Theaterproducent Storytellers heeft voor haar eerste musicalproductie gekozen voor Camille. Een intense musical waarmee Storytellers zich profileert als producent voor serieuze musicals en daardoor wellicht ook voor een kleiner publiek. Maar wanneer je de stap naar het theater neemt, wordt je met Camille absoluut in vervoering gebracht en blijkt Camille ondanks het heftige verhaal toch heel toegankelijk.
Het verhaal is namelijk gebaseerd op het leven van de Franse beeldhouwster Camille Claudel. Het werk van dit natuurtalent lijkt zoveel op het werk van de ,voor haar onbekende, Auguste Rodin dat al snel blijkt dat ze zielsverwanten zijn. Ze storten zich beiden zo in het werk én in een verhouding, dat Camille amper doorheeft dat Rodin een dubbele agenda heeft. Hierdoor stijgt zijn roem en blijft Camille jarenlang in zijn schaduw. Ze vecht voor erkenning, maar tegen de tijd dat ze ook deze erkenning krijgt is het te laat: haar demonen hebben haar al te pakken gekregen.
De hoofdrol wordt gedragen door Janke Dekker; aan haar de taak om zich 2 uur tijd lang volledig te geven. En tijdens de première deed ze dat zo heftig dat de tranen over haar wangen stroomden tijdens het verdiende slotapplaus. De zangkwaliteiten van Janke waren niet haar sterkste kant, met name bij de hoge tonen klonk ze erg schel. Toch wil ik haar graag nog een keer in een groter theater terugzien met een betere akoestiek en een beter opgewarmde stem. In combinatie met haar enorm sterke acteerwerk zou ze dan spontaan een musicalaward in ontvangst mogen nemen. Maar eigenlijk verdient ze dat nu ook al; want de kleine technische fouten in haar zang zijn eigenlijk niet noemenswaardig als je een actrice voor je ziet die zà³ in haar rol op gaat.
Paul Vaes, die de tweede hoofdrol heeft, heeft het iets “makkelijker” dan Janke Dekker; zijn emoties op het podium zijn vast omlijnd en beleven ook minder pieken en dalen. Toch is zijn spel een genot om te zien; hij heeft een natuurlijke uitstraling en charme die past bij zijn karakter. Wanneer er iets meer spanning in zijn rol had gezeten, dan had hij zijn dubbele agenda en de driehoeksverhouding meer kunnen uitdiepen. Maar het verhaal volgt trouw de grote lijnen uit Camille’s leven, dus de rol van Rodin is gepast naar achteren geschoven.
