recht maar ook schuin kan bewegen. Deze wordt voor de opening gebruikt waar Kruimeltje met een gigantische vaart met een slee vanaf komt zetten, zoals in het boek ook is, en daarbij alles raakt wat hij maar raken kan.
Na een promo-optreden waarin alle Kruimeltjes een rol spelen, maar winnaar Joes de grootste rol heeft wordt (door de overige Kruimels) de taart binnengereden. Het aansnijmoment wordt wat chaotisch; de gezichten verdwijnen in de taart, en even later loopt ook Rick Engelkes met een zwaar beslagroomd gezicht rond.
We spraken met drie van de spelers die in Kruimeltje te zien zullen zijn, Jurgen Stein, Marcel Jonker en Jennifer van Brenk.
Jurgen Stein
Jurgen, je bent weer even buiten beeld geweest. Wat heb je in de tussentijd gedaan?
Het laatste wat gedaan heb in Nederland is Ciske, dat is nu bijna een jaar geleden. In de tussentijd hebben we zelf een muziektheaterproductie gemaakt met een groep mensen en deze een aantal keer net buiten Antwerpen opgevoerd. Daarnaast nog wat losse dingetjes gedaan zoals het inzingen van banden.
Kruimeltje en Ciske liggen heel dicht bij elkaar lijkt me.
Ja, we betrappen ons er zelf ook op dat we per ongeluk Kruimeltje wel eens Ciske noemen. Er zijn absoluut wel overeenkomsten, maar Ciske had de zwaarte van de moordscene, en dat heeft Kruimeltje niet. Kruimeltje is wat lichter, en wat hoopvoller. Het is wel een totaal andere voorstelling, minder zwaar, ook muzikaal.
Ik was erg prettig verrast door de muziek van Jeroen Sleijfer. Ik had nog nooit wat van hem gehoord.
Ik speel een ensemble rol en ben de understudy van vader.
Het valt op dat de cast over het algemeen toch vrij jong is. Vooral ook Carmen
In het verhaal was de moeder van Kruimeltje een tiener, die dus te jong was om hem zelf op te voeden. Daarom heeft ze hem ter adoptie afgestaan, en vader was ook vrij jong. Verder is het natuurlijk theater, dus hoeft het niet te kloppen.
Is Kruimeltje voor jou een jeugdherinnering
Ik ken het verhaal en de film, maar was vroeger niet zo’n jeugdboekenlezer, en op school werden andere boeken voorgelezen.
