Het seizoen voor JCS is bijna ten einde, hoe hebben jullie de afgelopen maanden beleefd?
Casey: Ik vond het vooral erg gezellig met iedereen. Het is zo belangrijk dat je niet alleen in een mooie show zit waarin je veel artistieke voldoening krijgt, maar ook dat je een goede relatie met je collega’s hebt. Het leuke aan deze groep is dat het een vreemde mix bij elkaar is; je hebt oudere mensen, jonge mensen, mensen die hiervoor nog geen musicals gedaan hadden maar ook mensen die al heel veel musicals gestaan hebben. We hebben zelfs iemand die uit de opera wereld komt. Het klikt onderling zo goed dat ik daar met heel veel plezier naar terug zal kijken. Maar ik ben natuurlijk ook heel trots dat ik eindelijk een hoofdrol heb mogen spelen.
Rolf: Ik sluit me helemaal aan bij Casey. Ik wil nog wel toevoegen dat ik het heel intensief heb gevonden. Ik had al 5 jaar niet meer getourd en ik ben dus ook wel blij dat het klaar is. Ik vind het leuk dat ik het heb mogen doen, maar na bijna 200 voorstellingen ben ik ook wel blij dat ik over een paar weken lekker het weekend vrij ben en op de bank kan zitten.
Michael: Ik sluit me aan bij Rolf, ik ben ook wel blij dat het binnenkort klaar is. Ook ik had allang niet meer getourd. Ik heb met Rolf wel met ‘Rocky over the Rainbow’ getourd, maar die was lang niet zo intensief als dat deze tour was, daar deden we hooguit 5 voorstellingen in de week. JCS is ook een relatief korte show en er zaten dagen bij dat je langer in de bus zat dan dat je op het podium stond en dat is met zo’n emotionele voorstelling erg slopend. Maar ik vond het wel erg leuk om in een klassieker te staan. Ik denk dat ik ook nog niet klaar ben met mijn rol als ‘Herodus’. Ik heb deze rol altijd al willen spelen, maar het wordt nu in zo’n ander jasje gestoken dat ik deze rol in de toekomst best nog een keer zou willen spelen maar dan op de traditionele wijze.
Martin: Ik vond het echt superleuk om te doen, ik ben een van die mensen, wat Casey net zei, die uit de popwereld komt en nog nooit musical had gedaan. Toen ik hieraan begon had ik totaal geen idee waarin ik terecht zou komen en of ik het leuk zou gaan vinden. Ik dacht alleen wel dat de rol van ‘Judas’ supergaaf zou zijn om te spelen. Hoe het er onderling aan toe zou gaan daar had ik geen idee van. mMaar we hebben het met elkaar zo enorm leuk gehad dat ik ze allemaal heel erg zal gaan missen. Ik zou ook nog best heel graag door willen, ik ben nog niet klaar met deze rol. Misschien omdat het mijn 1e productie is, maar ik vond het verre reizen en de intensieve zangpartij die bij ‘Judas’ hoort wel iedere keer de moeite waard. Ik kijk dus zeker met heel veel plezier terug op deze show.
Gaandeweg het seizoen merkte je dat er een soort 2-deling ontstond rondom de voorstelling; of je vond het helemaal geweldig, of je vond het helemaal niks. Merkte jullie daar iets van?
Rolf: Er zit natuurlijk veel symboliek in de show en sommige mensen die 2 keer zijn geweest zeiden dat ze het de 2e keer veel beter snapten. Het gaat soms ook zo snel dat ik me kan voorstellen dat het langs de mensen heen gaat. We hebben ook wel eens gehoord dat mensen na een week soms dingen wel ineens begrepen omdat ze erover hebben kunnen nadenken. En dat is ook wel leuk, dat zo’n voorstelling wat langer blijft hangen dan anders, dat maakt de show ook wel weer apart.
Martin: Er komen inderdaad veel mensen 2 keer, dat valt mij echt op. Maar er wordt van het publiek natuurlijk ook wel het een en ander verwacht. We hebben 1 decor, maar het is iedere keer een andere locatie. Ik kan me voorstellen dat als je niet helemaal in het verhaal zit, je soms even moet nadenken van ‘wacht even, wie was dat ook alweer met die droom van net?’, en dan komen ze er later pas achter dat het ‘Pilatus’ was. Een 2e keer zul je dat veel beter begrijpen.
Casey: We wisten van te voren ook dat dit een voorstelling zou zijn waar mensen sterke gevoelens over zouden hebben, of die nu positief zijn of negatief dat maakt niet uit. Maar dat maakt het wel interessant want de mensen voelen tenminste iets. Er zijn sommige shows waar je zit en ‘that’s it’, maar hier voelen mensen iets en ze hebben iets om over na te denken. En daarom vinden wij het ook niet erg als mensen er niks aan vinden of buiten staan te protesteren, dat vonden wij eigenlijk wel spannend.
Martin: De show doet in ieder geval stof opwaaien. Je praat met mensen over dit onderwerp waar je nooit van had verwacht dat je met die persoon hierover zou praten.
Maar word je dan niet moe om steeds te moeten uitleggen waar je mee bezig bent, vanwege al die symboliek die gebruikt wordt?
Michael: We hebben die symboliek eigenlijk maar een paar keer hoeven uitleggen. Ik sluit me ook meer aan bij Casey, de bedoeling was meer om mensen wakker te schudden en iets te laten voelen. Bij sommige shows krijg je regelmatig te horen dat het ‘wel ok’ was, maar dat heb ik bij JCS niet gehoord. Mensen vonden het of geweldig of helemaal niks, maar dat kwam dan achteraf vaak pas. Vaak staan mensen klaar met hun mening, maar hier was het eerst zo van ‘het heeft iets met me gedaan’, maar wat dat ‘iets’ dan werkelijk was, daar kwamen ze de volgende dag of een paar dagen erna pas achter.
Martin: Het echt een show die je moet laten bezinken.
Een paar maanden geleden begon de Kerk zich ineens met de voorstelling te bemoeien, Kardinaal Simonis is zelfs komen kijken, hoe was dat voor jullie?
Martin: Ik vond het heel goed dat die man, om zich een mening te kunnen vormen, is komen kijken. Dat we daarna met hem op de foto moesten, tja dat was meer voor de PR denk ik. Dieter, Casey, Paul (Eenens, regisseur red.) en ik hebben na afloop van de voorstelling nog een kort gesprekje met hem gehad. Je bent dan wel met de leider van de Katholieke Kerk in Nederland over dit onderwerp in gesprek. En natuurlijk was hij het met veel dingen niet eens, en vond hij het niet zijn interpretatie, maar dat klopt, ik had ook niet anders verwacht. Maar in die tijd stonden er buiten de schouwburgen ook mensen pamfletten uit te delen met ‘dit is niet onze Jezus’. En die mensen zijn dus niet komen kijken, maar die hebben wel een mening en dat vind ik wel verkeerd.
Heb je dan niet heel erg de behoefte gehad om je vak en deze productie te verdedigen?
Martin: Oh nee hoor, dat heeft geen zin, je hoeft ook niet in discussie met zo’n iemand te gaan, dat haalt toch niks uit. Het ging hun ook meer om het feit dat door de hele stad posters hingen met daarop Dieter als Jezus en hun stroming is tegen het gebruik van beeltenissen van Jezus.
Rolf: Ik vond het eigenlijk wel leuk, jammer dat er niet een paar honderd mensen buiten stonden. Heerlijk haha, het is toch geweldig, ik had dat nog nooit meegemaakt.
