Recensie

Celine Purcell als Belle

In Mamma Mia liet Celine Purcell al zien dat ze goed uit de voeten kan met de rol van jong-volwassene. Als Belle demonstreert ze wederom haar kwaliteiten. Celine is Belle.

imageNa, of moet ik zeggen naast,  Chantal Janzen is het nu de beurt aan Celine Purcell om in de huid te kruipen van Belle, de naieve, dromerige, maar tegelijkertijd kordate uitvindersdochter die uiteindelijk de liefde vindt. Waar veel rollen nogal op overacting steunen is het bij de rol van Belle juist om zo ‘gewoon’ mogelijk te zijn; om het publiek met haar te laten meeleven, en om de “jokers” de gelegenheid te geven op hun eigen manier te schitteren. En daarvoor slaagt ze met vlag en wimpel.
De naturelle manier van spelen geeft je het idee dat ze nooit anders gedaan heeft; Celine is gewoon Belle. Een dromer, maar als het onheil dichterbij komt weet ze zeker van wanten. Bij de avances van Gaston (wat zet Rene zeker in het eerste deel een heerlijk foute macho neer)zet ze hem charmant in zijn hemd en ook de woordenwisseling met het beest wordt in haar voordeel beslecht. Geen moment is ze ongeloofwaardig.

Ook zangtechnisch was het prima in orde. Zuiver en verstaanbaar; wat wil je nog meer. Als de gedachte dan misschien is een goede can-can: ook daarin staat ze haar mannetje. Celine laat zien dat het geen drama is als je de “alternate” krijgt. Ze had evengoed de eerste keus kunnen zijn.

Na de voorstelling had ik de gelegenheid Celine nog enige vragen te stellen.

Hoe heb je deze premiere ervaren
Goed. Het ging wel goed. Ik was wel ontspannen.

Hoe vaak ga je in de toekomst spelen
1 of 2 keer in de week.  In ieder geval als Chantal Idols presenteert of als ze andere verplichtingen heeft. Of als ze ziek is. Niet zo veel maar net genoeg.

Doe je er dan nog andere dingen naast
Op dit moment niet, maar over drie weken beginnen de opnamen weer van de televisieserie “Kinderen Geen Bezwaar”.

Hoe is het om ineens tussen al die grote namen te moeten staan
Het was wel even schrikken. Ik ken de meeste wel, maar had nog nooit met ze gespeeld. Om ze dan ineens tegenover me te hebben was toch ook wel erg stoer. Ik sta met Stanley, ik sta met die en die. Dat gaf toch ook wel spanning, omdat je ineens denkt. Ik wil me ook wel bewijzen in dat rijtje. Maar ze hebben me echt met open armen ontvangen.

Merk je dat de rol eigenlijk al grotendeels is ingekleurd door Chantal, of zijn er dingen in de voorstelling ook voor jou weer een beetje aangepast (behalve de zinsnede over de brunette)
Ik heb eigenlijk heel veel vrijheid gekregen.  Joop heeft vanaf het begin gezegd: “Jij wordt niet blond. Jij bent heel anders dan Chantal” (want wij zijn echt tegenpolen) “en ga je gang.” Natuurlijk moet je je wel aan de regie houden, maar verder hebben ze gezegd. “Doe wat er bij jou past.”  En dat vond iedereen ook erg leuk. Voornaamste verschil is dat we anders zijn,  anders klinken en er anders uitzien. De verschillen zitten in de details.

Na Mamma Mia heb je eigenlijk weer eenzelfde soort rol; het meisje dat tegen de volwassenheid aanzit. Zijn dat de rollen die je aanspreken of waarvoor je gevraagd wordt
Ik zie er schijnbaar nog jonger uit dan ik ben en er is behoefte aan mensen die dat zijn en ook nog ervaring hebben. Toch is de rol van Belle om te spelen, qua show, toch heel anders. Dit is een sprookje, terwijl Mamma Mia heel aards en heel concreet was.

 

 

 

Alternate première
Den Haag
World Forum Theater
Officiele website

beauty and the beast, celine purcell, chantal janzen, stanley burleson, carlo boshard, rene van kooten, joop van den ende, disney

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen