Lover of Loser: het is niet het eerste boek dat wordt verfilmd, en dan vervolgens ook nog eens wordt bewerkt tot musical. Maar de musical neemt wel één bijzonder element over van het boek: er zijn keuzemomenten, waarbij bij de musical het publiek bepaalt.
Afgelopen maandag was de perspresentatie van de musical, en in het bijzijn van onder andere de auteur van het boek, Carry Slee, vertelde regisseur Benno Hoogland over de voorstelling, die gaat over keuzes maken. Want het leven van pubers gaat toch vooral over het maken van keuzes. De uitdaging zat er in om de keuzes, die in het boek kunnen worden opgevangen door een paar bladzijden door te bladeren, in een theatrale vorm te gieten. Een manier dus waarop je de voorstelling kunt stopzetten, zonder alles meteen dood te laten vallen. Er is gekozen om er een raamvertelling omheen te plaatsen: een televisieprogramma waarin gestemd kan worden. Het wordt een soort “Op goed geluk” meets “Idols”. Eva zit in dit televisieprogramma, en vanuit daar wordt het stopgezet, om het publiek de keuzes te kunnen laten maken. Hiermee wordt de zaal mede verantwoordelijk gemaakt voor de stappen die Eva zet. Hoogveld hoopt dat het publiek zich zo mede verantwoordelijk voelt voor het de ellende of het geluk, in de hoop dat het goed eindigt.,
We krijgen de uptempo-uitvoering van het slotlied ‘Lover of loser’ te horen; ook hier is in de voorstelling nog een keuze. De andere optie is de ballad-versie. Wat volgt is een modern klinkende song, met strakke dans op een choreografie van Dan Karaty.
Na deze presentatie spreken we met vier leden van de cast. Isabel Commandeur, Pim Wessels, Juliann Ubbergen en Pip Pellens
Isabel Commandeur:
Dit was heel wat anders dan Bernarda Alba, waar we elkaar voor het laatst spraken
Een wereld van verschil. Dit is heel jeugdig, heel urban en up-tempo. Echt een hele andere energie.
Jeugdig, maar je speelt wel een moederrol
Dat wel. De moederrol is de grootste rol die ik speel, en daarnaast heb ik een boel kleine rolletjes, en dansen we heel veel stukken samen. De moeder heeft een belangrijke functie in het stuk: het loslopen van Eva komt bij haar moeder vandaan. Ik ben de oorzaak van haar frustraties en verdriet. Je ziet bij Eva heel goed terug hoe belangrijk de opvoeding van een kind is. Eva kan niet terecht bij haar moeder met haar verhaal en haar angst, en in die zin zijn er ook wel overeenkomsten met Bernarda Alba. Ook daar was de sfeer heel hard, en draaide alles om de moeder, die heel egoïstisch en hard was, wat deze moeder ook is.
Zijn er keuzemomenten in het stuk die jij in je rol beïnvloedt, bijvoorbeeld omdat je er vlak voor iets doet?
Bijna niet. Er is in het begin wel een keuzemoment waarbij één van de keuzes mij heel blij maakt, omdat ik bepaalde kanten van die moederrol kan laten zien. Het is tot nog toe wel een keuze die de voorkeur had van het publiek, dus dat is wel fijn.
Sem en Mees hebben wel zo’n moment. Voor Ricardo, de loverboy, zal dat ook wel gelden. Ik weet nog niet hoe het publiek daarop gaat reageren. Daarvoor ben ik nog te veel met mijn eigen ding bezig; ik moet ongelofelijk veel omkleden. Het is fijn als hij zo lelijk en sneaky mogelijk is, want zo is het ook in real life. Dit gebeurt nog elke dag
Hoe repeteer je een stuk dat elke avond anders kan zijn?
Tijdens de eerste doorloop spelen we dan eerst de blauwe lijn, dus de keuzes die bij blauw horen. En een andere doorloop spelen we dan alle rode keuzes, om het overzicht te houden. Daarna hebben de creatives die bij de doorlopen waren zelf met bordjes te kiezen, en werd het net als in het stuk gaat, elke keer een verrassing.
En hoe bepaalt het publiek nu de keuze?
Aan het begin liggen er een rood en een blauw bordje op je stoel. De presentatrice geeft de keuzemomenten aan, en legt uit wat er gebeurt als je voor keuze rood of voor keuze blauw gaat. En het publiek houdt dan de bordjes omhoog. Altijd spannend. De presentatrice bepaalt. Bij twijfelgevallen vraagt ze misschien extra licht, maar uiteindelijk is het haar beslissing. Wij hopen natuurlijk dat het per voorstelling steeds anders wordt.
Klinkt de muziek in de voorstelling allemaal zo eigentijds?
Ja, het is muziek van Brahim Fouradi en Fons Merkies. Brahim is echt upcoming, het is muziek die echt blijft hangen, dus ik ben blij dat er een CD komt. Ik denk dat deze grijs gedraaid gaat worden. We hebben m ook al een aantal keren in de castbus gedraaid. Er zijn ook wel een paar rustigere nummers, echt kippenvel, maar ook uptempo nummers waar je heel blij van wordt.
