Recensie

Dansen met de Vijand: Hamsteren in Levensgeluk ⭐⭐⭐⭐

Een kwetsbaar persoonlijk oorlogsverhaal verteld door drie prachtige acteurs: Dansen met de Vijand van Janke Dekker Producties maakt indruk.

Bij binnenkomst van de zaal zien we een enorme berg schoenen op het podium. Een beeld dat, als je weet dat we gaan kijken naar een oorlogsverhaal,  je al bijna de adem ontneemt. Subtiel is het niet en het doet vrezen voor de rest van de avond, maar die angst blijkt ongegrond: Dansen met de Vijand weet, misschien op het decor na, op een uiterst respectvolle wijze het waargebeurde verhaal te vertellen van Roosje Glaser, Joodse eigenaresse van een dansschool in de jaren dertig die met haar bijzondere verschijning zelfs het Polygoon journaal haalde. Haar neef Paul weet niks van haar en besluit haar op te zoeken in Zweden, waar ze na de bevrijding is gaan wonen.  Waarom weet hij niks van haar en is ze door zijn vader altijd verzwegen?

Roosje blijkt in de oorlog in diverse concentratiekampen terecht te zijn gekomen en heeft de oorlog overleefd door zich op te werpen als danslerares voor de nazi’s en zelfs met één Duitser het bed te hebben gedeeld. Deze “schande”  was voor de rest van de familie dusdanig groot dat er nooit meer over haar werd gesproken. Dansen met de vijand was verraad, precies het tegenovergestelde van Roosjes motto: “met dansen hamstert u levensgeluk”.

De rol van de muziek in de voorstelling is niet heel groot, al wordt er door muzikaal leider Maurits Fondse veel moois vertolkt. De muziek ondersteunt de sfeer van de scene vooral, maar er wordt ook gezongen; meestal nummers waar in de jaren dertig op gedanst werd (Cole Porter, the Lambeth Walk…).

Regisseur en scriptschrijver Erris van Ginkel koos voor een vertelvoorstelling waarin de drie acteurs een duidelijke rol hebben, maar ook moeiteloos een ander personage spelen. De vertelvorm is misschien wel de moeilijkste op het toneel; het komt aan op waarachtigheid voor het hoofdpersonage met harde schakels naar soms karikaturale bijfiguren. Mike Weerts, Truus te Selle en Valérie van Gorp weten dit feilloos te doen en durven pauzes te nemen, tempo te maken en het publiek te verrassen met spannende keuzes en rolinterpretaties. Niemand doet voor elkaar onder of vangt elkaar vliegen af: hier staan drie mensen die samen een belangwekkend verhaal te vertellen hebben en dit vol overgave en als ensemble doen. En met een verhaal als dit kan het niet anders dan dat je met ingehouden adem en op het puntje van je stoel zit te kijken.

(foto’s: Roy Beusker)

30 March 2016
Première
Schouwburg Amstelveen
http://www.steunstichtingjdp.nl/over-ons/
dansen met de vijand, mike weerts, valery van gorp, truus te selle, janke dekker, janke dekker producties