Dokter Dolittle is een dokter die kan praten met dieren, maar ondertussen bijna vergeet te communiceren met de mensen om hem heen. Dokter Dolittle woont in een dorpje aan de Engelse kust en komt daar op voor groot en klein dierenleed. Totdat op een dag de jonge Emma in zijn praktijk verschijnt. Deze ontmoeting leidt tot een beestachtig avontuur dat hen zelfs naar het andere eind van de wereld brengt !
De hoofdrol van Dr. Dolittle wordt gespeeld door Edwin Rutten en hij às Dr.Dolittle. Met name zijn spel is erg leuk om te zien. Hij legt veel humor in de rol en dat zit hem dan met name in de manier van communiceren met de dieren. Ook de interactie met de kinderen Nicky en Tommy Stubbins is leuk, maar dat kan natuurlijk ook niet anders met jarenlange ervaring als Ome Willem.
Degene die ons introduceert in de wereld van Dr. Dolittle is Matthew Mug welke rol gespeeld wordt door Roy Kullick en wat mij betreft is hij de ster van de avond. Roy staat heerlijk onbevangen op het podium, geniet overduidelijk en dat is terug te zien in zijn spel en zijn dans. Ook zijn zang staat als een huis. Met name tijdens het nummer ‘Na deze dag’ kan hij laten zien wat hij vocaal te bieden heeft en wordt terecht beloond met een oorverdovend applaus. Daarnaast zijn ‘Mijn vriend de dokter’ en ‘Dromenland’ ook erg sterke momenten in de voorstelling.
Een andere grote rol in de voorstelling is die van Emma Fairfax gespeeld door Alexandra Alphenaar. Een karakter dat niet goed uit de verf komt. Tijdens de 1e ontmoeting tussen Emma en Dr. Dolittle is er een enorme boosheid die behoorlijk overdreven wordt. Hierna gaat Emma boos weg en volgt het nummer ‘Op een tweesprong’ dat totaal niet past met de scene die we net gezien hebben. Ze is boos op Dolittle om vervolgens te zingen dat ze op een tweesprong staat in haar leven; ze is geen meisje meer maar ook nog geen volwassen vrouw. Maar waar dit nummer een verband mee zou moeten hebben of is onduidelijk. Verder zijn er nog meer overdreven boze momenten van Emma om vervolgens na de pauze ineens pro Dolittle te zijn omdat hij een zeehond heeft vrijgelaten. Wellicht dat het met dit personage even zoeken geweest is hoe het in het verhaal in te passen, maar wat mij betreft is de regisseur daarin niet geslaagd. Tel daarbij op dat Alexandra vocaal zeer matig en vooral erg schreeuwerig was en dan kom je uit dat dit personage met deze invulling eigenlijk niks toevoegt aan de voorstelling. Behalve op het einde een liefje voor Matthew.
Een kleine maar zeer opvallende rol is die van Dokter Noach. Aan Hein Gerrits de eer om in de huid van deze excentriekeling te kruipen en dat doet hij met verve. Het zit hem in de mimiek en de kleine subtiele bewegingen welke je doen denken aan Johhny Depp in de film Alice in Wonderland. Hein weet hiermee het publiek te pakken en laat tijdens het nummer ‘Red de dieren’ ook nog even horen wat hij vocaal in huis heeft. Een aangename verassing zo tegen het einde van de voorstelling !
Dan zijn er nog wat kleine bijrollen die gewoon prima gespeeld worden en waar weinig op aan te merken valt zoals de kinderen Tommy en Nicky, de papagaai Polynesia (Melise de Winter) en de circusdirecteur Albert Blossom (Mark-Peter van der Maas).
Verder is er een enthousiast ensemble die de verschillende dieren mogen bedienen (poppen) of zijn (paard, aap,) wat ze overigens prima afgaat. Iemand die eruit springt is Martijn Egelmeer als de hond Jip en ook Amber van Hardeveld en Jolien Kistemaker als het duo ‘Douwmetrekku’ vallen op een positieve manier op. Overigens is met Dr. Dolittle wel bewezen dat je qua poppen niet supergroot hoeft uit te pakken zoals bijvoorbeeld bij the Lion King. Het gaat hem om de mensen die de poppen bedienen en de details die zij in bewegingen en mimiek leggen, en dat is in deze voorstelling prima in orde.
Wat nog even gezegd moet worden dat het decor en de kostuums in deze voorstelling er erg goed uitzien. Dr. Dolittle wordt aangekondigd als een familiemusical voor een kleine prijs maar op decor is duidelijk niet beknibbeld, het ziet er zelfs beter uit als bij grootschalige producties als Legally Blonde en Hairspray. Petje af dus voor decorontwerpster Marjolein Ettema!
Al met al is Dr. Dolittle dus een geslaagde voorstelling geworden. Een die de moeite waard is om, met de hele familie, te gaan zien. De speelperiode is maar beperkt dus wees er snel bij. Op http://www.theaterhits.nl staat de volledige speellijst.
