Ethan Freeman over 3 Musketiere

Mocht je ooit uitgenodigd worden om in een Nederlandstalig stuk te komen spelen, zou je die uitnodiging dan aannemen? (red: Huidige Duits musicalster Uwe Kröger stond ooit in de Amsterdamse Les Miserables)
Ik zou het zeker proberen. Met de kennis van Engels en Duits heb je wel een ingang in de Nederlandse taal. Maar het zou evengoed betekenen dat ik heel intensief op de uitspraak zou moeten gaan oefenen. Het is toch heel anders om in het Nederlands te zingen denk ik. Maar voor een uitdaging van dien aard sta ik zeker open. Italiaans zou waarschijnlijk iets makkelijker zijn, omdat ik als student veel in het Italiaans en in iets mindere mate ook het Frans heb gezongen.

Je hebt enorm vaak de Phantom gespeeld. Is dat een rol die je alsmaar opnieuw wilt spelen?
Ik heb de Phantom tussen de 1100 en 1200 keer gespeeld. Het is ook niet een rol waar je gemakkelijk uitgroeit, tenzij je figuur verandert. Ik denk dat ik nu de goede leeftijd heb voor die rol. Zeker waar het de vader dochter kant van de relatie met Christine betreft. Ik heb altijd gehoopt dat die rol me misschien terug naar New York zou brengen. Ik sluit niets uit, maar ik heb de rol nu erg vaak gespeeld. Ik kijk er met heel veel genoegen op terug, maar ik geloof niet dat er nog heel veel voor me te ontdekken of te proberen valt met de rol.
Het is belangrijk niet in een bepaalde rol te blijven hangen, vandaar ook de interesse voor de rollen in stukken van kleinere productiemaatschappijen. Als je een rol 300 of 400 keer hebt gespeeld wordt het echt een uitdaging om deze nog op een of andere manier uit te diepen zonder de richting te verliezen.
Ik vind het leuk om te repeteren en met de regisseur de uiteindelijke gekozen richting in de gaten te houden en daar niet te veel van af te wijken. Gelukkig heb ik nooit met een regisseur hoeven werken die ik een totale onbenul vond, dus de verleiding om dingen totaal anders te doen zodra hij zijn hielen heeft gelicht heb ik nooit gehad.

Heb je in al die jaren nog bepaalde dingen geleerd die je zonder de shows nooit zou hebben gekund?
Ja, ik heb een beetje leren paardrijden voor de Freilichtspiele in Tecklenburg en ik heb leren degen vechten voor Robin Hood en bij de audities van 3 Musketiers, wat heel erg spannend was. En natuurlijk heb ik zeker in de producties die ik de laatste vijf a zes jaar gedaan heb en waar de nadruk heel erg op het spel lag ook veel acteerwerk geleerd. Ik heb het gevoel dat ik daardoor als acteur enorm ben gegroeid. Vaak weet je namelijk wel hoe je een stuk muziek of een song moet oppakken, maar de benadering van een stuk tekst, zeker in een andere taal dan je moedertaal is enorme uitdaging. Dan moeten je gedachten op een heleboel niveaus tegelijk werken, en soms werken die dan helemaal niet samen. Ik zeg wel eens dat er dan een taalcomputerprogramma en een acteercomputerprogramma tegelijkertijd draaien. Vaak werken die in de eerste repetitieweken niet goed samen, maar naarmate het dichter bij de première komt, en zeker ook erna, draaien ze steeds meer synchroon.
Als je uiteindelijk die dramatische scène goed speelt is dat enorm bevredigend.