Recensie

Nine

Nine is een musicalbewerking van 8 1/2 van Fellini. Het verhaal is een wonderlijke mix van werkelijke gebeurtenissen en dat wat zich in het hoofd van de hoofdrolspeler afspeelt: de worsteling met het kind in hemzelf en de vrouwen in zijn leven, die onherroepelijk tot zijn ondergang leiden.

Twee jaar na de bijzondere uitvoeringen van “Into the woods” is het openluchttheater van Amersfoort wederom locatie voor een musical. Stichting “Op naar het Bos”, destijds speciaal opgericht om een buitenuitvoering van deze Sondheim-musical te realiseren komt met een opvolger, Nine - de Musical.
Tot 24 juli 2005 is de musical van woensdag tot en met zondag te zien in het openluchttheater; van 13 tot en met 17 september zal het (nieuwe) Luxor Theater in Rotterdam de musical een thuis bieden.
De musical Nine stamt oorspronkelijk uit 1982, toen deze voor het eerst in de Verenigde Staten werd opgevoerd. Twee jaar geleden kwam de musical opnieuw op de planken. Antonio Banderas speelde in deze Broadway-versie de hoofdrol.

Nine is een musicalbewerking van een film van Federico Fellini, namelijk 8 1/2 (Otto e mezzo). Het verhaal draait om regisseur Guido Contini, die in een behoorlijke levenscrisis verzeild is geraakt. Professioneel gaat het niet goed; zijn laatste drie films zijn geflopt. Hij heeft wel een contract getekend voor een nieuwe film, maar weet niet meer wat hij zijn producente heeft beloofd. Een idee voor de film heeft hij helemaal niet, laat staan een script. Bovendien dreigt zijn vrouw hem te verlaten, en ook zijn minnares wil meer aandacht. Daarnaast is de actrice, die hij als zijn muze beschouwt, onwillig om met hem te werken.
De naam Fellini zal genoeg zeggen; dit wordt geen rechttoe rechtaan verhaal. De crisis in het hoofd van Contini maakt dat hij fictie en werkelijkheid niet goed kan scheiden. Zo worden werkelijke gebeurtenissen afgewisseld, maar ook aangevuld met droombeelden. Zo zien we zijn moeder, maar ook Guido als negenjarig jongetje. Meest wonderlijke is het beeld in de fontein dat tot leven komt en af en toe de loop van het verhaal toelicht.
Contini raakt hoe langer hoe meer verstrikt in zijn dromen, intriges en leugens, de aandacht die de vrouwen willen wordt steeds verstikkender, de droombeelden steeds confronterender en een dramatisch eind is uiteindelijk onontkoombaar als alle vrouwen hem uiteindelijk verlaten.

De cast van Nine bevat een aantal bekende namen, en ook wat minder bekende. Drie van hen konden we ook al bewonderen in “Into the woods” en keren dus terug naar een vertrouwde locatie: Frédérique Sluyterman van der Loo, die al in diverse musicals speelde (o.a. Chicago), Aafke van der Mey (o.a. Oliver!) en Kirsten Cools. De Vlaamse Kirsten Cools is hier vooral bekend als fee Caramella in Doornroosje en de zeeheks in De kleine Zeemeermin, maar speelde onder andere ook in musicals bij het Koninlijk Ballet van Vlaanderen.
De hoofdrol van regisseur Guido Contini is voor René van Zinnicq Bergmann (Toneelgroep Amsterdam), die in de Hamburg-versie van The Lion King de rol van Scar heeft gespeeld.
De andere grotere rollen worden gespeeld door Marleen van der Loo (Aïda, 3 Musketiers, Tanz der Vampire); Tine Joustra (Peter Pan), Véronique Sodana, Donna Vrijhof.

Een openluchttheater is en blijft een bijzondere locatie voor een musical. Zeker als het weer een beetje mee zit, zoals op de premièreavond, geven de bomen en de frisse lucht een echt buitengevoel, waardoor je de spectaculaire speciale effecten die gemeengoed zijn geworden in veel musicalproducties niet meer mist .
Het andere grote verschil met een theater zijn natuurlijk de zitplaatsen; geen stoelen op nummer, maar een vrije zit op banken. Voor de mensen die er snel bij waren waren er nog wat kussentjes om op te zitten; de ervaren “Into-the-woods”-ers hadden zelf een kussentje meegebracht
Het decor van de voorstelling is zeker niet spectaculair, maar wel functioneel. De stellage met een aantal glijbanen met daarvoor een vijver met fontein. Het beeld wat in de fontein staat is wel opvallend gedetailleerd en net echt.

24 June 2005
Première
Amersfoort
Openlucht Theater Birkhoven

Marleen van der Loo, Frédérique Sluyterman van der Loo, Kirsten Cools, Aafke van der Mey, René van Zinnicq Bergmann

Over de auteur

Jeroen schreef dit artikel voor jou

Jeroen

Jeroen is sinds 2005 redacteur van Musicalworld. Hoewel Jeroen al jong in aanraking kwam met theater, is zijn passie voor musical pas deze eeuw tot volle bloei gekomen. Hij was zeer onder de indruk van de eerste voorstelling van Cats, en de Nederlandse versie van Oliver uit 1999, op basis van de film al een van zijn favorieten, was de eerste voorstelling die hij meermaals zag. Toch waren deze bezoeken eerder sporadisch dan frequent. Sinds hij redacteur is van Musicalworld bezoekt hij meer dan 100 voorstellingen per jaar. Jeroen is de Musicalworld-specialist op het gebied van familievoorstellingen en kindervoorstellingen. Hij is tevens de correspondent voor Vlaanderen. Ook in Duitsland en Engeland (Londen) is hij regelmatig te vinden. Hij doet ook verslag van amateurvoorstellingen die voor neutrale toeschouwers de moeite waard zijn. Tot zijn favoriete musicals behoren naast Oliver! meer musicals met kinderen in de hoofdrol. "Billy Elliot" is zijn all-time favorite, maar daarnaast moeten zeker "Whistle down the Wind", "Matilda" en "The Secret Garden" worden genoemd. Daarnaast zijn Chicago, Come from Away, Spamalot en Soho Cinders voorstelling met een ongelofelijke aantrekkingskracht. Hoogtepunten in het jukebox-genre: Our House, Ich war noch niemals in New York en Ich Will Spass? (en voorganger Doe Maar). Favoriete Nederlandse producties zijn: Ganesha (een Perfecte God), Lelies, Wat zien ik? en Kuifje. Naast het bezoeken van musicals is hij een frequent bezoeker van attractieparken. Favoriete park in Europa is Europa Park (met een uitgebreid entertainment programma). Naast deze tijdverslindende hobby is Jeroen ook nog werkzaam in de ICT.

Meer van Jeroen

Meer artikelen van Jeroen

Delen