Reportage

Joe - een inspirerende doorloop

Op 30 mei mocht een aantal media een doorloop bijwonen van de M-Lab-productie Joe - De hemel kan wachten. Een Musicalworld-verslag en videoreportage.

In de aanloop naar de voorstellingen van Joe in het M-lab is er elke vrijdag een doorloop van wat er tot dan toe is gerepeteerd. Nu, een aantal weken voor de uitvoeringen zijn ze gevorderd tot het tweede nummer van de tweede akte. Maar voordat we de doorloop gaan zien vertelt Koen van Dijk nog een stukje historie over de productie Joe.
Geïnspireerd op de film A Guy Named Joe ontstond de musical Joe van Ad en Koen van Dijk. Joop van den Ende was enthousiast en wilde de show graag op de planken zetten. Het was in opzet niet groots opgezet, maar Joop zag het juist wel zo. Niet één, maar vijf vliegtuigen zouden er op het podium moeten komen. Het is jarenlang de grootste productie ooit in Nederland geweest, totdat 3 Musketiers die titel overnam.
Wat zowel Koen van Dijk als Joop van den Ende niet zagen, gebeurde. Na een geweldige repetitieperiode in Focus werd verhuisd naar Carre om in het decor te oefenen, temidden van de immense decorstukken. Zo was er een Hercules-vliegtuig op ware grootte dat kon stijgen en dalen en barstte de voorstelling bijvoorbeeld van projecties en pyrotechniek. Maar het werkte niet; in Koen van Dijk’s bewoordingen is de voorstelling toen “op zijn bek gevallen”. Er moest zo veel aan techniek gesleuteld worden, dat er van oefenen weinig kwam. Steeds waren er wijzigingen, soms erg rigoureus. Zo kon het zijn dat het complete Hercules-toestel bij het oud vuil belandde.
De weemoed naar de Focus-repetities, met slechts een stoel, een propellor en een flightcase zorgen ervoor dat er erg de behoefte was om Joe nog eens te tonen, zonder overbodige opsmuk. Vier jaar geleden kon dat, toen Joe werdt opgevoerd door de studenten van Fontys. En nu is die versie weer rijp voor een door-evaluatie in het M-lab. Ten opzichte van de Carré-versie bevat Joe 8 tot 10 nieuwe nummers, waarvan er een aantal al waren geschreven, maar voor Carré waren vervallen. In vergelijking met de Fontys-voorstelling zijn dat er 3. Het complete songboek van Joe telt inmiddels een kleine 50 songs.


Klik hierboven voor een gefilmde reportage.


De doorloop wordt niet in decor gespeeld, en is dus nog minimalistischer van aard dan de uiteindelijke voorstelling zou zijn. Dat een van de weinige attributen die wel beschikbaar is een fles sterke drank is iets waar we maar geen waarde moeten hechten. Met nog zo veel repetitietijd te gaan klinkt Joe al als een klok.
In Joe wordt de titelrol gespeeld door Dennis ten Vergert. Hij is onverschillige waaghals, die vooral stoer wil overkomen en niet echt zijn emoties toont. Zeker niet de persoon om sympathie voor te hebben, maar op een bepaalde manier toch wel wat innemend. Dorinda is zijn vriendin.Fanny Drenthe speelt deze innemende vrouw, met wie je oprecht meeleeft.
Katie (Evi de Jean) en Al (Bas Hoeflaak) zijn al lekker ingewerkt. Casey Francisco is al prachtig als verbindingsofficier en maakt indruk met de vertolking van de musicalhit Inspiratie. Ted is voornamelijk na het tweede nummer van de tweede akte aan bod, dus Roel Vankerckhoven heeft ons nog niet veel laten zien. Een lekker ensemble maakt het plaatje compleet bij deze voor de cast functionele doorloop (zonder 1 moment van souffleren) en voor ons als zeer smakelijke teaser.

We spraken achteraf nog met Dennis ten Vergert, Fanny Drenthe en Casey Francisco.

30 May 2008
Repetitie
Amsterdam
M-Lab
http://www.m-lab.nl
joe, de hemel kan wachten, m-lab, musical, musicalworld, dennis ten vergert, roel vankerckhoven, ben blom, job bovelander, doorloop, Fanny Drenthe, Casey Francisco