Recensie

Een reuze Reuzenperzik

De Reuzenperzik is de nieuwste kindervoorstelling van Uitgezonderd Theater, een buitengewoon geestige voorstelling op basis van het Roald Dahl verhaal.

Roald Dahl was een meesterlijk verteller, mede getuige alle verfilmingen en series die van zijn verhalen zijn gemaakt. Dat ze ook zeer geschikt zijn voor theater blijkt de laatste jaren maar weer. De musical Matilda is een wereldhit, en Charlie and the Chocolate Factory doet het in Londen ook goed. In Vlaanderen speelde Uitgezonderd al de GVR en de Heksen, en nu is daar deel drie van de Dahl-trilogie, De reuzenperzik.
Roald Dahl is zeker niet het type dat de tere kinderziel beschermt. Een tragische dood komt meer dan eens voor, al is het vaak zijdelings als oorzaak van een situatie (denk aan Magnus in Matilda), maar ook voor een licht sadistische afrekening met onaangename karakters draait hij zijn hand niet om (de kinderen in Charlie & the Chocolate Factory).

Ook in De Reuzenperzik is een dood de aanleiding voor de penibele situatie van James Hendrik Trotter. James’ ouders worden vertrapt door een uit de zoo ontsnapte neushoorn, en moet vervolgens als 4-jarige bij zijn afgrijselijke tantes gaan wonen, tantes Spons en Spijkertje. Deze twee vreselijke vrouwen kibbelen de hele dag met elkaar, maar zijn eensgezind in het afbeuren en afkatten van de kleine jongen. Hij mag geen moment stilzitten (Poets jij, poets), en kan niets goed doen. Dat blijkt ook daadwerkelijk als hij een magisch tasje ontvangt van een mysterieuze heer, waar hij goed op moet passen. Hij laat ‘m vallen, en de inhoud komt terecht tegen de verdorde perzikboom. Daarin verschijnt die nacht nog één perzik, die maar groter en groter wordt. Tante Spons ziet een ideale voedingsbron, maar Spijker weet iets beter. De mensen geld vragen om de perzik te zien. En zo verdienen ze een dag lang goud geld. Maar die avond verschijnt er een gat in de perzik, en na enig aarzelen, en om raad vragen van het publiek, besluit James door het gat te kruipen. En stuit zo op een aantal levensgrote insecten in de perzik: een sprinkhaan, een Lieveheersbeestje,  een aardworm, een spin en een duizendpoot. Ze besluiten om de perzik los te maken van de boom en rollen zo de heuvel af, over de toegesnelde zusters, om vervolgens een reisavontuur door water en lucht te beleven.

In de voorstelling wordt het verhaal ingeleid door James, gespeeld door . Hij heeft een groot prentenboek, en leidt bijvoorbeeld de insectenkarakters in die we pas veel later in het echt te zien krijgen. Ook vertelt hij de voorgeschiedenis, waarbij vooral het verhaal met de neushoorn opvalt, omdat deze in het prentenboek ook als plaatje steeds groter wordt, tot een angstaanjagende close-up tekening aan toe.
Het huis van de tantes en de dorre boom staan op een doek, en de scènes met de tantes worden ervoor gespeeld. De tantes zijn natuurlijk enorm karikaturaal.  Zowel in uiterlijk — Spons (Goele De Raedt) is op alle fronten dik, Spijker (een heerlijke travestierol van Dieter Verhaegen) mist elke uitstulping — als in gedrag, dat uiteraard volle bak slecht, egoïstisch en gemeen is. Met simpele lichteffecten zien we de perzik ontstaan en groeien. Eenmaal groot is het doek weg, en wordt er gespeeld in een half open perzikdecor, dat kan draaien. Zo kunnen binnen- en buiten scènes makkelijk worden afgewisseld. Laurian Callebaut is de spin, eerst als pop tegen de wand, en later in persoon. Goele De Raedt speelt het lieveheersbeestje, en bedient de pop van de duizendpoot. Deze duizendpoot spreekt plat Antwerps, dus is qua stem goed te onderscheiden van het lieveheersbeestje, De worm wordt als pop bediend door Dieter Verhaegen, die de sprinkhaan speelt. Deze stemmen liggen wat dichter bij elkaar, en zijn soms alleen door tekst inhoud te plaatsen. Beide poppen liggen vaak in de clinch, waarbij het overdrijven van de duizendpoot wordt gepareerd door de worm: het zijn er maar 42.
De voorstelling vertelt voor de kinderen een spannend avontuur van een aandoenlijk jongetje, die het allemaal niet mee zit. Voor volwassenen zit de voorstelling boordevol woordgrappen, die de jongere bezoekertjes zullen ontgaan.
De songs zijn aanstekelijk, soms sprookjesachtig, dan weer straight forward,  met een fraaie tango als hoogtepunt. De enige danschoreografie doet dan wel weer een beetje truttig aan.

Er zit een moment tegen het einde van deze voorstelling dat het als Nederland even slikken is, een moment dat je even moet denken aan de vliegramp met het Malaysia Airlines toestel en meer impact heeft dan de geplette volwassenen in het stuk zelf. De tijd zal dat ongetwijfeld weer doen slijten, en voor Vlamingen geldt het misschien helemaal niet.

Het landschap voor de grote musicals in Vlaanderen mag dan vrijwel geheel zijn verdwenen, op kleine schaal worden er nog wonderschone voorstellingen gemaakt. Naast Judas hoort ook Uitgezonderd tot deze groep creatieve geesten. De Reuzenperzik is leuk voor klein en groot, en gaat hopelijk een succesvolle tour tegemoet. Voorlopig is De Reuzenperzik alleen nog te zien tijdens de Gentse Feesten op 20 en 21 juli, om 14.00 uur en 16.30 uur in de Toren van Babel.

19 July 2014
Première
Gent
Toren van Babel
http://www.dereuzenperzik.be
reuzenperzik, uitgezonderd, dieter verhaegen, thomas van goethem, goele de raedt

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen