Recensie

De musicalterugkeer van Suske en Wiske in Vlaanderen

Op vrijdag 5 februari beleeft de Nederlandse bewerking van Suske en Wiske - De Circusbaron een feestelijke Vlaamse start. De Nederlandse cast is deels vervangen door Vlaamse acteurs.

In oktober van vorig jaar ging de nieuwe versie van de musical Suske en Wiske — De Circusbaron in Nederland in première. Een geslaagde nieuwe bewerking, die wat knusser was dan de originele Vlaamse voorstelling. Een voorstelling die gebaseerd op goed acteerwerk, en minder op de technische hoogstandjes. Nu is deze nieuwe versie ook weer even te zien in Vlaanderen, met Vlamingen in de rollen van de bekende figuren uit de stripreeks.

De musical is gebaseerd op de stripaflevering ‘De Circusbaron’, een vroege uit het werk van de originele schrijver Willy Vandersteen. Als Suske en Wiske vakantie hebben verheugen ze zich al op een nieuw avontuur, maar tante Sidonia heeft andere plannen. Gezellig samen zitten en kletsen. De jongeren zijn teleurgesteld, en storten zich vrijwel meteen op hun mobiele telefoons. Maar als Lambik belt met het nieuws dat Jerom plotseling is verdwenen verandert dat snel. Al helemaal als Wiske out gaat als ze haar neus wil snuiten aan een lap die Lambik in de kamer vond, en volledig out gaat. Ze komen al snel tot de conclusie dat Jerom is ontvoerd, maar een bezoek aan de politie levert niets op. Hij blijft onvindbaar. Lambik ondertussen is nogal gepikeerd door de reacties van de jongeren en Sidonia, gaat op pad en komt bij toeval in gesprek met een ring meester van een circus. Hij kan de grappen van Lambik wel waarderen, en voor hij het goed en wel ik de gaten heeft, heeft hij zich laten verleiden tot het spelen van de clown in het circus. Maar als hij het contract tekent bij de directeur, een man die zich onzichtbare laat noemen, hoegenaamd omdat hij verminkt raakte bij een mislukte act, en daar onder andere het kleedje ziet liggen dat samen met Jerom is verdwenen, beseft ook Lambik, niet het grootste licht natuurlijk, dat het niet pluis is. Hij weet Suske, Wiske en Sidonia te bereiken, om in het circus op onderzoek uit te gaan. Een circus waar gevaar loert in elke hoek, en weinig is wat het lijkt.

Bij binnenkomst in de zaal van de Stadsschouwburg van Antwerpen besef je je iedere keer weer wat een gigantische ruimte het is. Je gaat ervoor vrezen dat deze kleine musical wel eens zou kunnen verzuipen in zo’n grote zaal. Het ensemble is immers niet uitgebreid, en ook het decor is gewoon hetzelfde gebleven. De angst komt ten dele uit: de spelscenes blijven voor het grootste gedeelte nog fier overeind, maar de show-momenten in het circus ogen toch wat minder beeldvullend en overtuigend nu deze enorme breedte moet worden bespeeld.

Het Nederlandse ensemble doet het nog steeds uitstekend, en ook Ben Cramer als Ringmeester laat een sterk optreden zien. De Vlaamse cast bestaat voor een deel uit jong bloed, en voor een deel uit ervaren krachten. De kostuums zijn zodanig dat de figuren goed herkenbaar zijn: een passend plaatje. Suske en Wiske worden gespeeld door Laurenz Hoorelbeke en Charlotte Leysen. Ze spelen hun rollen degelijk, met een ferme karikaturale knipoog. Het zangwerk van laatstgenoemde valt wel wat tegen: wat fragiel en onzeker. Mike Wauters heeft als Jerom een kort optreden en een kleine rol, en vertolkt dan ook andere kleine rollen. Ondanks een pak toegevoegde spierbundels lijkt het pak hem niet helemaal goed te passen. Wanda Joosten speelde Sidonia ook al in het origineel van de show, en zet een vlekkeloos optreden meer. Uit het verhaal blijkt al de grote rol van Lambik in de voorstelling, en met Ronald van Rillaer als Lambik mondt het meer dan eens uit in de grote Lambik show. Hij speelt de rol al 25 jaar (dit is zijn afscheid van de rol), en kent de sacherijnige botte mopperpot met zijn bizarre gevoel voor humor van haver tot gort. Soms klinkend als Urbanus in de vertraging (vreemd genoeg bevat de musical een grapje met één van zijn songtitels) gaat het van flauwe moppen als “Waarom kan een boom niet voetballen?... Omdat hij geschorst is” via lichte venijnigheden (als een Nederlands ensemble lid niet lacht: “Ah, je moet tegen Nederlanders nu niet over voetbal praten”) tot een sterke constatering: Suske en Wiske moeten niet uit de trapeze op de grondvallen, anders zijn het Stukske en Gispke. En alles natuurlijk met een chronisch overschot aan zelfoverschatting. Je ergert je soms dood aan de man, om hem vervolgens toch weer in je armen te sluiten.

Voor Vlamingen zijn de voorstellingen in Gent en Antwerpen waarschijnlijk de enige mogelijkheid om deze Suske en Wiske musical te zien, en liefhebbers van een vrolijke, bij vlagen wat absurde musical moeten ook zeker gaan kijken. Ook voor wie Ronald van Rillaer nog één keer zijn bekende ding wil zien doen is het nu of nooit. Nederlanders wil ik vooral aanraden in Nederland te gaan kijken. In een regionaal theater komt de voorstelling veel beter tot z’n recht.

06 February 2016
Première
Antwerpen (BE)
Stadsschouwburg Antwerpen
Suske en Wiske Music hall

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen