Interview

Een gi-ga-gantisch reisavontuur

Sprookjesboom — en gi-ga-gantisch avontuur trekt door Nederland en België. Veel vertrouwde gezichten, vertrouwde kwaliteit, maar wel een nieuwe hoofdrolspeler.

De Sprookjesboom heeft de Efteling geïnspireerd tot twee voorstellingen in het eigen theater. De eerste ging na de run in de Efteling het land in, en nu is ook de tweede aan de beurt. Nog meer voorstellingen dan de eerste; het vertrouwen is er.
En dat is zeker ook terecht. Een gi-ga-gantisch avontuur isnog steeds een leuke voorstelling voor jong en oud, net als toen deze in het veel grotere Efteling theater te zien was. Een voorstelling die volgens de Musicalworld-redactie behoorde tot de vijf beste jeugdvoorstellingen, en dus een nominatie kreeg voor de Musicalworld Awards, waarvoor op dit moment nog kan worden gestemd.
Nieuw is Steven Roox als Klein Duimpje. Nou ja, ook weer niet helemaal, want hij speelde Klein Duimpje ook al in de eerste Sprookjesboom voorstelling rond houthakker Willem. Nu heeft hij de hoofdrol, en moet hij naast poppenwerk ook laten zien dat hij als persoon kan acteren tussen de poppen. Het gaat hem goed af; zowel als Klein Duimpje, als als Duim, weet hij voldoende te vertederen, en je mee te nemen in zijn dromen, en de teleurstelling en onvoorziene ellende die het uitkomen ervan kunnen veroorzaken. Een gewillig slachtoffer van de manipulatie en scherts van Wolf en Heks.
Na afloop spraken we met hoofdrolspeler Steven Roox (Klein Duimpje) en vaste kracht Thijs van Empel (Wolf, Draak).


Steven Roox is terug in het Sprookjesbos. Hij speelde ook in de eerste theatervoorstelling van de Efteling.
Teruggekeerd in de Sprookjesboom, terug als Klein Duimpje, en toch is het heel anders.
(red: een deel van deze reactie kan als spoiler worden gezien) Ja, in deze voorstelling staat Klein Duimpje in het middelpunt, en dat is natuurlijk leuk spelen. Het is deels ook anders, want Klein Duimpje wordt groot, en dan speel ik zonder pop. Dat was in de allereerste repetitie best raar; dat ik de pop losliet en tegen andere poppen stond te praten. Dat voelde wel als heel iets anders. Maar na vijf minuten voelt het als heel gewoon.

Dit is niet het enige project wat je dit seizoen doet
We zijn nog altijd bezig met de Jukebox Boys. Een viertal jongens waarmee we dik een jaar geleden zijn afgestudeerd. En daarnaast ook nog Peter Pan, een voorstelling de wereldwijd zal toeren. Daarin zal ik ook af en toe te zien zijn als Smee, het hulpje van Hook. Dat valt goed te combineren, en waar ik echt niet kan spelen zijn er understudies.

Sprookjesboom en Peter Pan zijn fantasieverhalen. Spreekt dat je aan?
Toch wel ja. Ik ben wel in die rollen gerold. Het is niet dat ik er bewust voor heb gekozen, maar ik heb wel heel veel voor kinderen gedaan. Ik doe dat graag. Ik heb veel kleine zussen en broers, dus ik denk dat ik wel veel voeling heb met kinderen. Ik ken hun leefwereld. Dat is voor de rol van Klein Duimpje belangrijk. Dat je geen tienjarig kind moet spelen, maar voor ruim een uur een tienjarig kind moet zijn.

Zelf ooit lengte issues gehad? De kleinste van de klas geweest?
Nee. Dat is geen eigen ervaring, maar helemaal gespeeld.

Bij een sprookje hoort een moraal. Wat is volgens jou de moraal van deze voorstelling
Dat het niet uitmaakt hoe he eruit ziet; dat het goed is zoals je bent.


Thijs van Empel was al te zien als Draak en Wolf in de eerste Sprookjesboom-voorstelling. Hij behoort tot de vaste kern, samen met Janneke Iking (Roodkapje, Heks) en Amy Galata (Assepoester, Benjamin). We stelden ook hem enige vragen.

