Recensie

Petti Petti Petticoat

Chantal Janzen bereikt de hoogste eer die mogelijk is voor een musicalartiest: een speciaal voor haar geschreven voorstelling. Maar ze is niet de enige die straalde tijdens de première van Petticoat. Inclusief gefilmde reportage van MusicalWorld.TV.

Over de cast eigenlijk niets dan lof. Chantal Janzen bewijst definitief dat ze zich zonder moeite kan meten met de top van de musicalwereld. Ze heeft geen grote stem, maar heeft een komische timing om te zoenen. Ze is weergaloos in een scene over een stofzuiger en krijgt de zaal plat door alleen maar in het Gronings het woord “koffer” uit te spreken. Om op te vreten zo leuk. Naast haar staat Freek Bartels die gelukkig een stuk interessantere rol heeft dan in Joseph. Bartels overtuigt volledig als Rogier van Rooden al is het eeuwig zonde dat zijn grote solo “Grote Mannen, Grote Namen” geen grotere emotionele kracht heeft. Je gunt hem een “Sorry dat ik Besta”. Hij zingt zoals verwacht uitstekend, danst heerlijk in zijn grote nummer “Hollywood”, maar toont zich hier vooral een volwassen acteur waar we nog een heleboel plezier van gaan beleven de komende jaren. Mike Weerts speelt zijn broer Willem, bepaald geen aangenaam personage. Weerts debuteert in een grote musical en maakt van zijn karakter een gluiperd eerste klas van die je als publiek onmiddellijk veracht. Een knappe prestatie. Roon Staal was voor mij de verrassing van de avond als de verlegen en stugge Peter Koot. Hij heeft een heerlijke stem en zijn personage was erg sympathiek.

Naast deze jonge talenten stonden “oudgedienden” Marjolijn Touw en Hajo Bruins flink in de schijnwerpers. Beiden hadden een rol om echt de tanden in te zetten en deden dat met verve. Als vader van Pattie en moeder van Rogier en Willem maakten ze een mooie ontwikkeling door die zorgde voor de nodige ontroering. Bruins is een intens acteur en zijn slotscène met zijn dochter was adembenemend mooi. Touw speelt een loeder van een moeder en weet alles uit de rol te halen wat erin zit. Want onder het loeder zit wel een echt mens.

Kees Boot speelt een wel erg eendimensionale foute manager, maar kwijt zich prima van deze taak. Anne-Marie Jung steelt nog bijna de show onder iedereens reet vandaan met een verrukkelijk nummer over de Indiaan van Tante Sjaan. Het ensemble van Petticoat is sterk. Er wordt goed gezongen en gedanst en veel castleden hebben een “momentje” als Petticoat, Blue Diamond, Modeontwerper, Henk van der Meyden of Mies Bouwman.

Al met al overtuigt Petticoat niet helemaal, maar echt erg is dat niet. Het maken van een topmusical is razend moeilijk en alle elementen moeten helemaal kloppen. In Petticoat klopt zo’n tachtig procent en dat betekent dat er heel veel te genieten valt. Vooral van een cast met internationale allure. Dat de show uiteindelijk minder emotionele impact heeft dan je zou denken is jammer, maar daar staat tegenover dat er hier een oorspronkelijk Nederlands product op de markt wordt gebracht waar Stage Entertainment heel trots op mag zijn. De Nederlandse musical is volwassen geworden.
03 October 2010
Première
Amsterdam
Koninklijk Theater Carré
Officiële Website
petticoat, première, theater carré, 3 oktober, 2010, musical, recensie, chantal janzen, freek bartels, theater, henny vrienten, marjolijn touw, hajo bruins, mike weerts, roon staal, jacco plooijer, erwin van lambaart, paul eenens, frans wollrabe