De musical vertelt het alom bekende verhaal van de film uit 1987. Frances (liefkozend Baby genoemd) brengt met haar ouders en zus de zomervakantie door in vakantiepark Kellerman’s. In dit park draait het entertainmentteam overuren met activiteiten als hoefijzer werpen, knutselen, dansen en Simon says spelen. Per toeval komt Baby erachter dat er achter de schermen heel andere dingen gebeuren. Ze is zeer onder de indruk van dansleraar Johnny en hij leert haar de beginselen van dirty dancing. Johnny’s danspartner Penny is ongewenst zwanger. Baby wil haar helpen en geeft haar geld, dat ze van haar vader heeft gekregen, voor een abortus. Als de dokter alleen maar kan komen op de avond dat Penny en Johnny een optreden hebben in een ander hotel besluiten ze dat Baby Penny’s plaats in moet nemen. Vanaf dat moment oefenen Johnny en Baby zoveel als ze maar kunnen en langzaamaan bloeit ook de liefde op. Ze hebben heel wat hobbels te overwinnen: de vader van Baby die Johnny niet ziet zitten, een jaloerse vrouw die het ook maar wat graag met Johnny wil aanleggen en een valse beschuldiging van diefstal. Maar op de afscheidsavond van Kellerman’s komt het allemaal goed en dansen Baby en Johnny samen de sensuele laatste dans van de vakantie, met een geslaagde lift als hoogtepunt.
Het was de eerste keer dat deze cast en crew de voorstelling opvoerden en dat was af en toe goed te zien. De show wordt stilgelegd als hoofdrolspeler Lewis Griffiths (Johnny) de naaldhak van zijn danspartner vol in zijn gezicht krijgt. Na een behandeling van zo’n vijf minuten wordt omgeroepen dat hij wenst door te gaan, een bericht dat door het publiek met een daverend applaus ontvangen wordt. Op grote schermen is de vertaling te zien in het Nederlands en in het Frans. Deze band loopt echter vaak niet synchroon met de voorstelling, wat behoorlijk afleidt. De Britse acteurs trachten een Amerikaans accent na te doen, maar slagen hier niet goed in. Hierdoor is het soms moeilijk om de teksten te volgen. De acteurs worden ondersteund door een zanger en zangeres die de liedjes op zich nemen. De man zingt erg goed, maar wat de vrouw zingt, is onverstaanbaar. Het acteerwerk van bijrollen als Penny (Carlie Milner), vader Jake (Julian Harries) en Mr Schumacher (Tony Stansfield) overtuigt evenmin. De projectie die gebruikt wordt voor het oefenen van de lift in het water doet heel nep aan, wat overigens wel een komisch effect heeft.
Toch is het de moeite waard om deze voorstelling die nog tot en met 7 augustus in Oostende te zien is te bezoeken. Dit komt met name door de geweldige hoofdrolspelers Katie Hartland (Baby) en Lewis Griffiths. De chemie tussen beiden is enorm. Ze dansen en spelen vol overtuiging. Zij dragen de show en maken de slotdans tot een waar spektakel. Ook de scène waarin zij het dansen oefenen met Hungry eyes op de achtergrond is prachtig. Het dansen van de rest van het ensemble is eveneens een lust voor het oog. Het decor dat voortdurend gedraaid wordt als het stuk van locatie verandert, is knap gemaakt. En de ligging van het theater aan de boulevard in Oostende draagt bij aan de zomerse, zwoele, sensuele sfeer die van het podium afspat en de bezoekers mee laat swingen op hun stoelen.