Bij een nieuwe productie van Joop van den Ende Theaterproducties is het gebruikelijk:Erwin van Lambaart die een inleiding houdt. Ditmaal beginnend met de niet-traditionele locatie waar we zich bevinden. Er was zo veel musical dat het vertrouwde Focus vol zat. Vandaar de ontvangst in de Brasa Dance Studios op een steenworpafstand van de plek waar Amandla! Mandele repeteerde. Hij vertelde blij te zijn om deze productie te mogen maken. In de Verenigde Staten was ze al zeer succesvol; eerst op Broadway en later als een twee jaar durende nationale tour. Trots ook omdat zijn bedrijf, samen met Cirque du Soleil, op dit moment de enige is die van de erven op Graceland toestemming heeft theater te maken met de muziek van Elvis. En tevreden met de cast, waarbij bij de hoofdrolspelers speciaal werd vermeld dat ze in deze productie een andere kant van zichzelf kunnen laten zien dan we van ze gewend zijn. Tenslotte toont hij zijn donkerblauwe suede schoenen. “De premiere is black tie, maar ‘Blue suede shoes’ zijn toegestaan.”
Over de manier waarop de voorstelling is ontstaan neemt regisseuse Carline Brouwer het woord. Ze wordt bij deze productie bijgestaan door de wereldberoemde choreograaf Anthony van Laast (oa Mamma Mia). Ze vertelt over haar manier van werken, waarbij improvisatie centraal staat. Er zijn vantevoren wel veel ideeen, maar die gaan vaak overboord als ze bezig is met de cast. Een manier van werken die bij haar is ingeslopen door haar verleden bij theatergroep de Appel met Erik Vos. Zo heeft laatst nog iedereen in onderbroek gespeeld.
De voorstelling is vooral een comedy, met af en toe een moment van ontroering. De schrijver van het stuk (Joe DiPietro) was verliefd op Shakespeare en heeft veel situaties in de musical aan Shakespeare ontleend. As you like it bijvoorbeeld, Romeo & Juliet en citaten uit Hamlet. Engelser dan Shakespeare kan natuurlijk nauwelijks, dus dat gaf Carline Brouwer een reden om de voorstelling uit de typisch Amerikaanse musicalsfeer te halen om zo nieuwe ingangen te vinden en een andere vorm te geven.
In All Shook Up- Love me tender strandt Chad (René van Kooten) met zijn motor in een pattelandsdorpje. Hij komt net uit de gevangenis. Met gitaar en oog voor de vrouwen zet hij binnen de kortste keren het hele dorp op z’n kop. Nathalie (Brigitte Heitzer), die als reparateur in de garage werkt en de motor moet repareren is zeer gecharmeerd van de vrijbuiter Chad. Ze gaat heel ver om zijn aandacht te trekken.
Voordat er wordt overgegaan tot het aansnijden van de taart wordt nog een voorproefje weggegeven. René en Brigitte zingen op de motor ” Laat maar komen /Follow that dream” om vervolgens over te gaan op het ensemble-nummer Kom op iedereen/C’mon Everybody. Het dansfeestje wordt uiteindelijk ruw afgebroken door burgemeester Gemma van Eck en sherriff Harrie Slinger.
Vervolgens kregen we de gelegenheid kort te spreken met Daniëlle Veneman, Stephan Holwerda, Manon Novak, Tommie Christiaan en René van Kooten
Danielle Veneman
Kun je wat vertellen over je rol
Ik ben Miss Sandra, ik ben de beheerder van het museum, en ik ben eigenlijk een beetje de seksbom van het stuk.
Hoe moeten we haar plaatsen in het stuk. Ik kreeg uit de voorproef het idee dat het dorp een soort Footloose-achtige jong vs oud situatie heeft
Dat is het toch niet. Het is een stuk waarin zo’n beetje iedereen verliefd wordt op iedereen en dat gaat allemaal door elkaar heen. Ik wordt bijvoorbeeld verliefd op “Brigitte als jongetje”. Dat maakt het beest in mij los; zij is weer verliefd op Chad en Chad weer op mij. Uiteindelijk komt het dan hier en daar wel goed.
Welke Elvis-song(s) heb je toebedeeld gekregen
De mijne is Let yourself go. Dat is niet zo’n heel bekend nummer maar dat is wel geestig. Wat we er op geïmproviseerd hebben tot nog toe is wild.
Hoe kijk je aan tegen die improvisatie manier van werken, die je bij Sjakoo waarschijnlijk ook had en bij bijvoorbeeld Tanz niet?
Ik vind het wel heel leuk. Bij Tanz der Vampire moet je je helemaal houden aan Roman Polanski’s regie, Die musical is exact de film en dat wordt strak zo gehouden. Dat is wel handig als je in een bestaande productie stapt. Maar het is natuurlijk hartstikke leuk als je helemaal los mag gaan. Met improviseren onstaan echt hele leuke dingen omdat je de ruimte mag nemen.
