De musical ‘Mens ik heb je lief’ start anno 3050. In de samenleving van die tijd bestaat heteroseksualiteit niet meer. Mannen doen het mannen, vrouwen met vrouwen en kinderen komen uit machines. Het verhaal volgt Aedan (Jim Leyen) en Eefje (Linde Karsbergen) die allebei buitenbeentjes zijn en buiten hun groep vallen. Alle medescholieren hebben al een stageplek, behalve zij. Er is nog één plek de vergeven, bij de warrige lichtgestoorde professor Aamor. Hij heeft bewijs dat de samenleving van 3050 niet altijd zo is geweest, en hij denkt dat er in 2015 iets essentieels is gebeurd die die verandering teweeg heeft gebracht. Alle geschiedenis van voor die tijd is namelijk vernietigd. Om hier achter te komen heeft hij een tijdmachine gemaakt. Aedan, met zijn interesse voor geschiedenis, en Eefje die technisch zeer goed onderlegd is lijken hem samen zeer geschikt om de stage, reizen naar 2015 en terugkomen met bewijs, te vervullen. Ze nemen de stage beiden aan, wat voor hen ook wel vreemd is, want man en vrouw werken in 3050 niet meer samen. Deze tijdreis verloopt allesbehalve soepel, en begint in de Middeleeuwen, en zo leren ze veel over de geschiedenis, zichzelf en elkaar.
Met de nieuwe originele musical ‘Mens ik heb je lief’ ziet meteen ook een nieuwe Nederlandse producent het daglicht. Jim Leyen, nu ruim een jaar afgestudeerd van de Theaterschool Amsterdam besloot ‘Jim Leyen Entertainment’ op te richten met als doel semiprofessionele acteurs de kans te geven met een professional te werken. Kleinschalig, dus de vergelijking met Joop van den Ende of Albert Verlinde wil hij nog niet maken. Deze eerste voorstelling is eenmalig te zien in Theater de Kom, al zijn er diverse theaters die een optie hebben lopen. De waarde van het werken met professionals heeft hij zelf ervaren toen hij meespeelde in de met Musicalworld Awards overladen musical 14-18.
Toen Leyen van de theaterschool afkwam wilde hij kijken wat het produceren allemaal inhield, en hij heeft het gevoel dat hij daar nog niet mee klaar is. Dat komt deels ook omdat hij in deze voorstelling een van de hoofdrollen speelt, wat niet de bedoeling was, maar door omstandigheden zo is gelopen. Aan een opvolger wordt gewerkt, maar daar kan verder nog niets over worden gezegd.
Hoe is de musical “Mens ik heb je lief” ontstaan?
Ik heb op de theateropleiding in Amsterdam gezeten en zat daar in de klas met jongens die bijna allemaal homoseksueel waren. Ik merkte dat er een aantal ervan niet vrij over straat konden lopen en voor hun seksualiteit konden uitkomen. Een vriend van mij is daarom ook in elkaar geslagen. Ik wilde met dat onderwerp iets aankaarten, maar niet direct pats-boem, maar omgeschreven naar een familiemusical. Zo is het een luchtige musical geworden die het onderwerp wel duidelijk naar voren brengt. Ik heb het scenario bedacht, en met Zadok Samson, die ook mijn afstudeervoorstelling heeft geschreven, heb ik aan het script gewerkt. Uiteindelijk heeft ook Paul Walthaus een aantal aanpassingen voorgesteld. En zo maak je met het hele team het stuk compleet. De muziek is van Tijs Hol, die destijds wel muziek als eindexamenvak heeft gedaan maar nu aan de Technische Universiteit in Delft studeert. Dat past helemaal binnen de filosofie van het bedrijf. Mensen die de passie hebben maar misschien niet het CV, toch een kans bieden om er wat mee te doen.
Er is een bestaande musical die eenzelfde soort uitgangspunt heeft (red: Zanna Don’t, in het M-lab te zien geweest onder de titel ‘Ja Zanna, Nee Zanna’). Is dat een inspiratiebron geweest?
Ik kende de musical wel, en heb deze ook wel gezien, maar ik denk dat wij wel een vernieuwde blik hebben. Wij gaan terug naar hoe we nu leven, en hoe de realiteit nu is. Dat maakt de musical voor het publiek wel herkenbaar. Het is natuurlijk leuk dat Aedan en Eefje bij elkaar die klik voelen, terwijl dat het gevoel is die homoseksuele personen hebben. Een gevoel waarvan je denkt dat het niet kan of niet mag. Dat speelt zeker bij jongeren op dit moment nog steeds. Dat willen we laten zien: het kan wel, respecteer elkaar gewoon en zeg ‘ik heb je lief’. Ik denk dat we er wel een eigen inspirerend stuk ervan hebben gemaakt.
Het lijkt me lastig om als producent mee te beginnen met een stuk als dit, zeker omdat je mogelijk een minder grote doelgroep aanspreekt?
Klopt, maar ik hou van uitdagingen. Ik leg de lat altijd iets te hoog voor mezelf, om vervolgens keihard te werken om het einddoel te bereiken. Liever zo, dan me safe op een bestaand stuk te richten. Dit is mijn visitekaartje, voor hetgeen ik zelf ben en wat ik met mijn bedrijf wil bereiken.
>>> Paul Walthaus
