Wolfgang Amadeus Mozart. Wonderkind. Muzikaal genie. Geboren in 1756 en veel te jong gestorven in 1791, slechts 35 jaren oud.…. Al op 5 jarige leeftijd in staat om indrukwekkend te componeren. Maar als je al zo jong zo geniaal bent en tegelijkertijd heel eigenzinnig, wat doet dat dan met je? En wat doet dat met je omgeving? Hoe ga je om met de druk, vind en behoud je je (creatieve) vrijheid en bereik je onafhankelijkheid? Of zoals zo treffend door Mozart gezongen: “Hoe werp ik ooit mijn schaduw af?”
Om die vragen gaat het in Mozart! de Musical. We krijgen inzicht in de - te korte- levensreis die Mozart aflegt. In deze voorstelling geen focus op het eren van zijn werk, maar wel op de persoon achter het genie. Al op jonge leeftijd componeert Mozart er lustig op los, maar nog wel weinig toegankelijk. Het succes blijft aanvankelijk uit, maar Mozart is erg overtuigd van zijn eigen kwaliteit en creatieve vermogens. Daarnaast is bij bijzonder eigenzinnig en rebels. Onder druk gezet door zijn vader en de strenge Aartsbisschop Colloredo, wiens hof hij muzikaal dient, blijkt de bom al snel te barsten. Mozart zoekt zijn heil, op zoek naar vrijheid en een creatief leven zonder juk, in het buitenland. Zijn moeder reist met hem mee maar als zij ziek wordt en sterft, wordt haar dood Mozart in de schoenen geschoven door zijn vader. Mozart en zijn vader raken van elkaar verwijderd, iets dat hem zal blijven achtervolgen. Mozart komt ondertussen in aanraking met de op zijn geld beluste familie Weber en hun dochters, en al snel blijkt zijn naïviteit hem niet alleen liefde maar ook geldproblemen op te leveren, al komt dat ook omdat hij financieel graag een gokje waagt. Ondertussen blijft hij op zoek naar onafhankelijkheid, succes en geluk. De weg daar naartoe kent de nodige hobbels en verleidingen en als Mozart het uiteindelijk goed voor elkaar lijkt te hebben, blijkt hij er niet al te lang van te kunnen genieten….
Mozart! de Musical heeft daarmee zeker een zwaarmoedig tintje, maar kun je van Michael Kunze en Sylvester Levay, dezelfde makers als van Elisabeth en Rebecca, met hun voorliefde voor onaangepaste personen ook anders verwachten? De heren omschrijven het treffend in het programmaboek van de voorstelling: “De wereld herinnert zich Mozart als een porseleinen kind dat als een engel de piano bespeelt, maar de echte Mozart was een mens die twijfels, hoop, angsten en verlangens had zoals we die allemaal hebben. Zijn verlangen om te leven en liefde te vinden, vocht voortdurend met de noodzaak om zijn onbeschrijflijke talent optimaal te benutten”. De zwaarmoedigheid wordt in de voorstelling overigens aardig gecompenseerd door het rebelse karakter van het enfant terrible, dat de voorstelling toch nog relatief licht houdt.
Het verhaal van Mozarts relatief korte leven is zeker interessant en vol drama te noemen, al lopen de ontwikkelingen niet overal even goed in elkaar over, waarmee de voorstelling soms wat fragmentarisch en niet altijd coherent te noemen is. Met name in de tweede akte lijkt het er soms op alsof voor enkele personages noodgedwongen nog even een op zichzelf staande afsluitende scene is geschreven.
Ondanks dit kritiekpuntje heeft deze voorstelling meer dan genoeg te bieden om er een prachtige avond van te maken. Mozart! de Musical is visueel een plaatje, met name door de veelal 18e eeuwse kostuums — al is bijvoorbeeld de rebelse Mozart als een moderne popster gekleed - en de prachtige projecties en belichting. Wie van pracht en praal houdt, komt hier volledig aan zijn trekken.
Er zit daarnaast mooie symboliek in middels de denkbeeldige kleine Amadé, die niet van de zijde van de volwassen Mozart wijkt en symbool staat voor diens onophoudelijke drang om muziek te componeren; zelfs als de inkt op is, stelt Mozarts bloed hem in staat door te componeren, tot dat niet langer meer gaat…
De score, een mix van rock, pop en klassiek, is erg fijn en bevat een aantal prachtige solostukken en duetten.
De cast is uitstekend te noemen. Met als absolute ster Ruben van Keer. De energie en intensiteit waarmee Van Keer de rol van Mozart invult is indrukwekkend te noemen, daarbij soepel schakelend tussen de diverse lagen van het door hem gespeelde personage, tussen groot en klein spel. En dan zijn weergaloze zangpartijen. Van Keer is als een magneet en eist alle aandacht op de momenten dat hij op het toneel verschijnt.
De rest van de cast is ook erg goed te noemen. Zo wordt Mozarts vader gespeeld door oude bekende Paul Vaes. Wat heerlijk om hem na een aantal jaren uit de schijnwerpers in korte tijd opeens weer in grote producties te zien staan. Eerst Elisabeth in concert, nu Mozart! Vaes speelt als altijd degelijk en zijn zangpartijen zijn dik in orde.
Mozarts tweede vriendin in de voorstelling, Constanze, wordt gespeeld door Piek van der Kaaden. Zij beschikt over een mooie stem, speelt overtuigend en er is zeker chemie tussen de twee acteurs. Hun duet in de zweefmolen van het Prater is prachtig en zorgt voor mooie beelden.
De rol van Barones Von Waldstà¤tten, die sympathie heeft voor Mozart en die hem in de goede richting tracht te sturen, wordt vertolkt door Ana Milva Gomes. Vele jaren geleden is zij na het voltooien van de Lucia Marthas opleiding naar Duitsland/Oostenrijk verhuisd om daar een mooie carrière op te bouwen. In Antwerpen blijkt dat hier inmiddels een dame op het podium staat met grote kwaliteiten en een enorm charisma. Dat hadden we natuurlijk al vernomen, maar het is fijn daar nu ook zelf getuige van te mogen zijn. Wat zou het fijn zijn haar binnenkort eens in een mooie rol op vaderlandse bodem te zien en horen.
Tenslotte noemen we graag nog Jeffrey Italiaander, die een ensemble rol heeft met fijn veel podiumtijd. Hij pakt de kans om zich te profileren en is nadrukkelijk aanwezig.
Mozart! is al met al een heel erg mooie voorstelling, die nog tot en met 7 januari te zien in de Stadsschouwburg van Antwerpen.
