Sinds oktober 2006 is de musical ‘Cats’ als reizende voorstelling weer in Nederland te zien. Een van de hoofdrollen wordt vertolkt door de Engelsman Mark John Richardson. Hij is 8x per week in de rol van Mr. Mistofolees, oftewel Dr. Diavolo, te zien. Musicalworld reisde af naar Amsterdam voor een gesprek met de acteur annex danser die in de pers veelvuldig genoemd wordt voor zijn energieke optreden tijdens de voorstelling.
Ter introductie, wie is Marc John Richardson?
Mark: Dit is mijn 3e ‘Cats’ productie. Op mijn 18e stond ik voor het eerst in Londen in deze voorstelling en dat was een droom die uitkwam. Ik dans al vanaf mijn 6e . Omdat ik de voorstelling zelf al meerdere malen gezien had en er op tv ook het nodige over te zien is geweest, werd de rol van ‘Mr. Mistofolees’ voor mij een droomrol. In de Londense productie heb ik anderhalf jaar gestaan. Daarna ben ik voor 6 maanden naar de Pet Shop Boys musical ‘Closer to Heaven’ gegaan en dat was erg leuk om te doen. Op mijn 24e ben ik door de regisseur van ‘Cats’, Christine Cartwright’ gevraagd voor de Duitse productie en verhuisde ik daarvoor naar Berlijn. Zij heeft mij ook voor de Nederlandse productie gevraagd, en hier ben ik dan.
Je komt uit Engeland maar woont al een tijd op het vaste land van Europa. Er zijn veel acteurs die deze overstap maken en dan met name naar Duitsland of Duits sprekende landen. Waarom heb jij destijds die overstap gemaakt?
Mark: Zoals ik al zei ben ik gevraagd voor de Duitse productie. Christine kende mij als artiest, kende mijn werk en wist dat ik betrouwbaar was. Ze had toentertijd iemand nodig voor de rol van ‘Pouncival’ en voor alternate ‘Mr. OMistofolees’. Later ben ik eerste cast geworden voor ‘Mr. Mistofolees’ en nu, 4 jaar later, sta ik in Nederland in diezelfde rol.
Dit is je 3e ‘Cats’ productie. Wat maakt deze show zo interessant dat je nu ook weer besloten hebt om in de Nederlandse productie te gaan staan?
Mark: Ik had ervoor kunnen kiezen om terug te gaan naar Engeland om of in Duitsland te blijven, maar ik heb nog geen andere baan gevonden die mij als artiest zo uitdaagt als deze rol. Dit is toch een voorstelling waarbij je zowel moet kunnen dansen als zingen als acteren en dat 6 dagen per week. Geen andere voorstelling zou mij zo als danser kunnen prikkelen. Ik denk dat ik daarom steeds weer bij ‘Cats’ uitkom. Wat ik ook erg leuk vind is dat je bij deze voorstelling bijna de hele tijd op het podium bent. Natuurlijk is dat hard werken, maar nadat ik de Londense productie van ‘Cats’ verliet heb ik veel tv werk gedaan en opgetreden op gala’s en met popartiesten. Maar dat heeft me nooit dezelfde bevrediging gegeven als ‘Cats’
Je bent bekend met de rol, je hebt hem tenslotte al vaker gespeeld. Heb je tijdens de repetitieperiode van deze productie nog iets nieuws over je karakter ontdekt? Zijn er nu dingen die je anders doet dan in andere producties?
Mark: O zeker, het is echt een rol waarin je moet groeien. Toen ik 19 was heb ik voor het eerst voor deze rol geauditeerd. Als ik daar nu op terugkijk dan had ik de rol toen niet kunnen neerzetten op de manier waarop ik het nu doe, en al helemaal geen 6 dagen in de week. Ik begrijp dus goed waarom ik toen de rol niet gekregen heb. Maar er zijn zeker dingen die ik nu anders speel dan in de vorige producties. Ik heb bijvoorbeeld pas een jong katje gekocht; een zwart- witte. Je gelooft het niet, maar ik heb hem ‘Diavolo’ genoemd (lacht) en het is geweldig om naar een echte kat te kijken. Ik kan me nog herinneren dat Christine (Cartwright, regisseur van Cats red.) ons ooit vertelde dat we echte katten moesten observeren. Ik geloofde daar nooit zo in dus deed dat ook niet. Een paar weken geleden kwam een vriend waarmee ik in de Duitse productie speelde naar een voorstelling kijken. Hij zei tegen me dat hij echt kon zien dat ik nieuwe details in het karakter had toegepast en ik denk echt dat dit komt omdat ik mijn kat thuis geobserveerd heb.
Heb je een favoriet moment in de voorstelling of een favoriete herinnering aan ‘Cats’?
