Recensie

Première Next To Normal: Kijk eens hoe ik leef

Een manisch depressieve moeder, een vader in vertwijfeling en twee kinderen die het ook niet meer weten. Next to Normal is anders dan een doorsnee musical, maar is zonder twijfel de verrassing van het jaar. Een voorstelling als een mokerslag. Inclusief gefilmde reportage van Musicalworld.tv.

Next to Normal is gezegend met een dampende rockscore, die in de Nederlandse versie die gisteravond in het DeLaMar theater in première ging wellicht wat keurig werd uitgevoerd. De muzikale lijnen van Kitt zijn nerveus, tegendraads en opwindend en worden door de Nederlandse cast uitstekend gezongen, maar je mist als fan van de Amerikaanse voorstelling vooral het rock gevoel. De gitaren gillen nergens en het keiharde sound design van Broadway wordt node gemist. Regisseur Paul Eenens deed dat al eerder bij zijn bewerking van Spring Awakening. Hij is de regisseur die zich vooral concentreert op het vertellen van het verhaal en het beeldend maken van gecompliceerde situaties. Hij kiest voor subtiliteit en offert daar de rock sound voor op. Een kwestie van smaak. Eenens situeert zijn Next to Normal op een schuin hangende constructie die een omvallend huis voorstelt (decor van Jos Groenier). Weinig subtiel misschien, maar wel een duidelijk beeld van het gezin Goodman: uit balans op alle fronten. In de acteursregie bereikt hij in Next to Normal een niveau wat je in Nederlandse musicals maar zelden ziet en hij wordt daarbij geholpen door een ronduit schitterende vertaling van Daniel Cohen.

Simone Kleinsma speelt zonder twijfel de beste rol uit haar carrière als Diane. Haar vertolking is vanaf het eerste moment geloofwaardig. Ze kan fantastisch haar emoties naar binnen doen slaan en klein maken, maar toch raakt ze je als publiek recht in je hart. Kleinsma zingt de score ook nog eens fantastisch. Waar haar Amerikaanse collega Ripley zich met ziel en zaligheid in haar rol gooide (en daarbij nogal eens gierend uit de bocht vloog) kiest Kleinsma voor controle en subtiliteit. Haar Diane is onvergetelijk.

Wim Van den Driessche als vader Dan levert een schitterende prestatie. Zijn rol is misschien wel de moeilijkste van de avond, maar als publiek leef je toch vooral met hem mee. Van den Driessche wacht lang met het uitdelen van zijn emotionele knock-out, maar wanneer hij in de een na laatste scene de naam van zijn zoon hardop uitspreekt, moet je wel een hart van steen hebben om niet diep ontroerd te raken. Zijn stem is misschien niet de meest geschikte voor dit repertoire, maar hij maakt dat in zijn spel meer dan goed.

Freek Bartels en Michelle van de Ven spelen de zoon en dochter en weten beide op een heel andere manier indruk te maken. Vocaal behoort de avond zonder twijfel toe aan Bartels die van zijn Gabe een indrukwekkend en bijna demonisch personage maakt. Hij weet fabelachtig mooi te schakelen tussen zijn harde beltstem en heel zachte, verleidelijke kopstem. Ook fysiek kun je niet om hem heen in Next to Normal: hij lijkt overal te zijn. Een schitterende prestatie. Michelle van de Ven is als dochter Natalie de juiste combinatie van tomboy en onschuldig meisje. Haar sopraan is af en toe wat dun en schel en haar Gooise —r helpt niet altijd mee voor de geloofwaardigheid van de rebelse Natalie, maar toch weet ze uiteindelijk moeiteloos haar rol in te vullen. Dit komt vooral door de sterke chemie met Jonathan Demoor die haar nieuwe vriendje Henry speelt. Deze relaxte dopehead is in elke scene grappig en ontroerend tegelijk. Hij zoekt wanhopig aansluiting bij zijn nieuwe schoonfamilie, maar valt van de ene verbazing in de andere. Demoor heeft veel natuurlijke charme, maar weet ook vocaal precies wat hij doet. De laatste troef van de voorstelling is René van Kooten die van Dr. Madden en Dr. Fine (let op de namen in deze context) schitterende bijfiguren weet te maken die tot in de kleinste details kloppen. Hij bewijst maar weer eens dat hij tot de top van de Nederlandse musicalwereld behoort en zingt een aantal noten die kippenvel opleveren.

Next to Normal is een musical die velen rauw op het dak zal vallen. De show zuigt je mee naar gebeurtenissen en emoties die we normaliter liever verborgen houden of onderdrukken. Maar achter de gordijnen van de Nederlandse huizen spelen zich veel taferelen af die zo in de musical zouden kunnen voorkomen, dat bleek wel uit de gesprekken die in de pauze en na afloop op het première feest werden gevoerd. Het is een belangwekkende voorstelling die zoveel mogelijk mensen zouden moeten zien. Iedereen die zegt “niet van musical te houden” zou je willen toeschreeuwen om deze show een kans te geven, want musical laat hier zien dat het zoveel meer is dan dansende meisjes en feelgood. The New York Times omschreef de show ooit als een “feel everything” musical en beter valt het eigenlijk niet samen te vatten.
16 January 2012
Première
Amsterdam
DeLaMar
http://www.musicals.nl
next to normal, musical, wim van den driessche, jonathan demoor, simone kleinsma, freek bartels, daniel cohen, paul eenens, tommie christiaan, joey ferre, michelle splietelhof, christanne de bruijn, martijn vogel, wicked, zorro, saturday night fever.