Recensie

Evita in Munchen

Sinds afgelopen januari tourt door Engeland een nieuwe productie van de musical Evita. Onderdeel van de tour zijn enkele uitstapjes naar het vaste land van Europa. Musicalworld reisde af naar het Deutsches Theater in München en was getuige van een uitstekende voorstelling.

De doorgecomponeerde musical uit 1978 (met muziek van Andrew Lloyd Webber en teksten van Tim Rice) is gebaseerd op het waargebeurde leven van Eva Maria Ibarguren (1919-1952), geboren in het Argentijnse Los Toldos. Eva was een zogeheten onwettig kind, geboren uit een buitenechtelijke relatie en niet erkend door haar vader, hoewel ze later wel zijn achternaam Duarte heeft aangenomen.  Op jonge leeftijd werd Eva’s moeder met haar kinderen door de vader achtergelaten in armoede en schande.  Als de vader enige jaren later overlijdt is het drama compleet: Het eenoudergezin wordt door iedereen met de nek aangekeken, er zijn nauwelijkse financiele middelen en Eva’s moeder wordt van prostitutie en andere kwade zaken beschuldigd.  Gezien de omstandigheden waaronder Eva opgroeit,  is zij als jonge vrouw vastbesloten hieraan te ontsnappen en haar toekomst in eigen hand te nemen.
Het volledige levensverhaal van Eva wordt in deze musical niet verteld. De voorstelling begint met Eva’s tragische dood op slechts 33 jarige leeftijd — zij overleed aan de gevolgen van kanker - en daarna volgt een sprong terug in de tijd naar het moment dat ze als jonge ambitieuze vrouw vanaf het platteland naar Buenos Aires vertrekt en zich al snel door een combinatie van talent, de juiste contacten en (bed) relaties omhoog weet te werken. Aanvankelijk weet ze het op deze wijze te schoppen tot bekende radioactrice, maar als Eva op een liefdadigheidsavond kolonel en politicus Juan Peron ontmoet, is dit niet alleen het begin van een liefdesrelatie maar zelfs van een toenemend maatschappelijk en politiek aanzien. Waar Eva in het begin vooral in dienst staat van haar man en haar bekendheid gebruikt om hem te ondersteunen, krijgt ze nadat haar man eenmaal gekozen is tot president zelf steeds meer macht en (politieke) invloed. Eva maakt een tournee door Europa, spreekt met enkele grote leiders en zet zich steeds meer in voor vrouwenrechten en tegen armoede.  Daardoor blijft ze tot haar dood geliefd bij de arbeidersklasse (en wordt ze liefkozend Evita genoemd), terwijl de middenklasse en elite wegens haar gebrek aan ‘niveau’ en opleiding op haar blijven neerkijken.  En dan zijn er nog de schandalen, zoals de dubieuze geldstromen die ontstaan tijdens het werven van fondsen voor de armen. Als Eva sterft en het volk rouwt, is zij de meest invloedrijke vrouw van Argentinië, zo niet de wereld.  Ze is mateloos populair bij het volk maar tegelijkertijd verguisd door haar critici. 

Het levensverhaal van Eva wordt in Evita verteld door Che, een verwijzing naar de bekende guerrilla strijder Che Guevara. Net als Eva Peron zette Che Guevara zich, min of meer in dezelfde periode als Eva, in voor de armen en tegen onrecht. Als verteller is Che kritisch en stelt hij de houding en beslissingen van Eva regelmatig ter discussie. Het is alsof Eva door Che een spiegel wordt voorgehouden en die vondst is creatief te noemen omdat beiden van grote historische betekenis zijn geweest in min of meer dezelfde periode, maar ze in de praktijk nooit met elkaar te maken hebben gehad.