Mark: Ik heb zoveel meegemaakt met deze productie dat ik inderdaad wel mooie herinneringen heb. Maar als het gaat om mijn favoriete moment in de voorstelling is het toch wel het einde van mijn solo nummer. Het klinkt misschien gek, maar na al die jaren ben ik nog steeds een beetje zenuwachtig als ik klaarsta om vanuit het plafond naar beneden te komen. Ik denk ook wel dat je zo’n gevoel moet blijven houden want als ik dat niet zou hebben, dan kun je het nooit op de manier doen zoals je het graag zou willen doen.
Als dat gevoel weg is dan betekent dat voor mij dat ik mijn bijdrage aan ‘Cats’ zou moeten beëindigen. En om eerlijk te zijn zal dat moment niet meer zo heel lang op zich laten wachten. Ik ben nu wel op het punt dat ik er alles uit heb kunnen halen wat erin zit en dat ik opzoek moet gaan naar het volgende project waarin net zo’n uitdaging in zit.
De voorstelling is in het Nederlands wat best een pittige taal is om te leren. Helemaal als het gaat om poezie. Hoe heb je je taaltechnisch voorbereid op de voorstelling?
Mark: Omdat ik de voorstelling al kende heb ik de meeste repetitietijd gebruikt om de Nederlandse taal zo goed mogelijk te leren. In Duitsland heb ik het ook zo aangepakt. Toen in mensen in Duitsland vertelde dat ik naar Nederland zou gaan, vertelde ze mij dat de taal nagenoeg gelijk was aan elkaar. Maar eenmaal hier had ik al snel door dat het totaal niet op elkaar lijkt. Ok, sommige woorden lijken wat op elkaar maar qua uitspraak is het toch totaal anders.
Praat je buiten de voorstelling ook Nederlands?
Mark: Nee niet echt, maar dat deed ik in Duitsland ook niet. Ik heb daar 3 jaar gewoond en ik schaam me een beetje dat ik moet zeggen dat ook mijn Duits niet zo goed is. Ik kan best een conversatie tussen mensen volgen hoor maar zelf meepraten is een heel ander verhaal. Maar er moet ook gezegd worden dat toen ik in Duitsland was er nauwelijks Duitsers in de cast zaten. De voertaal was dus Engels. Hier is het sowieso een stuk makkelijker, iedereen spreekt engels en dat maakt me denk ik een beetje lui om het echt goed te leren zodat ik het ook buiten de voorstelling kan gebruiken.
Je woont nu een paar maanden in Nederland, bevalt het hier?
Mark: Ik heb het hier prima naar mijn zin. Ik ben ooit 1 keer eerder in Nederland geweest maar dat was maar voor een paar dagen, en toen had ik er al een goed gevoel bij.
Maar ik kan me ook voorstellen dat het best moeilijk is om in elk land steeds weer opnieuw iets te moeten op te bouwen.
Mark: Ja dat is het ook. Mensen denken vaak dat het geweldig is om artiest te zijn en voor je werk te reizen. En begrijp me niet verkeerd, dat is het ook en ik zou ook niet anders willen, maar het brengt ook behoorlijk wat stress met zich mee. Sinds ik op mijn 16e naar Londen ben verhuisd heb ik nooit een vaste plek gehad wat ik ‘thuis’ kan noemen. Maar zoals ik al zei, ik zou het niet willen veranderen want het heeft me wel gemaakt tot wie ik ben.
‘Cats’ is een enorm succes, de tour is zelfs verlengd tot begin oktober. Ga je ook mee met de verlenging?
Mark: Rond deze tijd moet ik daar een beslissing over nemen maar ik vind het heel moeilijk. Mijn contract eindigd eind maart. Aan de ene kan zou ik graag een nieuwe uitdaging aangaan, maar aan de andere kant denk ik ook ‘ach nog een half jaar extra, waarom niet, ik heb het hier goed naar mijn zin’.
Wat ik je wel zeker kan zeggen is dat na ‘Cats’ het voor mij tijd wordt om de volgdende stap in mijn carriere te maken, maar of dat al over 2 maanden is of over 6 weet ik nu nog niet.
Maar wat zou je dan willen doen na ‘Cats’?
Mark: Die vraag word me de laatste tijd vaak gesteld. Tot nu toe heb ik de dingen nooit echt gepland want mijn ervaring is dat als je dingen pland in deze business het toch nooit zo gaat als jij dat wilt. Ik zit eraan te denken om terug te gaan naar Engeland, maar ik weet nog niet zo goed wat ik daar dan zal gaan doen, of het theater of tv zal gaan worden. Ik zie een hoop oudere artiesten die zich zelf kost wat kost tot het uiterste pushen om mee te kunnen en dat is toch niks voor mij. Niet dat ik daar tegen ben of dat het een slechte zaak is, maar ik denk dat ik op een gegeven moment klaar ben als danser en dan zal ik verder moeten. Ik wil wel in deze branche werkzaam blijven, als choreograaf bijvoorbeeld want dat is toch mijn achtergrond. We zullen zien wat de toekomst mij zal brengen.
