36 kinderen verzamelen zich op zondag 25 mei in het Parktheater in Eindhoven. Dit is de laatste auditiedag. Er worden vier casts samengesteld, dus nog 12 kinderen vallen af. De twijfel is er; zou Albert Verlinde daadwerkelijk voor de ogen van de pers nog een derde van de kinderen ‘zonder werk’ naar huis sturen. Het blijkt uiteindelijk van niet: er worden zes casts samengesteld, en deze middag is bedoeld om te kijken wie het beste bij elkaar passen. Maar dat krijgen de kinderen pas achteraf te horen. Eerst worden er groepen samengesteld die samen Do Re Mi moeten zingen, met hulp van Maria Anouk Maas en Liesl Vajèn van den Bosch. Dan weer wordt er met rollen geschoven en moet het opnieuw. En als eindelijk iedereen één of meerdere keren aan de beurt is geweest, en het hoge woord eruit is: iedereen is door, gaat de jury beraadslagen. Om uiteindelijk de definitieve von Trapp-kinderen te groeperen. Een korte presentatie wordt ingestudeerd, en aan de ouders en pers getoond. Hoe het tot deze keuze heeft kunnen komen is terug te zien op televisie. De zoektocht naar de von Trapp kinderen is in augustus te zien op Telekids, gepresenteerd door Vajèn van den Bosch.
Wij spraken nog met de kapitein von Trapp, Ad Knippels
We hebben de laatste kinderauditie bijgewoond, eigenlijk meer een plaatsing in groepen. Was dit voor jou de eerste kennismaking met ‘je’ kinderen
Ja, ik ben er bij eerdere ronden niet bij geweest. Nu hebben we met z’n allen (met Anouk Maas, en de jury waaronder regisseur John Yost en Albert Verlinde) gekeken hoe ze bij elkaar passen, bijvoorbeeld hoe lang ze zijn, en ook hoe ze bij elkaar klinken. Welke kinderen leuk bij elkaar zijn om een gezin te maken.
Je bent al in een groot aantal voorstellingen te zien geweest, maar volgens mij nog nooit een een voorstelling die al zo vaak is opgevoerd. En heb je al enig idee wat je met deze rol van kapitein gaat doen
Nee, in musicalland niet. Op toneel heb ik wel al meer klassiekers gedaan.. Over de rol moet ik me nog gaan buigen. We beginnen pas in oktober, dus over een maand of vijf. Ik heb de voorstelling nooit gezien. De film uiteraard wel; die heb ik voor de audities gekeken samen met mijn kinderen en die ik heel leuk vond om te zien. Ik kon er ook gewoon naar kijken; ik spiegel me niet aan Christopher Plummer, want ik ben Christopher Plummer niet, die het fantastisch deed overigens. Ik ga er mijn eigen invulling aan geven, maar dat is niet anders dan hoe ik het altijd doe bij een rol.
Wat heb je bij de auditie laten zien?
De rol gaat natuurlijk over een man die heel streng en strikt is, en na de dood van zijn vrouw zichzelf en zijn kinderen een keurslijf heeft aangemeten. En na de komst van Maria ontdooit hij, en wordt hij weer een mens en leert hij de wereld om zich heen weer zien, ook zijn kinderen. Bij de audities moest ik de scene doen waar Maria binnenkomt, met het fluitje. Dan is het dus die strenge strikte man. En de scene waarin hij Maria voor zich probeert te winnen en zijn gevoelens blootlegt. Dat is de hele andere kant. Ik hoop dat ik dat goed gedaan heb, in ieder geval goed genoeg om het te mogen gaan doen. En natuurlijk heb ik gezongen, Edelweiss en het duet wat Maria en de kapitein hebben.
Je hebt al eerder met kinderen gewerkt, onder andere in Ciske de Rat. Hoe bevalt dat?
Wel goed. Ik vind het ook heel leuk, nu ik het vandaag weer gezien heb: ik kreeg echt kippenvel en werd ontroerd toen de kinderen net begonnen te zingen. Waar ik wel heel benieuwd naar ben, want dat wordt de eerste keer, is aan het hoofd te staan van zo’n groot gezin. Met zes kinderen, en Vajèn aan de slag gaan, daar kijk ik erg naar uit.
Komt de voorstelling niet te vroeg terug?
Ik denk het niet. Net als bij toneel: Hamlet wordt ook eens in de.paar jaar gespeeld, of Macbeth of Romeo en Julia. Je kan er altijd een nieuwe vorm aan geven, omdat je met nieuwe mensen werkt. Tony, Cindy en ik gaan het voor de eerste keer doen en brengen allemaal iets anders mee dan de vorige acteurs die het gedaan hebben. Klassiekers zijn niet voor niets klassiek. Die blijven, en kun je altijd vertellen aan nieuwe generaties mensen. Kinderen die nu een jaar of tien zijn kunnen het nu voor het eerst zien. En nieuwe generaties kunnen er voor het eerst weer met hun kinderen naartoe. Ik vertrouw ook wel op Albert. Als hij de behoefte voelt dat het er weer tijd voor is, geloof ik dat hij daarin gelijk heeft.
Ik heb ook de tourversie van Mamma Mia! gedaan, en die was ook een paar jaar na de vaste voorstelling in het Beatrix Theater. Die tour heeft ook heel goed gelopen. Omdat we het land door gingen hebben veel meer mensen het kunnen zien. Deze voorstelling heeft in de Efteling gestaan, en daarna in een aantal grote theaters, Maar wij gaan nu een veel uitgebreidere tour doen, waar we ook op hele andere plekken komen, waar The Sound of Music nog niet geweest is. Daar krijgen de mensen nu de kans om het te gaan zien. Bovendien vind ik het erg leuk om te gaan doen, dus ik ben heel blij dat het er komt. Het is ook zo’n goed verhaal, dat kun je blijven vertellen.
Je hebt een toneelachtergrond, maar nu is het ongeveer fifty fifty toneel en musical. Hoe ben je in de musical belandt? Er moet in ieder geval vertrouwen zijn dat je kunt zingen
Ik heb toneelschool gedaan, maar ik heb ook altijd gezongen. Ik heb eerst wat muziektheater gedaan, en ben toen bij Ciske terecht gekomen, en daar is wel een wereld voor me opengegaan. Het zingen daar was ook geen probleem. en van daar uit ben ik doorgerold naar Mamma Mia!, daarna weer wat toneel gedaan. Ik ben heel blij met die afwisseling. van musical en toneel. Het afgelopen seizoen heb ik Love Story gedaan, en ben nu bezig met het repeteren voor Indiana bij Suburbia. Het één voedt het ander.Ik heb nu de beste baan die er is. Dat het me lukt - fingers crossed- om dat met elkaar te kunnen combineren. Dat geldt ook voor klein en groot. Kleine voorstelling zoals Spring Awakening en Grand Hotel kan ik ook mijn hart aan ophalen.
