De nietsvermoedende Jon werd vanmorgen onder luid gejuich van zijn collega’s ontvangen met een heuse supriseparty. Na het aansnijden van de verjaardagstaart sprak Musicalworld met enkele castleden over deze nieuwe comedy.
Jon, allereerst van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Jon van Eerd: Ja dank je. Ik had deze suprise echt niet verwacht. Al hoewel, ik had eigenlijk wel kunnen bedenken dat ze iets van plan waren aangezien ze me al gebeld hadden dat ik me niet echt hoefde te haasten en dat ik best iets later mocht komen.
Een Rits te Ver, kun je iets meer over de voorstelling vertellen?
Jon: Het speelt zich af op een camping die bedreigd wordt met sluiting. De eigenaar, Harrie Vermeulen, die ik ga spelen en zijn dochter proberen wanhopig de camping netjes te houden aangezien er inspectie komt. Iemand heeft namelijk verhalen rondverteld dat er zich allerlei wantoestanden voordoen op de camping, maar dat is helemaal niet waar. Diegene die de verhalen rondverteld wil eigenlijk dat de camping sluit zodat er een golfbaan op het terrein kan komen. Het is dus wachten op de inspecteur en iedereen die op de camping komt wordt ervan verdacht dat hij of zij de inspecteur is en dat brengt de nodige verwarring met zich mee.
Alweer een personage die ‘Harrie’ heet, heb je iets met die naam?
Jon: Het is inderdaad een bewuste keuze geweest om de hoofpersoon weer deze naam mee te geven. ‘Harrie Vermeulen’ kwam namelijk ook al in de klucht ‘Tel uit je Winst’ voor. Dat ik ook ‘Harrie’ heette in Mamma Mia! was puur toeval, want zo heet die goede man over de hele wereld. In ‘Titanic’ en ‘De tante van Charlie’ heette ik ‘Henry’ wat best lijkt op ‘Harrie’. Nu heb ik bewust weer gekozen voor ‘Harrie Vermeulen’ al is hij niet dezelfde man als in ‘Tel uit je Winst’, maar heb ik alleen de naam weer als grapje gebruikt.
Naast dat je de hoofdrol speelt, heb je het script ook zelf geschreven, hoe ging dat proces?
Jon: Ik loop al jaren rond met het idee om iets te laten afspelen op een camping omdat het een lokatie is die je niet zo snel verwacht. Daarbij kun je dan ook met elementen spelen als dag-en nacht, sterrenhemels, tentjes en caravans. Wat je in de oude klucht met deuren had, daar heb je nu de tentjes en caravans voor. Na zo’n idee ga je wat conflicten bedenken als liefde, je baan verliezen etc. Ook heb ik in die tijd al aan wat mensen gevraagd of ze mee wilden doen en ben ik personages gaan schrijven. Een voordeel is dat als je weet welke mensen er mee gaan doen, je de personages meer op de acteur kunt schrijven.
Is schrijven iets wat je in de toekomst meer wil gaan doen?
Jon: Absoluut. Ik schrijf al vrij lang maar dit is het eerste stuk dat ook daadwerkelijk op de planken gaat komen. ‘De tante van Charlie’ heb ik ook wel helemaal herschreven, maar dat was gebaseerd op een bestaand verhaal. Ik zou heel graag het spelen willen combineren met het schrijven. Ik hoef ook niet persé in alles te spelen wat ik schrijf, maar ik hoop ooit eens de combinatie te maken van 6 maanden spelen, 6 maanden schrijven.
Naast Jon van Eerd zien we ook Pamela Teves in Lucie de Lange in deze klucht terug:
Pamela: Ik ga een soort stoorzender spelen, maar daar kom ik pas aan het eind van het stuk achter. Verder wil ik niet teveel clous weggeven, maar ik kan je wel zeggen dat het erg leuk gaat worden.
Lucie: Voor mij wordt dit het 30e seizoen dat ik in het theater sta, maar het gaat de 1e keer worden dat ik in een klucht ga spelen. Een hele uitdaging dus want de spanningsboog moet de hele avond gespannen staan. Bij musical kun je je nog eens ontladen in een liedje, maar dat kan hier niet. Mijn rol gaat een klein chinees vrouwtje worden, nou ja klein, ik ben 1.78 haha.
Samen met V&V Entertainment heeft Jon van Eerd de klucht weer terug gebracht in het theater, een goede ontwikkeling?
Pamela: Een fantastische ontwikkeling, de klucht is duidelijk terug! Het is de 3e klucht op rij en het loopt zo goed dat er al meer dan 100 voorstellingen geboekt zijn. En er worden nog steeds voorstellingen bij geboekt.
Lucie: Het is goed dat de klucht weer terug is want er valt tegenwoordig zo weinig te lachen. Het is alleen maar ellende en narigheid wat je hoort en ik vind dat de mensen weer eens een avondje ongecompliceerd moeten kunnen lachen.
Jon: Het is een vorm van comedy die in Nederland vaak misverstaan wordt. Men kent de klucht alleen van John Lanting. Daar is niks mis mee, maar ik heb mijn opleiding in Londen gedaan en er zijn veel meer verschillende vormen van kluchten. Het was het idee van Albert (Verlinden red.) om die snelle comedy weer terug in het theater te brengen omdat er behoefte aan is. En je merkt het, zeker in slechte tijden, dan wil men lachen.