De cast van deze Engelse productie is ijzersterk. Evita wordt gespeeld door Emma Hatton, meest bekend van haar recente vertolking van de rol van Elphaba op West End.  Ditmaal voor Hatton geen fratsen met zwaartekracht, maar een serieuze en biografische rol.  Wie haar in Wicked op West End zag weet dat Hatton beschikt over een fantastische stem. In Evita excelleert ze,  zowel in rustige ingetogen songs als ‘I’d be surprisingly good for you’ als ook op de momenten dat vocale krachtpatserij gevraagd wordt, zoals in ‘Buenos Aires’.
Tegelijkertijd laat Hatton subliem spel zien;  Van een jonge vrouw, die vanuit een kansloze situatie heel goed weet wat ze wil en vooral niet wil, via de verleidster die zich ‘via de nodige bedden’ een weg omhoog werkt, tot de gracieuze partner van de leider van Argentinië: Alle facetten worden door Hatton zeer geloofwaardig neergezet waarbij ze moeiteloos schakelt tussen de diverse lagen in Eva’s persoonlijkheid en ontwikkeling. Bijzonder zijn Eva’s ziekbed en de sterfscene, die in de volle zaal een imponerende stilte veroorzaken. 
Che wordt gespeeld door Gian Marco Schiaretti. Schiaretti is een openbaring en dat komt niet alleen door zijn leidende rol als verteller; zijn enorme charisma is opvallend. Schiaretti is door zijn nadrukkelijke aanwezigheid en spel een acteur naar wie je continu blijft kijken. Getuige de enthousiaste reacties bij het slotapplaus wordt die mening in Munchen breed gedeeld. Daarnaast is het ook geen straf naar Schiaretti te luisteren, want hij beschikt over een prachtige, krachtige stem.
Hatton en Schiaretti mogen de show dan dragen met hun vlekkeloze prestaties, de credits gaan zeker ook naar de bijrollen en het ensemble; allen zetten een ijzersterke performance neer in dans, spel en zang.
De score van Lloyd Webber is 40 jaar na dato nog steeds imposant te noemen. Een ijzersterk tien koppig live orkest laat de muziek majestueus klinken. Het wereldberoemde ‘Don’t Cry for me Argentina’ is een van de hoogtepunten. Verwacht bij deze song overigens geen ‘defying gravity’ vuurwerk van Hatton; het lied wordt ingetogen en statig gebracht, passend bij de statuur van Eva Perron.
Tenslotte is de voorstelling visueel ook de moeite waard. Decor en belichting zorgen voor mooie toneelbeelden en roepen de juiste sfeer op.  Boventiteling loopt mee omdat de voorstelling Engelstalig is, maar dat leidt niet af.

Deze productie van Evita zit vol hoogtepunten.  De eerste zin die Che uitspreekt tijdens ‘Oh what a circus’  is ‘Oh what a show’. En hoewel natuurlijk anders bedoeld, slaat hij daarmee wel de spijker op de kop: Deze tourproductie van Evita is een geweldige voorstelling, die de komende maanden nog op verschillende plaatsen in Duitsland, Zwitserland en Engeland te zien is.

 

Reguliere voorstelling
Munchen
Deutsches Theater

Over de auteur

MarkZ schreef dit artikel voor jou

MarkZ

Mark is sinds 2016 redacteur bij Musicalworld. Zijn eerste musical was Miss Saigon, met Tony Neef en Linda Wagenmakers, eind jaren '90 van de vorige eeuw. De voorstelling liet een onvergetelijke indruk achter en veroorzaakte een heftige theaterverslaving, die niet meer te beteugelen bleek. Dik 20 jaar later heeft Mark inmiddels ontelbare voorstellingen bezocht, de laatste 10 jaar voornamelijk in Londen. Zijn all time favourite is Les Miserables, die hij in Nederland, Belgie, Duitsland, USA en Engeland inmiddels al in totaal zo'n 50 keer heeft gezien. Mark kan echter niet uitsluiten dat dit aantal nog zal stijgen...

Meer van MarkZ

Meer artikelen van MarkZ

Delen