Met twee keer Sprookjesboom en nu de tweede keer Een Gi-ga-gantisch avontuur is het de vierde show dat je de rollen van Draak en Wolf speelt. In hoeverre ben je al vergroeid met de karakters?
Heel erg. Je hoeft er bijna niet meer over na te denken, en dus moet je er juist weer over nadenken. Het gevaar is, als je iets heel vaak doet, dat het minder spannend is om te doen. Toch proberen we elke run er weer een nieuw laagje aan toe te voegen. Dat is bij deze voorstelling wel weer gelukt.
Zijn de extra toevoegingen in de voorstelling tijdens de vorige run ontstaan, door dan iets nieuws te proberen?
Voornamelijk tijdens de nieuwe repetitieperiode. Steven Roox speelt Klein Duimpje net even anders dan Jonathan (red. de Moor, Klein Duimpje tijdens de voorstellingen in het Efteling Theater). Dat is prettig, want dat verfrist je ook weer in je spel. En je probeert ook die dingen die je het vorig seizoen niet lekker zaten, waarvan je het gevoel had dat we dat beter konden doen, nu nog strakker te zetten. Vaak komt dat vanuit improvisatie, maar dat wordt dan vervolgens vastgezet.
Dat maakt de tweede repetitieperiode ook een grote uitdaging. De repetitieperiode was maar anderhalve week, waarin dat allemaal moest gebeuren. Nog afgezien van Steven, die zich de rol in deze voorstelling volledig eigen moest maken.
Het speelvlak in theaters tijdens de tour is veel kleiner dan in de Efteling. Hoe beïnvloedt dat de voorstelling?
Het maakt het compacter, wat betekent dat we op bepaalde momenten tot op de laatste rij kunnen zien. De Efteling heeft een mooi theater, met heel veel mogelijkheden. Je speelt je karakters in beide theaters maximaal, maar in de Efteling moet je veel verder projecteren om het publiek volledig bij de voorstelling te betrekken. Er is veel ruimte tussen de banken en een groot middenpad. Het risico daar was dat je de eerste rijen vergeet. Ze zitten ook laag. Maar elk theater is daarin weer anders. Hier in Waalwijk (red: waar de voorstelling ook is gemonteerd) past het er allemaal netjes in.  Een leuk knus zaaltje waar het goed tot z’n recht komt.
De Sprookjesboom-voorstellingen reeks lijkt bijzonder succesvol. Zie je jezelf in de verre toekomst deze rollen nog steeds spelen? Of komt er een moment dat je erop uitgekeken bent? Of te bejaard?
Dat laatste zal zeker een keer komen. De poppen zijn echt zwaar, en het spelen met die poppen ook. Dus er komt een moment dat ik er het bijltje bij neer moet gooien, maar wat mij betreft is dat moment er voorlopig nog niet. We hebben er zo veel plezier in, en denken dat dat ook uitstraalt naar het publiek. En zolang je er plezier hebt kun je het doen.
Draak en Wolf zijn extreem uitbundig. Zou je ook uit de voeten kunnen met de minder expressieve karakters?
Ja. Ik vind Ko heel leuk. Ik ben een beetje groot voor een kabouter, maar ik heb de rol gespeeld in de Efteling zelf. Een oud mannetje, met een typisch karakter en stemgeluid. Langnek vind ik ook een leuke figuur , die veel vlakker is. Het is de vaderfiguur, maar in deze voorstelling doet hij ook wel wat aparte dingen, zoals in paniek schieten, wat hem iets veelzijdiger maakt. Op de figuur van de wijze raad uit de tekenfilmserie kun je geen voorstelling bouwen.
Je spreekt van je eigen formaat bij Ko. Speelt dat zo mee bij het spelen van een karakter?
Ja natuurlijk. Klein Duimpje gaat hem bij mij niet worden; ik ben 1.95. Op de knieën, zoals Farquaad in Shrek, zou wel een leuke grap zijn, maar dat maakt hem minder mobiel, en dat is in deze voorstelling heel belangrijk.

 

 

12 October 2013
Première
Waalwijk
De Leest
Sprookjesboom, een gi-ga-gantisch avontuur!
sproojesboom, Steven Roox, thijs van empel, janneke iking darren van der lek, klein duimpje, gi-ga-gantisch avontuur, musical, amy galata, Heks, kabouter ko, wolf, draak

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen