Een cast van 9 man neemt het publiek mee in een heerlijk Dik Trom-verhaal. Dik Trom kennen we allemaal.. Maar dit verhaal kende je zeker weten nog niet. En wat een extraatje is aan dit verhaal? Het is ook nog eens een musical!
Dik is verliefd op Nelly. Dat klinkt schattig en romantisch.. Maar er zijn wat bezwaren. Een groot probleem is de moeder van Nelly. Zij heeft op zijn zachtst gezegd een hekel aan Dik en ze is erg beschermend tegen haar dochter. Ergens is dit ook best logisch, Nelly is namelijk blind. Als Dik een idee krijgt om geld in te zamelen kan hij daarentegen niet rekenen op bijval van haar moeder. Dan krijgt Dik een idee.. Als hij nou eens een groots circus regelt en daarmee geld inzamelt? Het plan lijkt geweldig en onfeilbaar.. Totdat hij zich realiseert wat er allemaal voor nodig is en hoe weinig hij eigenlijk kan regelen.. Gelukkig komt er hulp van verschillende kanten.. En het publiek mag mee genieten met de voorbereidingen voor het circus.
Dik Trom kent een kindercast van 3 personen. Dik Trom, die naast de titel- ook de hoofdrol speelt, Nelly en Karel. Karel (op de première gespeeld door Bauke van Boheemen) is een gemeen jong, die op de hand van mevrouw Schimmelpenninck is. Bauke weet, met zijn kleine rolletje, goed gestalte te geven aan de valse Karel. Karel is ondanks zijn kleine aandeel in de show wel iemand die de kinderen in de zaal op een vriendelijke manier moraal wil bij brengen. Hij kijkt neer op Dik, omdat Dik dik is. Maar Karel laat zien dat echte lelijkheid van binnen zit. En hoe leuk Bauke ook is, hij is een leuke lelijkerd.
Rosanne Waalewijn speelde Nelly. Het spelen van Nelly moet lang zo gemakkelijk niet zijn. Omdat ze blind is, is interactie met de andere spelers alleen via het praten en het zingen mogelijk. Rosanne weet zich er, ogenschijnlijk, moeiteloos door heen te slaan. En als ze in duet met Dik zich aan een dansje waagt is het schattig om te zien.
Joes Brauers zong de sterren van de hemel als Dik. Ondanks dat Joes beter Dun Trom had kunnen heten, is hij perfect geloofwaardig. Zijn dik-maak-pak lijkt hem nergens in de weg te zitten en hij weet steeds weer als een guitige, dikkerd uit de hoek te komen. Dik is echt een grote, dragende rol en Joes doet het met verve.
In de volwassen rollen speelt Vera Mann de grootste rol. Als de valse mevrouw Schimmelpenninck mag ze snerend uithalen en dit is vocaal niet anders dan lekker te noemen. Mevrouw Schimmelpenninck is een karikaturale diva en Mann speelt hier heerlijk mee. Stiekem zou het je niks verbazen als ze in haar vrije tijd echt met kinderen aan een hondenriem loopt.
Ara Halici breekt diverse keren door de vierde wand. Hij is als louche zwerver de verteller van het verhaal.. En hij dat doet hij volledig op rijm. Waar Halici op de poster nog deed denken aan Signor Pirelli uit Sweeney Todd doet hij in de voorstelling denken aan Fagin uit Oliver Twist. Dat Ara als verteller en ceremoniemeester goed uit de hoek komt weet het grote publiek als sinds Cabaret. Ook hier vertelt hij het verhaal, geeft de personages input om verder te kunnen én is deel van het verhaal. Ara is dus veel op het podium te zien en dat is alleen maar fijn.
Simon Zwiers is te zien in diverse bijrollen. Hij charmeert als theatrale Barry, hij vertedert als Pa Trom, swingt als muzikant en laat zien wat hij nog meer kan als poppenspeler. Bij het ‘bedienen’ van Pedro de Papegaai werkt zijn mimiek mooi mee en bij het besturen van de olifant weet hij zichzelf weg te spelen en volledig in dienst te staan van dit stoffen dier.
Verschillende keren wordt Zwiers bijgestaan door Remco Sietsema. Hij is naast Zwiers deel van het swingende muzikanten-duo én speelt zijn broer Harry. Duidelijk is dat de heren het samen naar hun zin hebben en het beste in elkaar naar boven halen. Ondanks dat Remco op minder opvallende manieren te zien is dan Simon weet hij er toch voor te zorgen dat je ‘m ziet.
Naast Mann en haar mannen zijn er ook nog twee dames te zien. Diverse kleine rollen worden gespeeld door Kris Siekerman. Kris studeert nog aan het conservatorium van Haarlem en mag in Dik Trom vast laten zien hoe goed te uit te voeten kan op het podium. Als gemene en ordinaire kassajuf is ze hilarisch en als charmante circusartieste straalt ze..
Eline Schmidt speelt, naast wat kleinere rolletjes, ook de moeder van Dik. Ondanks dat ze een beetje op Dik loopt te vitten mag ze in een prachtige solo laten horen hoeveel haar zoon eigenlijk voor haar betekent. Ze heeft tijdens dit nummer de kans om te laten horen wat een enorm bereik ze heeft. Stiekem is het een best jammer dat je haar maar één keer goed te horen krijgt.
Eerder viel er als iets over de ‘poppen’ te lezen. In Dik Trom wordt gebruik gemaakt van drie poppen, maar aan alle drie de poppen is veel aandacht besteedt. De ‘simpelste’ is het hondje van Schimmelpenninck. Eigenlijk doet hij niet veel meer dan in haar tas ‘wonen’ maar hij is wel erg schattig. Ook is er nog Pedro de Papegaai, Pedro heeft een charmant bedieningssysteem waardoor hij niet alleen zijn kop kan bewegen maar ook zeer overtuigend vliegt. Maar de grootste ‘puppet’ is de olifant. Hoe stom het ook mag klinken, het charmantste aan de olifant is dat niet geprobeerd is om hem ‘levensecht’ te maken. Doordat we zien dat hij uit lapjes bestaat en kunnen zien hoe hij bestuurt wordt leg je je hier verbazend makkelijk bij neer. Je accepteert direct dat het hier om een olifant gaat en de rest van de voorstelling doet hij niet onder voor een echte.
De aankleding is dus dik in orde qua rekwisieten, maar ook de decors overtuigen. Ook hier zijn simpel, doeltreffend en vindingrijk de trefwoorden. Ondanks de kleine cast en het minimale decor zit men nergens naar een kaal toneelbeeld te kijken. Het werkt allemaal perfect ondanks, à³f dankzij, het eenvoudige decor.
De kinderen die het geluk hadden de première bij te wonen leken het ook naar de zin te hebben. Zodra Dik de zaal in komt zijn alle ogen op hem gericht en zodra hun assistentie gevraagd wordt voor de magische circus-act doen ze dit vol enthousiasme. Dik Trom is een levendige musical voor jong en oud en, gelukkig voor alle papa’s en mama’s nog te zien tot en met april 2013.
