Boeiend onderwerp, slappe uitwerking
Wat het publiek naar deze show blijft trekken is natuurlijk de brand name en het feit dat het onderwerp jongeren (waar ook ter wereld) blijft boeien. In de tijd van reality tv en talentenjachten als “Idols” en “Wie wordt Tarzan?” is het streven naar een ster worden onder jongeren alleen maar aangewakkerd.
Het script van Jose Fernandez volgt 4 jaar lang de ups and downs van studenten aan de High School of the Performing Arts in New York. Dit wordt gedaan via korte sketches, die bij elkaar niet echt leiden tot een interessante dramatische opbouw. Het is alsof je zappend door een reality soap gaat. Deze stijl zal echter ongetwijfeld heel wat tieners, die geen genoeg krijgen van “Idols” en “High School Musical”, wel bekoren. Musical liefhebbers, wiens smaak sinds hun tienerjaren wat verder is ontwikkeld, zullen uit deze show niet zo bijzonder veel halen.
De show zit productioneel gelikt in elkaar. Het is duidelijk te zien (in positieve zin) dat regisseur Martin Michel (“Grease”) ook choreograaf is, want het hele podium is bijna constant in beweging. Gelukkig wordt dit bereikt met menselijke lichamen en niet met bewegende decorstukken, zoals heel lang de trend was. Ondanks al deze energieke beweging, uitgevoerd door een fantastisch cultureel divers ensemble, mist de show vreemd genoeg toch vaak vaart vanwege de slappe verhaalstructuur en platte personages.
Actrices overtroeven acteurs
In “Fame” kan je niet echt spreken van hoofdrollen. Net als in een soap worden vele stereotype personages gevolgd gedurende hun studie. De acteurs hebben niet echt veel ruimte om hun karakters uniek te maken of enige diepgang mee te geven. Ook de weinig theatrale nummers helpen hierin niet.
De actrices komen in het algemeen sterker over dan hun mannelijke collega’s. De heerlijke Talita Angwarmasse als Mabel, de danseres met overgewicht, weet met haar gospelnummer de enige echte show stopper van de avond neer te zetten.
Ook Daphne Flint, als het Limburgse muisje dat zich tot zelfverzekerde actrice ontwikkelt, is een genot. Haar komische momenten zijn innemend en ze zingt als een engel.
Kim-Lian van der Meij is ook een plezierige theatrale persoonlijkheid, maar is niet ideale casting voor haar personage. Ze mist het Latina temperament van Carmen Diaz (de latin invloeden in haar nummers liggen in deze interpretatie dan ook minder voor de hand) en komt meer over als een lief, ietwat naïef, meisje dat gewoon heel graag beroemd wil worden.
Jim Bakkum, als de aspirerende acteur Nick Piazza, is Jim. Had je voor deze voorstelling een zwak voor deze entertainer, dan zal je goed aan je trekken komen. Zoniet, dan zal ook deze show je niet overtuigen van zijn talenten.
Stagiair Juvani Richardson als de danser, die aan dyslexie lijdt, overtuigd in beweging, heeft de juiste attitude, maar is een stuk minder geslaagd in het zingen/rappen en acteren.
Hein Gerrits en William Spaaij zijn goed in wat ze moeten doen, maar dat is niet bijzonder veel. Van Spaaij wordt er in een nummer echter wel het uiterste gevraagd. Hoe lang kan je een nummer over een erectie interessant houden?
Van de docenten brengt, de altijd indrukwekkende, Doris Baaten als acteer docente het er het beste vanaf. Ze weet ondanks het materiaal een personage met passie voor haar vak en compassie voor haar studenten neer te zetten. Helaas voor deze pro, die o.a. “Evita” op haar cv heeft staan, wordt hier van haar gevraagd om 2 draken van nummers neer te zetten (een solo en een duet).
Entertainment voor jongeren
Alle bovenstaande tekortkomingen van de show zal vele tieners ongetwijfeld een worst wezen. Hun dromen worden op het toneel uitgebeeld door een energieke, frisse cast en dat is voldoende. Als de voorstelling hierdoor een nieuwe generatie theaterbezoekers weet te kweken is dat alleen maar positief. Een ander pluspunt van “Fame” is ook dat het pleit voor een vakopleiding en niet voor “Idols”-achtige competities. Met het ene personage dat de opleiding vroegtijdig verlaat eindigt het niet goed. Het is echter ironisch dat de twee namen waarmee de show wordt verkocht allebei geen vakopleiding hebben gevolgd.
Fame is vooral leuk entertainment voor jongeren, die niet of nauwelijks naar het theater gaan.