Het decor is schitterend. De basis is een enorme radio, al heeft het in open toestand ook wel weer iets de voorkant van een jukebox, mede door de in ringvorm geplaatste platen op de achtergrond. Hierin worden door openschuiven en draaien de diverse locaties van de voorstelling neergezet. Het heeft ook weer iets poppenhuizerigs, maar met alle glim- en bling wel weer precies in het juiste tijdsbeeld. Forse rekwisieten zoals de auto “Greased Lightning”, een uit de kluiten gewassen speelgoedsportauto maken het plaatje compleet. Het geeft de cast een mooie omlijsting om te doen waar ze goed in is. De zang en dans. Met name de ensemblenummers als Die zomernacht zijn echt heerlijk om naar te kijken.
Erg subtiel is het verder allemaal niet. Als een van de jongens tijdens het openingnummer in alleen een short zijn hand heen en weer beweegt op een goed gevulde strategische plek en er even later een bus met gel uit haalt zet hij wel de toon. Veel van de grappen hebben met sex te maken. Het maakt van puberend Nederland een goede doelgroep voor deze show; de CKV-bonnen voor dit jaar zullen hun bestemming zeker weten vinden.
Natuurlijk is in Grease het verhaal een kapstok voor de liedjes en de dansen. De verhaallijnen zijn flinterdun, maar ondanks dat dienen ze wel geloofwaardig te worden neergezet. Zeker de figuren moeten wel echte mensen lijken. Helaas zijn te veel van de personages niet echt; ze worden overdreven karikaturaal neergezet. In enkele geval werkt het goed. Schoolhoofd miss Lynch is een enig mens, en ook nerd Eugene weet te vertederen (dat hij ook nog wat in huis heeft mag hij tijdens de finale laten zien), maar in de andere gevallen levert het vaak wat te veel aangezet toneel op. De stereotypen willen niet echt tot leven komen.
Uitzonderingen zijn er ook en het zijn precies deze spelers die echt indruk maken. Zo is de rol van Hein Gerrits betrekkelijk klein, maar zijn Roger (Reet) is wel echt een jongen van vlees en bloed. William Spaaij’s Kenickie is eveneens geloofwaardig.
De sterren van de voorstelling zijn Bettine Holwerda en Cystine Carreon. Bettine is zeer overtuigend als de na�eve Sandy, en bitch Cystine (Rizzo) zou je met liefde de nek omdraaien. Juist het moment dat zij gezamenlijk op het podium staan, en Rizzo als het ware breekt, is een waar kippenvelmoment en een hoogtepunt in de show. Beiden hebben keeltjes van goud en laten dit horen. Het is duidelijk dat we hier met echte talenten te makken hebben.
Dat op de poster nog een bekende naam staat, over wiens keeltje de meningen sterk verdeeld zijn, is ook een feit. Het bereik van Jim Bakkum, die de mannelijke hoofdrol Danny Zuko vertolkt, is niet zo heel groot. Toch klinken zijn zangpartijen over het geheel genomen niet eens onverdienstelijk en solo ook best goed. Ook dansend kan hij met de rest redelijk mee. Toch is hij wel de achilleshiel van deze show. Want waar zijn zang boven verwachting genoemd mag worden, is zijn acteerwerk sterk beneden peil. Hij weet totaal niet te overtuigen als de macho met het gouden hartje. Deze Danny is niet een figuur waartegen zijn vrienden opkijken, maar zou juist risico lopen op een Eugene-behandeling. Het levert regelmatig kromme tenen op. De tamelijk lauwe reactie vanuit de zaal op sommige bijzonder geestige opmerkingen in zijn tekst spreken dan ook boekdelen.
Naast eerder genoemd breekpunt tussen Sandy en Rizzo zijn de sterke momenten vooral de grote ensemblestukken. Die smaken naar meer. Jong talent in prima gechoreografeerd danswerk: dit is Grease op zijn best. Dus ook al zijn de rollen niet allemaal even sterk vertolkt, als collectief is het dit in orde.
“Grease” heeft als voorstelling natuurlijk een hoog suikerspingehalte. Inhoudelijk stelt het niets voor, maar door de vorm lijkt het nog wat. Voor de liefhebber is het een smakelijk hapje, als de kwaliteit van de ingrediënten maar goed is. In dit geval klopt het bijna helemaal, op een van de belangrijkste ingrediënten na. En dat laat zich proeven. Met andere woorden: door de hooivork van Jim zo te overbelasten heeft V&V zichzelf noch de voorstelling een dienst bewezen.
Het premierepubliek klapt er niet minder om. Wie een avondje ongecompliceerd dansvermaak wil, wel houdt van seksueel getinte humor en zich niet laat verstoren door de beperkingen van Jim heeft ook een prima avond vol “verstand-op-nul”-vertier.