Begint het inmiddels al een vaste vorm te krijgen
Nee. De grote lijnen zijn wel grof gezet. Sommige improvisatie-dingen zijn zo leuk, die wil je dan wel behouden en dan ga je daar omheen bouwen.
Zijn er in de musical in zijn huidige staat dingen waarvan je bewust bent dat je ze zelf hebt ingebracht. En aan wat voor soort dingen moet ik dat denken
Ja. Vooral in het nummer wat ik zing zitten veel dingen die ik zelf geïmproviseerd heb. We weten allemaal dat ik niet de allerbeste danser ben, dus het zijn geen pasjes. Het is meer de intentie waar het vandaan komt. Ik ga haar helemaal meenemen in het nummer, dus het zit vooral in het spel.
Had je voor deze productie wat met Elvis
Nee, ik heb helemaal niks met Elvis. In mijn ogen is dat toch ouwe meuk. Maar je kent natuurlijk wel alle nummers. Nou ja, bijna allemaal. Mijn eigen nummer kende ik niet. Maar het leuke aan de musical is dat bijvoorbeeld sommige nummers door een vrouw worden gezongen. Dus het klinkt dan helemaal anders.
Stephan Holwerda
We zijn je sinds Annie steeds in producties tegengekomen die voorzien zijn van hitparade-hits
Oja. Grappig, dat had ik eigenlijk nog nooit zo bekeken.
Dus het is geen bewuste keus dat je steeds in dergelijke producties terecht ben gekomen?
Nee. Al moet ik wel zeggen dat deze productie wel mijn favoriet was door de muziek. In dit geval dus wel omdat ik heel erg van rock ‘n’ roll en Elvis hou en dat me heel erg trok. Maar bij de voorgaande producties was dat niet mijn motivatie. Nou ja, bij Grease was het ook zo dat de muziek heel gaaf is. Maar in Fame was het vooral de dans dat leuk was en in High School Musical had ik gewoon een hele leuke rol.
Je bent toch vrij jong en je geeft aan dat de muziek van Elvis je aanspreekt. Waar komt die liefde vandaan?
Ik kom uit een vrij muzikaal gezin. Mijn ouders zijn beiden muzikant en die hebben wel heel veel soorten muziek op staan. Ik was wel al heel vroeg aan de jazz en de rock’ n’ roll, klassiek. Ik hou van muziek waar een kantje aanzit. Rock vind ik ook heel gaaf. Daar kan ik me helemaal in mee laten slepen. Deze musical wordt ook heel gaaf. Een goede band ook.
Naast je ensemble-rol ben je ook understudy voor Dean, de rol van Tommie Christiaan. Ben je daar op dit moment al mee bezig?
Nee. Nou ik hou het natuurlijk wel in de gaten, maar Carline werkt heel erg met improvisatie dus dingen veranderen heel erg snel. Ik heb vorig jaar ook met Carline gewerkt en toen heb ik wel gezien dat ik dan wel alles kan opschrijven en gaan leren, maar dan staat vervolgens alles op z’n kop en is alles anders dan ik geleerd zou hebben. Ik ga dus eerst zorgen dat ik mijn eigen track, mijn eigen plek gewoon ken en dan ik filmen en Tommie volgen.
Vanaf welk moment is dat dan?
Vanaf het moment dat we het theater in gaan en alles wordt vastgezet. Dan weet je echt wat je gaat doen. Maar dan heb je ook veel vrije tijd omdat er bijvoorbeeld moet worden uitgelicht en gesoundcheckt. Die gaten kun je dan gebruiken om je understudy rol in te studeren. Dan kun je teksten gaan doen of met Tommie zelf oefenen. Tegen de tijd van de eerste try-out wil ik dan wel de eerste basis kennen. Mocht er dan wat met Tommie gebeuren wil ik dat ik in ieder geval de basis ken. We krijgen tijdens de try-outs ook nog een doorloop met alle understudies zodat je echt een keer je hele understudyrol hebt gedaan. Maar het is wel heel veel zelf doen.
Heb je een speelgarantie voor je understudy-rol?
Ik heb geen officiële speelgarantie, maar de ervaring leert dat, doordat je zo lang tourt, niemand alles speelt. Dat is niet te doen. Er is altijd wel eens iemand ziek of stoot z’n teen een keer. Ik weet wel dat ik een keer opga.
Zit er in je huidige rol iets waar je nu al met veel plezier naar uitkijkt
Wat ik zelf wel heel erg lollig vindt, maar ook wel heel flauw is. Op een gegeven moment komt er een busje op Dat is dus een echt Volkswagenbusje waar ze de helft tussenuit hebben gehaald en die dus heel plat is Alle mechanica is er dus ook uit dus we moeten dus als de Flintstones met onze voeten het toneel oversteken. Daar zie ik wel heel erg naar uit, omdat ik dat wel ontzettend grappig vind. En we hebben een heel leuk nummer “Blue Suede Shoes” met de jongens, al is dat nog niet af.
Manon Novak, Tommie Christiaan en René van Kooten >>>>>
