Recensie

Mamma Mia - Premiere Vera Mann

Iedereen beleefd een voorstelling op een andere manier en om dit te illustreren hebben Jeroen en Brian besloten beiden een verslag te schrijven van de Mamma Mia ! première van Vera Mann. He said, he said.

JEROEN: Bij mijn eerste bezoek aan Mamma Mia, toen met Lone van Roosendaal in de rol van Donna, had ik het gevoel dat deze rol op het lijf van Simone Kleinsma was geschreven. Gek natuurlijk, want het gaat niet om een oorspronkelijk Nederlandse musical. Simone is Donna, getuige ook haar musical-award voor deze rol.
De stap van Vera Mann, zelfs drievoudig winnaar van een musical-award, om de rol als alternate op zich te nemen mag dus op zijn minst gedurfd genoemd worden. Want daar waar Simone toch een comedienne genoemd mag worden, heeft Vera zeker geen grote faam op het gebied van humor.

Donderdag 30 juni is haar officièle premiere als Donna, onder het toeziend oog van vrienden, pers en een team uit Londen die de kwaliteit van de Mamma Mia! voorstellingen bewaakt. Het valt op dat ze de rol op haar eigen manier invult. Donna, de losbol van weleer tobt met haar leven, en de plotselinge voorvallen daarin. Vera Mann is het sterkst als ze haar serieuze kant kan laten zien. Vooral in de tweede helft als het allemaal “door haar vingers glipt”, en als de “winnaar de buit neemt” is ze op haar sterkst.
In de komisch bedoelde scenes komt ze (nog) niet volledig tot haar recht. Met Jon van Eerd, Doris Baaten en Dominique van Vliet, die op het humoristische vlak met het publiek spelen is dit zeker geen drama. Zij kunnen hun komische kant daardoor volop uitbuiten zonder een wedstrijdje “wie is het leukste” te moeten doen met Donna.
Bovendien is het erg prettig in de voorstelling ook mensen te hebben die echt goed kunnen zingen. Vera steekt daarin met kop en schouders boven de rest uit, samen met de deze avond afscheid nemende Celine Purcell.  Vera moet nog wat groeien in haar rol, maar haar Donna verdient al alle bewondering.

BRIAN: Veraf Mann is een van de beste all round musical performers van Nederland en de verwachtingen waren dan ook hoog gespannen toen ze gisteren haar officiele opwachting maakte als Donna. Bij haar eerste opkomst werd ze al met een spontaan applaus begroet door het publiek.

Wat Vera Mann toevoegt aan de rol is realisme in het spel. Ze is echter geen natuurlijke comedienne en moet hard voor de slapstick humor werken in de eerste akte.

Mw. Mann speelt Donna als een verbitterde, keiharde vrouw, die een muur om zich heen heeft gebouwd, die niet te penetreren is. Deze harde kant is altijd in het script aanwezig geweest, maar is voor zover ik weet nooit zo realistisch gespeeld. Waarschijnlijk om de eerste akte zo luchtig mogelijk te houden.

Het risico dat Mann met deze interpretatie neemt heeft echter een ‘pay off’ in de tweede akte, want het is erg mooi om deze vrouw onder de invloed van liefde (voor dochter en man) te zien ontdooien.

Mann komt dit gedeelte van de show helemaal tot haar recht. Ze heeft een prachtige stem die in alle registers (laag, midden en hoog) prachtig klinken en dat komt de voorstelling tegoed, want het doet een beroep op alle drie.

Mann weet in het tweede bedrijf echte emoties in het publiek los te maken, wat een enorme prestatie is in deze kunstmatige (positief) show. Tijdens het nummer Onze zomer is er prachtig samenspel tussen Mann en Jon van Eerd. Voor je ogen creeeren ze, op innemende wijze, in een nummer hun hele geschiedenis. Van Eerd weet ook de comedienne in Mann los te maken. Hier laat ze dan ook zien dat ze een verfijnde humor bezit en komt het ook puur natuur over.

In alle ballads van de tweede akte weet Mann voor momenten van kippenvel te zorgen: One of Us, The Winner Takes It All en vooral Slipping Through My Fingers.

Ondanks al deze mooie momenten vraag ik me toch af of dit soort realisme een suikerspin van een musical ten goede komt. Het is alsof je de acteerstijl van The Sopranos in Friends zou introduceren. Iedereen zal zijn eigen mening hierover hebben. Vooral de Mamma Mia! fanaten (waarvan er vele zijn). Ga en oordeel voor jezelf. Waar je echter niet omheen zult kunnen is de gouden strot van Mann en haar emotionele realisme.

Deze avond was niet alleen de premiere van Vera Mann, maar ook de laatste voorstelling van velen in de cast, waaronder Celine Purcell. Deze heeft sinds de premiere de rol van dochter Sophie vertolkt. Het was een waardig afscheid en ook zij werd door het publiek met applaus ontvangen bij opkomst. De rol van onschuld is Purcell op het lijf geschreven en aan het eind van de voorstelling verdween ze in het stralende licht van een volle maan. De maan, symbool van vrouwelijkheid, is zeer toepasselijk voor een show die geschreven, geregisseerd en geproduceerd is door vrouwen. Een unicum.

Première
Utrecht
Beatrix Theater
Officiele website

Mamma Mia, abba, vera mann, simone kleinsma, joop van den ende, celine purcell, utrecht, beatrix theater