De premiere van ‘Eiland’ van Franje Theater Producties vond op toepasselijke wijze plaats in een theater-zwembad. Dit zwembad is in de jaren ‘90 omgebouwd tot een theater maar veel elementen uit het zwembad zijn wel nog steeds terug te vinden. Dit gaf ‘Eiland’ een aparte, maar passende locatie om haar tour mee te starten.
Met de musical ‘Eiland’ is er gekozen voor een low-budget musical. Verwacht daarom ook geen decorwisselingen of enorme special-effects. Deze zijn namelijk afwezig. De musical moet het vooral hebben van het verhaal en de cast. Helaas voor ‘Eiland’ biedt het verhaal veel te weinig houvast voor de cast die op het podium staat. Een voorbeeld: Diederik Rep zagen we vorig jaar nog in de hoofdrol van NME’s Jekyll and Hyde. Hierin liet hij, ondanks zijn tengere lichaamsbouw, een grote indruk achter. Voor een deel kwam dat door de diepgang van het verhaal, maar vooral ook omdat Diederik zich helemaal op zijn rol kon storten. In ‘Eiland’ worden de kwaliteiten van Diederik teveel beperkt. Hierin speelt hij namelijk de rol van de slungelige goedzak Paultje. Dit karakter is zo plat dat er voor Diederik niet veel meer overblijft dan een karikatuur.
Als je dit voorbeeld vermenigvuldigt met 8 heb je de basis van het verhaal al te pakken: een goede cast waarvan de capaciteiten worden gedegradeerd tot het opvoeren van standaard typetjes met als gevolg een standaard verhaalontwikkeling. De samenstelling van deze typetjes doet sterk denken aan high-school films uit de jaren ‘80. Zo staan er naast Diederik de stoere meiden Noa (Fleur Hendriks) en Frieda (Juta Bolsius), de knappe jongen JP (Robert van der Waal) en team-leidster Amber (Marleen van der Loo). Tot slot speelt Lotte Horlings als Babs voor de barbie van de groep en is er het lesbisch duo Daan en Bea (Ingeborg Ansin en Jitske Bras). Het enige karakter dat je niet snel terug zult zien in een ‘high-school’ film is de God van het eiland dat gespeeld wordt door Jaap Dekkers.
Binnen de groep cast-leden ligt de nadruk op kwaliteit maar er zijn toch een aantal uitschieters te vinden. Marleen van der Loo heeft niet alleen als karakter de overhand op de rest van de groep, ook vocaal springt ze er iedere keer uit. Andere positieve uitschieters waren Lotte Horlings en Juta Bolsius waar ik graag meer van had gehoord dan een enkel nummer. Aan de andere kant had ik meer verwacht van Jaap Dekkers. Zijn karakter (de God van het eiland) biedt de meeste mogelijkheden voor diepgang. Om zijn matige zang te verbloemen had ik dan ook graag meer energie gezien om van Baroek een karakter te maken dat net zo ongrijpbaar zou zijn als de duivelse ‘Darryl Van Horne’ uit ‘the Witches of Eastwick’.
Het mag duidelijk zijn dat zeker voor low-budget producties het verhaal de sleutel is tot succes en dat Eiland daar blijft steken. Het verhaal probeert namelijk te wanhopig een vergelijking te trekken met ‘de maatschappij’. Die vergelijking is in een musical als ‘Rent’ subtiel aanwezig, maar bij Eiland ligt het er te dik boven op. Hierdoor ontstaan er een aantal vreemde ‘fouten’ binnen het verhaal. Zo is Noa een echte gothic-meid met gitzwart haar, netkousen rond haar armen en een bleek gezicht. Niet echt een meid die je snel zou verwachten op een cruise-schip. Maar er zijn ook andere, grotere punten die niet helemaal lekker lopen. Het lesbisch duo Daan en Bea krijgt uit het niets een kinderwens. De keuze om een kinderwens in het verhaal op te nemen is logisch om het biologisch proces te beschrijven, maar dit lijkt het enige doel van het lesbisch duo op het eiland te zijn.
Zo lijken alle karakters wel iets naar het eiland toe te brengen, maar daarin mis je de samenhang om er als groep meer van te kunnen maken. Een laatste voorbeeld: De god van het eiland heeft 7 personen uitverkoren om naar het eiland te komen. Er blijkt al snel dat er onbewust een iemand teveel bij is gekomen, maar waarom dit extra karakter nu aanwezig is blijft gedurende de voorstelling onduidelijk.
Het is ook niet bekend of Eiland een fysieke plek is met een fysieke God of dat het verhaal fictief is bedoeld. Helaas geeft ook de muziek hier geen aanwijzingen voor. Als geheel is de muziek van Eiland voldoende, maar de nummers zijn erg standaard en worden volop gedragen door de cast. Het enige nummer dat bij blijft is het nummer waarin Marleen van der Loo een duet voert met de God van Eiland. Ook zijn er nummers die gebaseerd lijken te zijn op bestaande nummers. Zo hoorde ik tijdens de solo van Robert van der Waal een stukje uit Herman van Veen’s ‘Opzij, opzij, opzij’.
Of Eiland een musical is die je moet gaan zien, hangt vooral af van je verwachtingspatroon. De cast bestaat uit het talent van morgen en is voor mij daarom al het bezoeken waard. Hopelijk krijgt dit talent bij een volgende productie meer de kans om haar kwaliteiten te laten zien.