Heb je het boek gelezen, of de film gezien?
Het boek heb ik onlangs gelezen; de film heb ik nog niet gezien. Die ga ik binnenkort met Stijn en misschien ook de andere meiden van de cast een keer zien. Het boek vond ik erg prettig om te lezen, en ik snap best dat kinderen dat ook doen. Het heeft mij geholpen bij het vormen van mijn rol.
Wat heb je uit het boek gehaald?
De hardheid. Dat zij totaal niet open staat voor haar dochter. Ze is zo totaal bezig met zichzelf en Willem, haar nieuwe liefde. De momenten dat ze haar dochter negeert, of naar haar snauwt. Dat gaf me een goed idee van haar karakter.
Pim Wessels
Onze eerste kennismaking was een interview bij Pietje Bell. Twee van je medespelers (Martijn Vogel en Christian van Eijkelenburg) doen of deden opleidingen, maar jou zien we constant overal opduiken, op toneel, tv en in de film.
Iedereen maakt zijn eigen keuzes en kiest zijn eigen pad. Dit bleef voor mij een beetje rollen, dus die keuze was makkelijk gemaakt.
De musicals die je deed zijn allemaal gebaseerd op jeugdboeken. Is dat iets wat je ligt?
Ik weet het niet. Ik probeer van tevoren in ieder geval de boeken niet te lezen, omdat je zo zo blanco mogelijk bent. In dit geval gaat dat niet op, want ik had het boek al eerder gelezen. Maar Alleen op de wereld, of Pietje Bell bijvoorbeeld niet.
Heb je, ondanks dat je dat misschien niet wilde, toch iets meegenomen uit het boek?
Mees is in het boek ook wel heel verlegen, maar niet zo heel onhandig. Ik heb geprobeerd om het boek juist een beetje tegen te kleuren. Ik heb het boek gelezen vlak voor de film uit kwam, dus het was een beetje weggezakt. Toen ik het script las is het weer allemaal komen bovendrijven. Niet dat de lezers nu een heel andere Mees te zien krijgen. Het is,meer voor mezelf om de rol wat meer diepte te geven.
Waar zit voor jou het interessante in deze rol?
Vooral in de ontwikkeling. Het begint gewoon als een jongen die verliefd is op een meisje, wat iedere jongen wel eens overkomt, en dan gaat hij ervoor. Het mooie is de ontwikkeling van een heel verlegen jongen, naar een jongen die opkomt voor zijn meisje en het vervolgens opneemt tegen loverboys. En voor hetzelfde geld zit er een hele grote bende achter, maar dat interesseert hem dan niet meer. Die ontwikkeling, dat is de grote uitdaging om die zo goed mogelijk te doen.
En natuurlijk het dansen, dat is ook een behoorlijke uitdaging. Ik heb vroeger één jaar dansles gehad. Dat was dan wel streetdance, maar dat was het. Bij een enkel pasje dacht ik wel, dit herken ik, maar het was vrijwel beginnen bij nul. We hebben zes weken gerepeteerd en allemaal keihard gewerkt. Het is natuurlijk niet zo dat we alles in deze stijl moeten kunnen. Alleen binnen de nummers. Zo kunnen we heel gefocust werken, en de een moet die pasje oefenen, en de ander vind weer dat pasje lastiger. Zo kom je een heel eind; volgens mij wel een behoorlijk eind zelfs. Als je me drie maanden geleden had gezegd dat ik dit nu zou doen, had ik het niet geloofd.
Zijn er keuzemomenten in het stuk die jij in je rol beïnvloedt, bijvoorbeeld omdat je er vlak voor iets doet?
Op een gegeven moment is er een keuze: gaan we voor het liedje van Sem, of gaan we voor het liedje van Mees. Dan is het letterlijk: wat vind het publiek leuker, dus dan is het wel : “” Kies mijn nummer! Kies mijn nummer!” Dan zijn we een beetje aan het battle-en.
En de tussenstand na 4 keer?
(Met sip gezicht) 3 — 1.
Maar het leuke is, het zijn allemaal heel toffe nummers, en in Sem’s nummer doe ik de tweede stem. Het is een beetje een rock nummer, en dan kan ik zo’n seventies hoge rockstem pakken. En mijn nummer zit sowieso in de voorstelling, In het begin ben ik het nummer aan het schrijven, dus dan kun je al een stukje horen.
Zijn er toekomstplannen?
Ik ben niet zo van het lange termijn plannen. Ik zie wel wat er op mijn pad komt, en de afgelopen tien jaar gaat dat goed. Het is fijn dat ik heel veel verschillende dingen mag doen. Ik heb hopelijk geen oogkleppen op, kijk heel veel om me heen wat me leuk lijkt, en sta overal voor open. Dit jaar is dit mijn derde voorstelling.
