Interview

In gesprek met Afra en Christophe over Dora Piratenavontuur

Dora en haar avontuurlijke neef Diego zijn de mensfiguren in de tekenfilmserie, en ook in deze musical.

De “mensen"rollen in Dora’s Piratenavontuur worden gespeeld door Afra Voesenek en Christophe Coenegrachts. Afra speelde eerder in onder andere Mamma Mia, Love me just a little bit more en Beauty & the Beast en zal volgend jaar te zien zijn in Les Miserables. Christophe stond eerder in Dracula en Kuifje - De zonnetempel. Beiden waren ook alternate voor de hoofdrol in de laatstgenoemde producties. Nu staan ze samen in een musicalproductie die zich richt op zeer jonge kinderen, rond televisie-tekenfilmfiguurtje Dora - the explorer.

Hoe is het om voor zulke jonge kinderen te spelen?
A: We hebben het allebei nog nooit gedaan. Tot nog toe hebben we alleen in volwassenen-shows gespeeld. Maar de energie die je van kleine kinderen krijgt, dat is zo ontzettend veel. Vanaf het moment dat de kaart opkomt hoor je ze al, en ze gaan echt in alles mee.
C: Ze kennen ook al zo veel van de tekenfilms. Ze zingen mee, roepen Nee tegen Zwieber als hij slecht wil doen. Ze weten dat allemaal al. Het is fysiek een zware voorstelling, maar de kinderen sleuren je erdoor.
A: Je moet alles wel heel groots doen, want anders bereik je de kinderen op het balkon niet. Zo spelen is best zwaar; dat valt nog tegen.

Is het lastig om zo groot te spelen?
A: Dat wordt natuurlijk afgeleerd op de opleiding,
C: Het is wel leuk. Het is een heel hard maar leuk repetitieproces geweest. Heel anders, omdat we werkten met amerikanen. Die hebben een andere manier van werken, waaraan we ons moesten aanpassen. Zij zijn naar België gekomen om de show hier neer te zetten, want overal ter wereld moet de show hetzelfde zijn qua decor, kleding, belichting en setting.
A: Die amerikanen hebben een heel duidelijke hierarchie. Vanuit Nederlandse producties zijn we gewend aan meer inbreng. Uiteindelijk kon dat hier ook wel, maar we zijn hier duidelijk niet ons eigen ding aan het maken. Soms waren er dingen waarvan wij dachten dat het in Nederland anders beter zou werken. Maar uiteindelijk is het wel een show geworden waar we allemaal tevreden over zijn.

C: We hebben vorige week try outs gedaan en afgelopen vrijdag de premiere en we zijn met de details nog aan het zoeken. We hebben veel doorlopen gedaan zonder publiek, en dan vooral gelet op de staging. Als er kinderen bij komen reageer je anders, en net als met elke voorstelling: naarmate je vaker speelt ga je ook losser spelen en nieuwe dingen te vinden.
A: Deze productie is natuurlijk heel interactief, dus het is nog een beetje zoeken welke momenten werken en welke nog niet helemaal. De kinderen moeten tijd hebben om te reageren.
C: Als je Rotterdam vergelijkt met Zwolle: Rotterdam was een theater en in Zwolle hebben we in een hal gespeeld. Daar konden kinderen vooraan komen staan. Dat is een heel ander gevoel.
A: Er stonden daar wel 50 kindjes voor aan het podium. Een concert idee. Maar we moesten wel uitkijken want ze hadden ook de neiging het toneel op te klimmen en mee te gaan doen.En dat gaat natuurlijk niet.

Zodra jullie kostuumrepetities gingen doen zijn jullie tegenspelers veranderd in enorme poppen. Is dat niet enorm schrikken?
A: Jaa. Wij hebben het dan makkelijk, maar zij hebben in hun danskleding gerepeteerd en moeten dan ineens in die grote pakken spelen. Vooral de biggen zien heel weinig. Maar gelukkig zijn we op tijd begonnen.

De kostuums waren te laat, waardoor het optreden op de Vlaamse Musicalawards geen doorgang kon vinden?
C: Toen wel ja, maar toen hadden we nog geen doorloop gehad. We waren een paar dagen bezig en hadden wat dansen gedaan.
A: Maar dat het optreden niet doorging was wel heel jammer.

De companymanager komt langs met een stapel tekeningen.
A: Dit is een leuke bijkomstigheid. We krijgen allemaal heel veel tekeningen. Ik bewaar ze allemaal in mijn trailer, waar mijn kleding in zit. Ik krijg echt heel veel, en ga ze zeker allemaal bewaren.

