Na Sneeuwwitje werd er door de mensen van Studio 100 wederom gekozen voor een sprookje; ditmaal werd het Doornroosje. Tijdens de Belgische reeks voorstellingen was de grote trekker voor de jeugdige bezoeker van deze musical natuurlijk het meedoen van het populaire damestrio K3 als de 3 goede feeeen. In Nederland moesten we het zonder deze sterren stellen. Hoe de Nederlandse vervanging het er van af heeft gebracht weet ik niet. Ik heb de voorstelling tweemaal gezien, eenmaal in de oorspronkelijke Vlaamse bezetting en 1 maal met de Nederlandse bezetting, maar wel in de Belgische reprise in Hasselt, dus wederom met K3.
Doornroosje is een echte familiemusical, maar van het verhaal is nog maar weinig overgebleven. Op een Disneymanier is het aantal goede feeen geslonken van 12 naar 3, en is de niet uitgenodigde fee al van nature slecht. Maar dat is niet de grootste draai die het verhaal krijgt. Niet alleen kent ze de prins, die haar zou moeten wakkerkussen al vanuit haar jeugd, ook blijkt hij nog eens niet de ware te zijn, maar het zoontje van de tuinman. Die laatste moet nota bene eerst nog eens een draak moet verslaan voordat ie met de prins kan trouwen. Dus, Doornroosje-puriteinen zullen met gekromde tenen deze voorstelling aanschouwen.
En dan nu de voorstelling zelf. Op ingenieuze wijze is het decor verwerkt in een groot sprookjesboek, dat aan het begin van de voorstelling gesloten is. De verteller, deel van de hofhouding, begint, en opent het boek. Zo is elke decorwisseling in het verdere verhaal, een bladzijde die omslaat, iets wat ik overigens wel eens eerder heb gezien, al zou ik niet weten meer waar.
De liedjes zijn pakkend; de hit Toveren is natuurlijk iedereen wel bekend, en hoewel er verder niet echt nummers in zitten die zo aanstekelijk zijn, zijn “ik ben slecht”, “hocus pokus dikke dokus” en “jullie worden biggen” ook zeker erg goed in het gehoor liggend.
En dan de cast en de rest van de voorstelling: hier moet ik gaan splitsen, omdat er toch nog wel redelijke verschillen in de voorstelling zitten.
De ster van de oorspronkelijke cast is absoluut AnneMie Gils als slechte fee, een diva eerste klas. Ook Koen Crucke heeft als koning een rol die op zijn lijf geschreven is, (beetje Monsieur Albert-erig ook, zoals ie de jeugdserie Samson & Gert te zien is) . En dan K3. De rollen als fee zijn niet de dragende rollen, en ze brengen het er behoorlijk van af. Niet de sterren van de show (hoewel hen uiteraard de grootste ovatie ten deel viel), maar vocaal zeker in orde en qua acteren had ik een stuk slechtere performance verwacht. En dan de nederlandse cast: Helaas doet ie ver onder ten opzichte van de vlaamse. Ron Boszhard is als verteller gewoon niet goed genoeg, daar waar Dimitri Verhoeven het wel kan. Presentatie is wel leuk, maar de zang dus onder de maat. Betty Vermeulen zet wel een acceptabele slechte fee neer, maar mist het charisma van Gils. De vader en moeder van de prins (Florent en Prudence) zijn in de Nederlandse versie ronduit irriterend. Ook op de rest van de cast lijkt bezuinigd; het team van zangers en dansers leek me kleiner de tweede keer. Tenslotte is uit efficiency-oogpunt is ook de rol van kleine Doornroosje fors ingekort. Het liedje wat ze zong, een treurlied over de duif die de vervelende prins met zijn katapult heeft doodgeschoten was verdwenen. Verklaarbaar, daar deze rol in elke plaats door een lokaal talent werd opgevoerd en het zoeken van een goed zangtalent waarschijnlijk te veel werk was.
Wie na het lezen van dit musical report spijt heeft van het overslaan en de musical alsnog wil zien kan overigens inmiddels de DVD aanschaffen, gelukkig in de oorspronkelijke cast, dus met Annemie Gils, Koen Crucke en natuurlijk K3.
En tot slot blijft natuurlijk de vraag : Was het een vooruitziende blik toen Gils K3 toezong: “jullie worden biggen?”
