Een maand geleden riep ik nog trots dat ik geen enkele voorstelling van het 1e speelseizoen van Ciske had gemist. Inmiddels ben ik geopereerd aan een hernia en lig ik alweer twee weken plat. Niets meer, niets minder! Liggen, liggen, af en toe lopen en nog eens liggen. Ik heb me er maar letterkijk en figuurlijk bij neergelegd. De operatie is gelukkig goed gegaan. Ik heb de hernia in een potje mee naar huis gekregen! M’n vriendin vind het afschuwelijk en verstopt steeds het potje. Waardoor ik dan vraag: “Heb jij m’n hernia gezien dat je’m zag????” ! De één zoekt naar Joseph, de ander naar z’n hernia! Het zorgt in ieder geval voor wat afleiding zullen we maar zeggen, want op een gegeven moment weet je van gekkigheid niet meer hoe je liggen moet. Oh nee? Nee! Over afleiding gesproken! Namens de directie van Joop van den Ende Theaterproducties heb ik een ENORME fruitmand gekregen. (Mochten jullie meelezen nogmaals ontzettend bedankt!) Maar tegenwoordig leveren de meeste bedrijven tot aan de deur.
Er wordt aangebeld! Ik loop geïrriteerd naar de deur, ik lag net lekker, en zie buiten een enorme grote doos! Nou heb ik daar normaal geen problemen mee, maar ja, als het gaat regenen wordt ze nat! Afijn ik doe open en ik zie achter die doos nog een mevrouw, die heel bedenkelijk kijkt. Ze had waarschijnlijk verwacht dat ze bij een weeshuis aan zou moeten bellen. Ik had nog een rode pruik op willen zetten maar helaas daar was geen tijd voor.
Maargoed, lang verhaal kort maken, of ik even wilde tekenen? Ik had me potlood al in m’n hand, dus dat kwam goed uit, dus ik teken en daarna wil die mevrouw weglopen. Dus ik kijk naar die doos en vraag of ze haar
misschien even naar binnen wil tillen. Als ik dat zelf had moeten doen had ik spontaan m’n hernia weer teruggevonden. De chauffeur had ‘r letterlijk op de drempel gezet, zeker last van drempelvrees. Maar de mevrouw was
gelukkig zo vriendelijk om de doos een halve meter verder op de mat te zetten. Het moet toch niet gekker worden. Krijg je een fruitmand omdat je last van je rug hebt, zetten ze dat ding niet eens even op tafel of in de
woonkamer. Krijg toch allemaal de schijt dacht ik. En ja hoor drie uur later en een halve kilo fruit verder was het zover! Ben benieuwd wanneer ik de kolere krijg!
Een voordeel van veel thuis zijn en moeten rusten is wel dat ik weer eens kennis maak met het “normale” leven. Ik heb via telefoon of mail weer contact met familie en vrienden. Ik volg weer vaker het nieuws en ben
goed op de hoogte van de sportprestaties. Dingen waar je tijdens zo’n tour bijna niet meer aan toekomt. Je probeert het wel maar het is bijna onmogelijk. Normaal leef je toch eigenlijk van voorstelling naar
voorstelling en gaat er een hoop aan je voorbij. Ik wil niet zeuren hoor, want ik zou het liefst morgen weer willen spelen, dat weet je, maar ik bekijk het maar gewoon even van de positieve kant. Want waar ik ook weer aan
toe kom is schrijven! Oh ja? Ja! Nu natuurlijk even voor deze column maar ik bedoel het schrijven van teksten en liedjes. Al heel lang, is één van mijn ambities om een eigen theatershow te maken. Dat is me al een aantal keer gelukt .
Maar sinds Beauty and the Beast heb ik gewoon de tijd niet gehad en genomen, om überhaupt iets creatiefs op papier te zetten. Maar nu heb ik dus de smaak weer een beetje te pakken! Jij schrijft toch ook? Wie weet?
Misschien kunnen we er ooit samen wat mee doen!
Hoe gaat het trouwens bij Les Misérables ? Geniet je nog een beetje? Ik hoor en lees nog steeds hele goede dingen over je! Wil je alsjeblieft de groeten doen aan alle Gavroche’s! Ik hoorde dat Melle pas geleden z’n
première heeft gehad. Hij was ons première Jakopje ! Leuk om sommige jeugdige collega’s van eerdere producties weer tegen te komen. Heb je trouwens gehoord dat Chantal Janzen zwanger is? En ik maar denken dat ze het
alleen met een Tarzan deed!
Nou schat, ik ga maar weer eens even liggen zonder een labtop op m’n buik. Ik hoop dat ik spoedig herstel zodat ik weer kan spelen als Ciske. En dan hoop ik je ook eindelijk weer eens te zien als Jean Valjean want die
generale is alweer veel te lang geleden. Voorlopig zal ik nog flink moeten rusten en daarna weer op krachten moeten komen. Maar ik ben in ieder geval al blij dat ik de operatie en de narcose achter de rug heb! Komende week mogen de hechtingen eruit, dat zal al een hoop schelen. En daarna kan ik gaan beginnen aan het echte herstel door middel van mensendieck en fysiotherapie. Tot nu toe mag ik niet klagen. Het gaat elke dag een stukje
beter en waarschijnlijk voel ik mij binnenkort weer helemaal “fris en fruitig”!
Veel liefs,
Jorge
