Interview

De Afblijven-cast spreekt.

Na de reportage van Musicalworld.TV nu de gesprekken van Musicalworld.NL met Reneé de Gruijl, Gijs Stallinga en de deze week zo onfortuinlijke Natasha Willems over de musical Afblijven

Soms gaan de dingen niet zoals je verwacht. Deze opmerking is bijna een understatement voor de voorstelling Afblijven. Vorige week een presentatie aan de pers, waarvan Musicalworld.TVal eerder verslag deed  en waarvan nu deel twee verschijnt. Maar nu, iets meer dan een week later, is de cast noodgedwongen anders.
Tijdens een try-out in De Kom in Nieuwegein gaat het goed mis. Michel Sorbach, die de rol van vader speelt, valt van het podium, en blesseert zich aan zijn arm. Als noodgreep valt regisseur Dick van den Heuvel voor hem in. Maar vervolgens verstapt ook Natasha Willems (de hoofdrol Melissa) zich, wat een stevige knieblessure oplevert. En dat terwijl de hoofdrol een meisje is dat goed en graag danst.
Inmiddels heeft Theun Plantinga, ook te zien in Dribbel, tijdelijk de rol van vader overgenomen van Michel Sorbach. Er wordt nog wel de hoop geuit dat Michel de première wel weer kan spelen. Dat geldt niet voor Natasha Willems. Zij zal de komende tijd worden vervangen door Renée de Gruijl, die normaal de rol van vriendin Fleur vertolkt. Deze rol zal dan weer worden overgenomen door Lisanne Schut.
Dit zijn de interviews met Renée de Gruijl, Gijs Stallinga en de onfortuinlijke Natasha Willems, toen niemand nog enig idee had wat er zou gaan gebeuren. Over hun rollen, in de rolverdeling die we hopelijk in de loop van het seizoen toch weer gaan zien.

Renée de Gruijl
Je vertolkt de rol van Fleur. Wat kun je ons over Fleur vertellen?
Fleur is een heerlijk vrolijk meisje dat op de middelbare school zit, vrienden om zich heen heeft en geniet van het leven. Ze ziet niet vaak problemen in van dingen, en heeft eigenlijk ook nooit problemen. Ze vindt die van Melissa ook een beetje gedoe; ze begrijpt haar niet zo goed Ze is een vrolijk flierefluiterig vriendinnetje van Jordi. Fleur en Jordi zijn twee handen op één buik.

Tijdens de presentatie hebben we jullie drie scènes zien spelen in dezelfde kleding, waaronder één op een school. Michel Sorbach speelt daar ook een leerling. Is dat alleen voor deze presentatie, of is dat de vorm van de voorstelling, waarbij je als publiek verwacht wordt je fantasie te gebruiken?
Het is wat dat betreft een show waarbij je fantasie gebruikt mag worden. We zijn met z’n zessen en vertellen het verhaal. Daarin hebben we bepaalde codes gekozen waarbij duidelijk wordt dat het niet een musical is met voor elke rol iemand anders. We doen zelf ook stemmen van andere rollen, en dat is wat het heel sterk maakt. Het is heel brutaal gekozen; soms lopen we recht door scènes heen en je ziet de acteurs ook zitten aan de zijkanten.  Het gaat wat dat betreft wel heel erg over fantasie, en hoe het in de belevingswereld van Melissa gaat. Soms zijn er ook ensemble-stukken die we los zien van ons personage.
Regisseur Dick van de Heuvel heeft aangegeven dat de voorstelling zich heel erg gemaakt heeft tijdens het repetitieproces
Het was en is heel erg zoeken, Het is een heel leuk proces geweest, omdat je met z’n zessen een groot verhaal vertelt. We hebben heel veel uitgeprobeerd, en daaruit hebben we deze ruwe stijl gevonden, waarbij we ook andere personages doen. Waarbij het soms niet letterlijk klopt, maar het gevoel wel. Waarbij de vader bijvoorbeeld ook in de school scène met juffrouw Zuurstok meespeelt. Het is brutaal, en dat is fijn, ook omdat het een jongerenverhaal is.

Hoe ‘jongere’ voel je jezelf nog?
Bij het spelen van deze rol voel ik me nog heel erg jongere. Ik ga wel heel erg terug. Het lichte in mijn rol gooien; het lol maken in de klas. De zorgeloosheid van die tijd, de problemen met verkering. Ik denk dat iedereen dat wel herkent. Ook de zwaardere thema’s. En zeker nu; ik denk dat jongeren op steeds jongere leeftijd in aanraking komen met drugs. Het is dan ook niet de bedoeling te zeggen dat jongeren uit de buurt moeten blijven van drugs, maar dat ze wel weten waar het over gaat.
Zouden ze dat niet al weten?
Nee, het is verbazingwekkend hoe weinig ze ervan weten en maar doen. Die denken, ik voel me rot, dus ik neem iets, want iedereen doet dat. En zich, net als Melissa in de voorstelling, zich nog rotter gaan voelen. Want het is geen uitweg, en heel gevaarlijk als je niet weet wat je doet.

Dit is je eerste professionele productie. Wat maakt dit anders dan de voorstellingen die je tijdens je opleiding hebt gemaakt?
Het is anders in de zin van op tour gaan, en spreken met pers. Steeds een ander theater spelen is superleuk en ook heel leerzaam. Maar op zich ben je op dezelfde manier bezig met je personage en het concept en met elkaar de voorstelling maken.

Gijs Stallinga en Natasha Willems op pagina 2 >>>

10 January 2014
N.v.t.
Beverwijk
Kennemer Theater.
http://afblijvenmusical.nl/
afblijven, interviews, renee van gruijl, natasha willems, Gijs Stallinga

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen