Eerder kon je het eerste deel lezen van het interview dat Musicalword had met Stef van Gelder en Pieter Casteleyn. Beiden zijn op het moment te zien in de Hamburgse versie van Love Never Dies, of op zijn Duits “Liebe Stirbt Nie”. Maar een uitgebreid gesprek verdient een uitgebreide samenvatting. Vandaar dit tweede deel, waarin ze hun mening geven over deze voorstelling, en de uiterst succesvolle prequel The Phantom of the Opera.
Welk beeld had je bij Love never dies toen je auditie deed, en is het erg veranderd nu je erin staat.
Stef: Toen ik auditie ging doen heb ik de dvd gekeken, maar of ik heb ‘m niet afgekeken, of hij is niet erg blijven hangen. Ik wist wel dat er heel veel verhalen waren over de Londen-productie die het niet goed had gedaan. Maar op het moment dat je op school zit, ga je auditeren voor werk, en een Phantom-productie is best wel een ding, dus ga je ervoor. Toen had ik de baan had, heb ik de dvd nog een keer gekeken. Toen dacht ik nog steeds soms, “dat is een beetje corny” en “het verhaal zit niet zo heel goed in elkaar”. Toen we gingen repeteren had de regisseur zo veel over het verhaal te vertellen en dan blijkt het toch wel goed in elkaar te zitten. Dus in de periode van het begin van de repetities tot aan première ben ik van “mooie, leuke productie” naar “we gaan iets tofs neerzetten en ik sta heel erg achter wat we gaan laten zien” gegaan en dat denk ik nog steeds.
Pieter: Ik heb de DVD gezien toen ik in het eerste jaar zat, vier a vijf jaar geleden, op kot, bij een paar schoolgenoten. Als eerstejaars, nog groen achter mijn oren, dacht ik wel: “amai tof, dat zou echt wel leuk zijn om in te staan”. Nu dat effectief zo is, is dat wel heel erg kicken. En hoe meer je er aan werkt, en hoe meer info je er zelf over meekrijgt, hoe makkelijker je er door gepassioneerd raakt. Ik ben er wel echt trots op, dat we hier staan in Duitsland, in dit theater, en toch maar mooi acht keer per week dit stuk spelen.
Stef: Dat is grappig dat je dat zegt: dat je iets op een bepaald moment ziet en op dat moment nog geen idee hebt dat je het later gaat doen. Op school tik je zoveel stukken aan. Ik heb in het tweede jaar van mijn opleiding meegedaan in een koorconcert van the Phantom of the Opera en Love Never Dies. Daarin hebben we vrijwel alles doorgezongen, in het Engels weliswaar. Toch grappig dat je er dan later ook echt in de grote mensenversie staat.
Vorig jaar had ik een interview met onder andere twee Christines in the Phantom, en vroeg hoe ze omgingen met de rol nu ze weten wat er in die voorstelling niet te zien is. Zij besloten deel twee als een apart verhaal te beschouwen. Hoe geloofwaardig vinden jullie Love Never Dies als vervolg op the Phantom. spoileralert
Stef: Ik vind het verhaal an sich in grote lijnen heel geloofwaardig. Ik vind alleen dat er een aantal dingen heel snel gaan. Er wordt ineens een weddenschapje gemaakt; als ze wel zing is ze voor jou en als ze niet zingt is ze voor mij, en hoe vet het nummer ook is, dan denk ik; wat gaan we snel. Of we hebben de hele voorstelling lang ernaartoe zitten werken wie nou de werkelijke vader van Chistine’s zoon is en je hoeft maar even met je oren te klapperen of je hebt het gemist. Toen ik voor de eerste keer show watch had dacht ik: dat is wel heel snel geregisseerd.
Pieter: Ik vind het inhoudelijk dat het allemaal wel kan. Bij de originele Phantom is er een heel groot hoe zal ik het zeggen, Hans Kazan-gehalte. Ik zeg het nu misschien wat neerbuigend, maar er is een man, die is 20 minuten op scene, die een beetje als een spook zit rond te fladderen in een opera, die vermoordt een aantal mensen. Christine valt daar nog altijd op, zij vindt dat helemaal niet erg. Ineens varen ze in een boot in een ondergronds meer, kruipt hij in een troon en plots is hij verdwenen. Er zijn een heleboel magie-momentjes, die voor mij heel ongeloofwaardig zijn. Dat vind ik in deze voorstelling minder. We hebben een paar keer dat hij half uit het niets verschijnt, maar het kan wel allemaal. Er zijn, daar moeten we geen doekjes om winden, wel een aantal kleine hiaten in het verhaal, maar dat doet er voor mij niet aan af dat je er nog heel erg geëmotioneerd door kan zijn, door de kracht van de muziek die er achter zit.
Stef: De Phantom in de eerste voorstelling is inderdaad een wat mysterieuzer figuur. In Love Never Dies kijk je meer naar een mens. Het is geloofwaardiger. Grappig, want Mathias, die vorig jaar de rol in de originele Phantom productie heeft gespeeld, en hier alternate van the Phantom is, heeft best wel een switch moeten maken van die show naar deze. Het is hetzelfde karakter, maar 10 jaar later en op een andere manier, en zo toch een ander personage.
Pieter: Het is ook een feit dat de stukken keilang na elkaar zijn geschreven, en dat merk je ook. Als je nu naar The Phantom gaat kijken klinkt dat nog altijd een beetje ‘eighties’. Muzikaal, maar ook dramaturgisch. Ik kan niet zeggen dat er stevig is gemoderniseerd, maar het is wel iets meer up-to-date. Ik vind de originele Phantom nog steeds een zalige voorstelling. Ik heb die hier in Hamburg ook gezien en ik zat vanaf de opening al aan mijn stoeltje gekluisterd. Ik vond dat de max. Maar ik kijk ook een beetje door een brilletje van: eigenlijk loopt die voorstelling al 25 jaar, ik weet het niet exact (blijkt 30 te zijn) en dat merk je gewoon. Daar is niets mis mee, maar dat neem je gewoon mee. En dat vind ik hier minder. Ik denk persoonlijk, moest Phantom nog nooit zijn opgevoerd en men brengt het nu op de West End, ik ga niet zeggen dat het geen succes zal zijn, maar ik denk niet dat het hetzelfde monstersucces zal zijn als zoveel jaren terug. En ik denk dat mochten we deze versie van Love Never Dies nu op de West End brengen, want die is heel verschillend van degene die er al gespeeld heeft en een absolute flop was, dan zou het ook best succesvol zijn. Dat is natuurlijk mijn bescheiden mening, maar daar ben ik wel van overtuigd. Volgend jaar gaan ze terug naar Amerika, deze versie gaat daar op tour, en ik denk dat ze het na een jaar op Broadway gaan proberen, maar dat zijn natuurlijk vermoedens en speculaties.
Er staat al een laatste voorstelling vast?
Stef: Mijn laatste is 22 juli, en daarna kom ik nog vier weekenden terug. Ik ga dan nog verder weg dan hier (mag nog niet zeggen waar en wat). Het wordt een totaal nieuwe productie.
Geen heimwee dus.
Nou, ik moest een keuze maken tussen dit of een grote productie die komend jaar door Nederland gaat touren. Dan maak je wel de overweging: het een verdient wellicht minder, maar je bent wel weer terug in Nederland. Ik heb hier geen heimwee gehad, maar het altijd heel leuk gevonden als ik terug naar Nederland ging en daar weer vrienden zag. Als je acht shows per week in het buitenland speelt heb je daar helaas weinig tijd voor. Uiteindelijk heb ik besloten om te gaan waar de tofste baan me heenvoert, vandaar dat ik deze keuze heb gemaakt. Wellicht een volgende keer in Nederland!
Pieter: Ik heb voorlopig nog niets, triestig he. Ik ben wel aan het auditeren. Ik zit in Hamburg nog in de mix, ik zou daar vandaag iets over horen. Een productie die gaat verlengen, maar ze weten nog niet voor hoe lang, en dan hangt het af van welke mensen er weg gaan, of ik wel of niet naar de laatste ronde zou mogen. In België heb ik ook wel voor een paar dingen geauditeerd. Het is wel heel spannend, er komen nog wel een paar dingen aan. Ik ben voorlopig nog niet aan het panikeren. We zien wel waar de wind mij brengt. Langs de ene kant vind ik het fijn: nu zit ik in Hamburg, straks zit ik misschien in België, ga ik nog even naar Zwitserland of ga ik op een cruise zingen, je weet het niet. Langs de andere kant is het lastig om geen enorme stabiliteit in je leven te hebben. Nu vind ik het zalig om te weten dat ik acht shows per week heb, een stabiel loon, ik woon hier en heb mijn leven.
Stef: Ja, het is een apart vak. Je kan van de ene op de andere dag een dikke baan krijgen die over een maand start. Dus je moet niet een half jaar voor je contract eindigt gaan panikeren. Wij hadden deze baan ook pas in juni.
Pieter: Ik was al afgestudeerd toen ik het kreeg. Ik had niets. De week erna had ik een klein contract aangeboden gekregen waar ik heel blij mee was, en dan een paar dagen erna kwam dit. Het was wel duidelijk dat ik beter hier naartoe kon gaan.
>>>Lees verder op de volgende pagina
