Recensie

Dreamgirls: Dromen in Duigen….

Stemmen als een klok, een band die de pan uit swingt, maar wat een matige musical is Dreamgirls. Verslag van de galapremiere. Inclusief videoverslag met gesprekken met cast en het oordeel van BN'ers als Carolina Dijkhuizen en Gordon. VIDEO

Dreamgirls was jarenlang de show van de fantastische plaatopname uit 1981. Elke musicalfan bezat de paarse LP of CD en het was de show die je “graag had willen zien”. De prijsnummers uit de show (And I am Telling You en I am Changing) doken op op diverse gala’s, Karin Bloemen coverde ze bij haar eerste soloshows, maar de voorstelling zelf bleef een mysterie. Maar toen kwam de film uit 2006 met Beyonce, Eddie Murphy en de fantastische Jennifer Hudson die de show in een klap weer beroemd maakte. Toch was de revivial in 2009 in het Apollo Theatre in Harlem New York ook geen groot succes en de geplande transfer naar Broadway ging niet door. Nu waagt Albert Verlinde Producties zich aan een Nederlandse versie, die vanavond op feestelijke wijze in premiere ging in het Nieuwe Luxor theater.

Dreamgirls vertelt het verhaal van de opkomst van een zwarte meidengroep. Het is een echte “backstage”  musical die losjes gebaseerd is op de geschiedenis van The Surpremes. Heel subtiel gaat het er allemaal niet aan toe; de meiden worden tegen elkaar uitgespeeld, uitgebuit en bedrogen door slechte mannen; kortom: een beetje pulp, maar wel lekker. Zeker door de heerlijke score van Harry Krieger die moeiteloos de Motown sound van de jaren 60 en 70 weet te treffen.

De eerste twintig minuten van de show zijn buitengewoon opwindend. We zijn in het Apollo Theatre in Harlem en zien groepen artiesten knokken voor een overwinning op Amateur Night. De scenes vliegen voorbij, er wordt heerlijk gemusiceerd en alle karakters worden in sneltreinvaart geintroduceerd. Maar daarna zakt de show in, vooral door de wat gekunsteld aandoende afwisseling van muzikale nummers en toneelscenes. Vooral die laatste vormen een probleem in deze voorstelling.

De Nederlandse versie brengt een cast op de planken die vocaal gezien tot de beste behoort die ik ooit hoorde. Berget Lewis (Effie), Pearl Jozefzoon (Deena) en Aicha Gill (Lorrell) zingen de sterren van de hemel. Maar echte karakters worden het helaas niet, daarvoor is het script van Tom Eyen te fragmentarisch en te plat. Als Effie voor de pauze het hartverscheurende “Ik Ga Niet”  zingt, ben je als publiek vooral onder de indruk van de ongekende vocale krachtpatserij van mevrouw Lewis. Het premiere publiek juichde zelfs vlak voor haar onweerstaanbare eindnoten; dat zou je niet snel doen als je echt met haar meeleefde. Dat vat wel zo’n beetje samen waar het Dreamgirls aan ontbreekt: een echt kloppend hart. De dames staan vocaal hun mannetje, maar qua acteren was het af en toe een pijnlijke middag. Debutanten Lewis en Gill waren nog acceptabel, maar vooral Jozefzoon stelde ernstig teleur. Nooit werd haar Deena een personage om echt van te houden.

De mannen van de voorstelling zijn smooth. Heel smooth. Vooral Clayton Peroti maakt er als Jimmy Thunder Early een verukkelijk potje van, en steelt bijna de show onder de reet de Dream-dames vandaan. Edwin Jonker speelt de opportunistische Curtis Taylor. Hij blijft een fijne man om naar te kijken en luisteren, al bleef zijn Curtis zoeter dan je misschien zou denken en hopen. Hij zou de gevaarlijke man in de voorstelling moeten zijn, maar bleef wel erg aaibaar.

Pruiken, kostuums, licht en geluid; het was allemaal puik in orde vanmiddag. Maar de voorstelling overtuigde uiteindelijk niet en dat lag vooral aan de show zelf. Het script vertoont ernstige gaten en je zou bijna denken dat regisseur Gijs de Lange er een half uur uitgeknipt had waardoor sommige zaken in het laatste kwartier volkomen uit de lucht kwamen vallen (Drugs? Een kind?). Gelukkig is er de muziek en die is onweerstaanbaar lekker. Je zou bijna wensen dat producent Verlinde alle gedoe eromheen in de trailers laat de komende maanden en de cast gewoon op krukken op het podium zet en die heerlijke muziek laat zingen. “Dreamgirls in Concert”; het lijkt een beter idee dan deze halfslachtige musical.

 

28 September 2014
Première
Rotterdam
Nieuwe Luxor
http://www.albertverlindeentertainment.nl/dreamgirls/