Christophe, jij speelt nu twee voorstelling achtereen een twee-dimensionaal figuur op het podium, eerst in Kuifje (Igor Wagner en een aantal keren Kuifje) en nu Diego.
C: Het is anders. Dit is veel jonger spelen. Kuifje is toch bedoeld voor vanaf 12/13 jaar. In het begin had ik er hier wel problemen mee: gaan we het heel jong spelen of toch wat volwassener. Diego is acht jaar, Dora is zeven, dus je kunt het wel heel kinderachtig maken; dat is uitzoeken.
A: Je moet echt teruggrijpen naar je jeugd, en proberen logische reacties te vinden van een kind van zeven.
C: Kuifje had heel veel technische factoren die het spelen soms moeilijk maakte. Hier is dat makkelijker omdat het niet erg technisch is.
A: Er komt hier ook wel wat techniek bij kijken, en zeker meer dan je op het eerste gezicht denkt.

Christophe, jij komt op een gegeven moment op met een baby-jaguar. Zorg jij voor de bewegingen, of is dat ook techniek?
C: Dat doe ik zelf, maar dat was zeker wel even zoeken hoor om dat goed te doen. Het is lastig. In het begin ben je er bewust van en beweeg je het ook bewust, maar op een gegeven moment heb je niet meer door dat je het vast hebt. Als je met een tegenspeler speelt moet je je er bewust van zijn dat je die vast hebt en er natuurlijk mee bewegen. Zeker omdat ik het spelen met poppen nog niet eerder gedaan hebt is dat in het begin zoeken.
A: Wat dat betreft heb ik het makkelijk. Ik hoef alleen mezelf te zijn. Geen snelverkledingen, nou ja één op het einde.

C: Het is een hele leuke show, en een heel leuk team en een goede sfeer. Dat scheelt ook wel veel, want we spelen toch twee, soms drie voorstellingen op een dag en dat is toch wel erg zwaar. Nu bijvoorbeeld om 11 uur ‘s-morgens terwijl je gewoonlijk om acht uur ‘s-avonds op het podium staat. Aan het begin zaten we samen in een hotel, overdag de repetities, en je ziet elkaar ‘s avonds in de bar, dus eigenlijk continu. Maar omdat het zo’n leuke ploeg is, is dat geen probleem.
A: Ook omdat er toch een boel ervaring al was in de groep ging het repetitieproces heel gemakkelijk en heel snel.
C: Het zijn ook allemaal mensen die een opleiding hebben gedaan, conservatorium of musical-opleiding.

De show loopt heel erg goed.
A: Ja, twee voorstellingen per dag, drie dagen lang het Nieuwe Luxor uitverkocht. Dora is ook echt heel populair. Dat wist ik zelf ook helemaal niet, want ik heb geen kleine kindjes om me heen. Maar kijk in de winkels naar alle Dora-merchandise en je weet genoeg. Tijdens de meet en greet hebben de kindje ook allemaal een dora t-shirt aan en zo.

Jullie hebben meet-en greet’s als Dora en Diego. Levert dat ook vragen op waar je je geen raad mee weet. Je moet tenslotte in je rol blijven.
C: Het lastigste is dat ze soms niet met je op de foto durven.
A: Dan vinden ze het zo eng dat ze gaan huilen of zo. Maar echt lastige vragen krijg je niet. Tijdens de premiere vroeg iemand of ik van K3 hield. En Dora houdt van K3.
C: En Diego ook. En van Megamindy natuurlijk… (begint te lachen) en van alle Studio 100 producties.

Na een productie als deze. Wat voor soort productie zou je het liefst doen?
A: Ik ga hierna Les Mis doen, een serieuze productie. En ik hou wel heel erg van die afwisseling. Dat houdt je carriere interessant.
C: Ik heb hiervoor vooral grote producties gedaan, en nu dit. En die afwisseling is is inderdaad leuk.

Is een productie in Nederland een optie?
C: Ik heb toen ik net afstudeerde een productie in Nederland gedaan, Vincent van Gogh bij het NME. Ik heb ook wel audities gedaan bij vandenEnde. Maar je hebt toch wel een Vlaams accent, ook al probeer je Nederlands te praten. En dat is net als Nederlanders die Vlaams proberen te praten: het klinkt toch net een beetje anders. Ik ben mijn weg daarin wel aan het vinden. Na Kuifje voel ik dat ik wel meer kansen krijg.

Tot zover het gesprek met Afra Voesenek en Christophe Coenegrachts, die meteen aan de voorbereidingen voor de tweede voorstellingen van de dag moesten beginnen. Met dank voor hun tijd.

21 October 2007
Reguliere voorstelling
Rotterdam
Nieuwe Luxor
http://www.studio100.be
Interview, musical, dora, afra voesenek, christophe coenegrachts, piratenavontuur, kleutermusical, meedoen, diego

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen