Cystine Carreon mag weer de rol spelen die haar in Nederland een musical-award opleverde, en in Vlaanderen een nominatie. Natuurlijk willen we weten hoe ze het in deze nieuwe omgeving ervaart.
Hoe is het om weer terug te zijn als Rizzo
Het is nog steeds een te gekke rol om te doen. Ik moet zeggen dat het hier wel wat wennen was om de rol met allemaal andere mensen te doen. Maar het is te gek om al die rollen weer anders ingevuld te zien. Het zijn natuurlijk grote verschillen. Ten eerste is het in het Vlaams en dat maakt het ook wel weer anders. In het script wat ze oorspronkelijk hadden gemaakt was alles erg vervlaamsd, maar we hebben uiteindelijk besloten omdat er wel een grote groep Nederlanders is het toch zo ABN mogelijk te houden. Anders krijg je een beetje geforceerd Vlaams accent. Alleen Nederlandse woorden die in het Vlaams niet bekend zijn zijn nu wel veranderd. Ik spreek ook geen Vlaams; zo kun je je meer op je rol richten in plaats van het uitspreken met een goed accent. En je hebt met andere mensen te maken, die hun rol anders invullen.
Hoe is het om in de Vlaamse sterrencast te spelen? En wat merk je van het leeftijdsverschil tussen Nederland en Vlaanderen?
Waanzinnig. Het zijn heel getalenteerde mensen en het is heel leuk om de rollen weer anders ingevuld te zien. Voor Barbara de Wit, die ook haar oude rol herneemt en mij was het eerst lastig de oude rol los te laten, omdat je een hele tour met dezelfde mensen hebt gespeeld. Deze mensen hebben andere invoegingen en daar moet je ook weer anders op reageren. Dus tijdens de repetitieperiode hebben we moeten leren loslaten. Je hebt andere punten waar je snelheid maakt. Bijvoorbeeld de scene met Kenickie voordat we de auto in springen is qua timing heel anders met William Spaaij dan met Gunther Levi. De logische reactie verloopt natuurlijker met een ander tempo.
Wat betreft het leeftijdsverschil is het hier toch iets rustiger. In Nederland zat een brok energie, mede door de jeugdigheid van de Nederlandse cast, maar hier moet er toch wel behoorlijk aan worden getrokken omdat we gemiddeld wel zo’n 10 jaar ouder zijn. Aan de andere kant zit er hier weer meer ervaring in, zodat andere dingen weer sneller zijn gegaan. Het zijn kleine verschillen, die toch wel heel goed werken.
De voorstelling gaat verlengen in februari. Ben je er dan ook nog bij? Je naam wordt tenslotte genoemd voor de vervanging van Kim-Lian in Fame?
Ik moet zeggen dat het nu een hectische en drukke tijd is. Wat betreft Fame is er wel geinformeerd, maar is er nog niets officieels. Ik ben aan het kijken hoe ik alles in elkaar kan passen en in hoeverre ik dingen kan doen in combinatie met… Er staat echter nog niets zwart op wit, dus het kan nog alle kanten op. Het is natuurlijk leuk om zo veel mogelijk te kunnen doen en verschillende rollen te mogen spelen, maar ik heb ook nog een kindje thuis, en familie, en daar moet ik ook rekening mee houden. Dus ik kan nog niet zeggen dat ik van alles ga doen.
Dieter Verhaegen viel op in Romeo en Julia. Daarna werd het even stil, totdat we hem in het ensemble van Beauty & the Beast in Nederland en Vlaanderen tegenkwamen. In Nederland speelde hij als understudy een aantal malen Tickens, in Vlaanderen konden we hem een twintig tal keren als Lumiere zien; een rol die hij voortreffelijk vervulde. Alle genoemde rollen staan in schril contrast met de rol van Eugene, die hij nu in Grease gaat spelen.
Totaal wat anders, deze rol
Ja, maar wel leuk. Ik moet altijd van die extreme typetjes spelen. Ik mag nooit eens iets gewoons doen, maar eigenlijk vind ik het wel fijn dat je wat in het extreme mag gaan. Lekker nerdig, in dit geval.
Wat maakt deze rol voor jou interessant om te doen
Het is vooral interessant, omdat het een fysieke metamorfose is; ik moet anders gaan lopen, schouders naar voren. Ik krijg erg veel klappen, ook rake klappen, vandaar dat ook de tok is geintroduceerd, zodat ik niet meer met blauwe ballen naar huis hoef. En dansant is het echt heel moeilijk voor mij. Romeo & Julia was moeilijk, maar toen hebben we ook anderhalve maand alleen aan de dans gewerkt, en nu hebben we twee weken de tijd gekregen om alle dansen te leren. Ik ben niet zo’n danser.
Als sulletje word je toch niet geacht alles perfect uit te voeren?
Ja, maar als sulletje moet je ze eerst goed kunnen, om ze dan vervolgens een beetje fout te doen. Met de auditie voor Eugene deed ik de dansen niet volledig juist, maar toen zei Martin (Michel): “Je moet ze wel kennen he.” Dat was dus wel het moeilijke, maar het gaat.
Krijgen we net als in Nederland aan het eind van Grease nog een ontmaskering te zien. Waar Boris met open shirt nog even liet zien wat hij echt in huis had?
Ik vrees dat je dat niet te zien krijgt (lacht). Of het shirt uitgaat; ik ben wel stiekem aan het trainen geweest, maar puur uit zelfrespect en gene, maar of dat helemaal gelukt is…
Misschien trek ik wel iets anders uit (kijkt met een scheef oog naar resident director Brigitte Derks die in de buurt zit), maar dat weet Brigitte nog niet. Laten we het er maar op houden dat het een verrassing is of ik iets uittrek of niet.
Je speelt voornamelijk met Myriam Bronzwaar. Hebben jullie nog veel apart gerepeteerd om die act goed te krijgen? En is er nog gelegenheid tot improvisatie tijdens de voorstelling?
Ja, als basis hebben wel gekeken naar wat er in Nederland gebeurd was. Daarmee zijn we samen gaan zitten en hebben gekeken wat zij leuk vond, en wat ik leuk vond. Ik ben de side-kick van Myriam, dus als zij dingen verzint, moet ik daar weer dingen bij verzinnen. We zijn met z’n tweeeën dus wel vrij veel apart aan het werk geweest. Dan was het soms weer: “Dieter, heb je even tijd; ik heb een geweldig idee.” en die zijn verwerkt. Dus het is niet volledig hetzelfde als in Nederland.
Tijdens de voorstelling is er wel wat ruimte tot improvisatie, maar we moeten wel op de lengte letten. Soms mag het niet korter, omdat de decorwissel een bepaalde tijd kost, en langer; we mogen het ook niet uitmelken. We zullen zien wat nu werkt in de zaal, en wat niet werkt, daar zullen we iets nieuws voor moeten verzinnen.
