Een groep jongeren met allemaal hun eigen verleden vol ellende wonen in een tijdelijk opvanghuis. Waar ze allemaal op zoek naar zijn is een thuis.
Iets wat voor veel mensen volkomen normaal is, is voor hen vreemd. Ze kennen geen thuis, geen geborgenheid en geen veiligheid. Overal waar ze komen moeten ze na een poosje weer weg.
Deze jongeren mogen elkaar, maar kunnen dat alleen tonen door ruzie te maken. Ze snappen elkaar en willen elkaar daardoor niet kennen, maar kunnen toch niet zonder elkaar. Ze willen zich niet aan iemand hechten, want alles gaat voorbij en dan moet je weer afscheid nemen. Vandaar dat elke begeleider die daar komt werken, wordt buiten gesloten.
Op een dag komt Marthe werken, zij is net afgestudeerd en denkt klaar te zijn voor het werk. Maar de jongeren sluiten meteen al een weddenschap af over hoe lang ze zal blijven. Maar Marthe is er van overtuigd dat ze het gaat redden en ze heeft een vreemde compagnon. Dit is de vader van Tiss, een meisje wiens moeder verslaafd is aan drugs en haar broertje zit in een ander tehuis.
De vader van Tiss is dood, maar voelt zich schuldig dat hij Tiss nooit geholpen heeft en spookt daarom rond op aarde. Hij wil dat Marthe Tiss helpt haar moeder te vergeten en een eigen leven op te bouwen. Maar Marthe is het daar niet mee eens. Ze wil dat Tiss haar eigen keuzes maakt.
Als er een kaart voor Tiss komt van haar moeder, die in een afkickcentrum zit, ontstaan de eerste problemen. Lucky, een van de jongeren en de vriend van Tiss, weet dat ze alleen een kaart van haar moeder krijgt als het niet goed gaat en wil de kaart weg gooien, maar Marthe zorgt ervoor dat Tiss haar kaart toch krijgt. En Tiss wil meteen haar moeder gaan zoeken. Marthe verbied haar om weg te gaan.
Ondertussen is er een ruzie ontstaan over een zangwedstrijd. Marthe heeft voorgesteld om met de hele groep mee te doen. Ze weet zeker dat ze kunnen winnen. De helft van de groep is heel enthousiast, maar de andere helft vindt het naief om te denken dat ze het zullen winnen. Het is de werkelijkheid en geen sprookje.
Tijdens dit geruzie, gaat Tiss er vandoor om haar moeder te zoeken. Marthe weet dit, maar ze doet niets, ze weet niet wat ze moet doen en legt de verantwoording terug bij Tiss. Maar Tiss is nog niet weg of haar broertje komt haar opzoeken.
Lucky besluit dat ze niet mee zullen doen met de wedstrijd, want zonder Tiss zullen ze nooit winnen. De jongeren zijn weer teleurgesteld, ditmaal door Marthe, haar idee was leuk, maar door haar handen van Tiss af te trekken zorgde ze ervoor dat het vertrouwen in een keer weg is.
Marthe voelt zich schuldig en gaat Tiss zoeken, ze vind Tiss en haar broertje die bij haar moeder zijn op het station. Tiss besluit daar dat ze een huis gaat zoeken en daar met haar moeder gaat wonen. Marthe laat Tiss toch achter op het station. Als de groep hoort dat ze haar gevonden heeft, maar niet mee genomen, vormen ze een blok en worden flink boos op Marthe. Maar Marthe legt het terug bij hen. Ze denken alleen aan zichzelf. De jongeren zijn daar toch wel van onder de indruk en gaan allemaal op zoek naar Tiss.
Als Tiss terug is, wil ze haar plan toch door zetten en Marthe steunt haar daarin. Ze negeert de geest van de vader van Tiss en vertelt hem dat zijn dochter veel sterker is dan hij. Hij ziet dit in, en verdwijnt.
Voor Tiss bij haar moeder gaat wonen, doet ze met de rest van de groep toch mee met de zangwedstrijd. Ze winnen (wat een verrassing) en Lucky en Tiss krijgen uiteindelijk toch nog een echte relatie.
Ik vond de musical erg goed. Alleen vind ik het einde een beetje slap, ze hadden niet moeten winnen. Dan was het verhaal nog realistischer en nog minder een sprookje. Door dit einde krijgt het toch een beetje een sprookjes idee.
Het decor was echt briljant. Een aantal kisten op wieltjes die telkens een ander decor vormde. Heel simpel, maar daardoor heel mooi.
