Bij de voorstelling Op een mooie pinksterdag staat het toneel vol met dozen waarin alle liedjes van de componisten verzameld zijn, meer dan 6000 titels in totaal. Lone van Roosendaal, Annick Boer en Renée van Wegberg zullen in anderhalf uur de mooiste, leukste en grappigste liedjes uit het repertoire ten gehore brengen. Annick Boer heeft alle nummers gerubriceerd en heeft hier een voor zichzelf logisch systeem van verschillende categorieën in aangebracht. De andere dames begrijpen hier weinig van, het zou toch gewoon alfabetisch of digitaal verzameld moeten zijn. Dit is het verhaal dat op een vlotte, humoristische toon wordt verteld. Verder draait de avond echt om de liedjes.
Het goede live-orkest onder leiding van Eric van Tijn begeleidt de vrouwen op het podium. Er is een goede interactie tussen de zangeressen en de muzikanten. De pianist wordt de hoofd-geitenbreier genoemd, een verwijzing naar Harry Bannink, die deze rol jarenlang vervulde in De film van ome Willem.
En dan de liedjes. Er zijn mooie, ontroerende liedjes, tv-tunes, grappige nummers en meezingers waarbij de zaal enthousiast meedoet. De verschillende genres worden goed afgewisseld. De dames kunnen met elkaar heel mooi meerstemmig zingen. Bij de individuele liedjes maakt Lone van Roosendaal de meeste indruk. Ze weet tot tranen toe te roeren met Het is over, zet een woedende, maar toch nog steeds verstaanbare vrouw neer in Haat en speelt een ordinaire playmate in Playboy. Annick schittert met de liedjes Meisje uit de provincie en De seizoenen. Wat kan ze mooi hoog zingen! En Renée van Wegberg mag het prachtige Het lachen ten gehore brengen. Daarnaast laat ze zich helemaal gaan bij Oorspronkelijk.
Het knappe van de vrouwen is dat ze alle drie totaal geen gàªne lijken te kennen en ze nummers volledig over the top durven te brengen. En daarna weten ze schijnbaar met hetzelfde gemak een prachtig lied over te brengen. Bij elk lied word je meegenomen in het verhaal. Voor het wat oudere publiek is de hele show één groot feest der herkenning, maar ook de wat jongere toeschouwers kunnen niet anders dan alleen maar bewondering hebben voor deze geweldige componisten, die samenwerkten met de beste tekstschrijvers, en voor Lone, Annick en Renée die de nummers op zo’n mooie manier weten te vertolken.