Michael Jackson krijgt eerbetoon luchtmacht

Af en toe had ik de indruk dat het orkest vooral een tribute aan zichzelf bracht. De balans was een beetje zoek. Niet alleen qua volume, waardoor ik de zangeressen niet meer hoorde uitkomen boven het geweld van het orkest, maar ook qua gelijkwaardigheid. De zangeressen en het orkest waren mij teveel twee verschillende grootheden. Er zijn heel wat nummers voorbij gekomen die ik gewoonweg niet kon verstaan. De zang en het orkest moeten één worden. Ook het gedicht “Planet Earth” dat we door Michael Jackson zelf hoorden voordragen, werd zo luid van begeleidende muziek voorzien, dat ik ook hem niet meer kon verstaan. Maar ik hoop (en ga ervan uit) dat die balans bij de volgende voorstellingen bijgesteld zal worden, zodat het publiek alles goed kan horen en verstaan.

Waar ik de balans wel helemaal in orde vond en heb genoten tot in de puntjes van mijn tenen waren de nummers “They Don’t Really Care About Us” en “Earth Song”. In die twee nummers viel alles op zijn plek. De zeven zangeressen kwamen helemaal tot hun recht en gingen hier prachtig samen met de kracht van het orkest. Een genot om naar te luisteren. Zo had het de hele voorstelling moeten zijn!

Al met al denk ik dat als deze voorstelling een tijdje speelt (hij gaat toeren door het land) en de juiste balans wordt gevonden tussen de zang en het orkest, niet alleen in volume maar ook in gelijkwaardigheid, dit voor veel mensen een aangename avond uit kan worden.

foto's: Ron Geurts